Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Nabetrachting op New Delhi (XI)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Nabetrachting op New Delhi (XI)

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Met de toetreding van de Russische Orthodoxe Kerk kwam natuurlijk onmiddellijk de vraag naar voren, in hoeverre deze kerk een instrument van het communisme zou kunnen zijn en daarmee een gevaar voor de andere leden-kerken van de Wereldraad. Het betreft hier immers een kerk van naar schatting 50 miljoen leden, waar dan nog bij komen zo'n 20 miljoen van de eveneens toegetreden Orthodoxe kerken van Roemenië, Bulgarije en Polen. Het ligt voor de hand, dat met zulke sterke groeperingen gerekend moet worden. Vijf geestelijken van de Russische Kerk hebben dan ook een plaats gekregen in het uit 100 leden bestaande Centrale Comité van de Wereldraad van Kerken, terwijl de leider van de Russische delegatie in New Delhi, aartsbisschop Nikodim, werd benoemd in het Uitvoerend Comité, dat 16 leden telt.
De vraag naar de communistische macht over deze kerk werd herhaaldelijk gesteld, o.a. door dr. McIntire, de voorzitter van de I.C.C.C. Het antwoord, dat in de persconferentie gegeven werd, was dat men deze zaak inderdaad had overwogen. Punt. Waarop McIntire natuurlijk prompt de vraag liet volgen, wat dan het resultaat daarvan was geweest! (Gelach). Daarop werd alleen maar geantwoord dat het Centraal Comité eenparig had besloten, tot toelating te adviseren. De eigenlijke vraag bleef dus onbeantwoord.
Het Indiase Christelijke Weekblad ,,The Guardian" van 16 nov. 1961 geeft een verslag van een receptie ter ere van dr Franklin Clark Fry, de voorzitter van het Centraal Comité. Met betrekking tot de kerken van Rusland, Bulgarije en Roemenië zei hij: „wij vertrouwen hun goede bedoelingen". Merkwaardig genoeg werd tevoren meegedeeld, dat over de toelating van genoemde kerken niet gedelibereerd zou worden. Als er dus een kerk was, die aan de Assemblee bepaalde gegevens over de Russische kerk zou kunnen verstrekken, dan was daarvoor geen gelegenheid. Er zou eerst worden gestemd. De stemming was geheim. Na afloop kon men desgewenst zijn stem motiveren. Het resultaat was dat 142 kerken vóór stemden, 4 zich onthielden en 3 tegen stemden. Toen de uitslag werd bekendgemaakt, volgde een krachtig applaus. De leider van de Russen, aartsbisschop Nikodem (d.i. Nicodemus), werd langdurig toegejuicht en naderhand van alle zijden gelukgewenst. Slechts een enkele afgevaardigde heeft na de stemming een voorzichtige verklaring afgelegd. Zoltan Beky, van de Hongaarse Gereformeerde Kerk in Amerika, zei dat hij niet vóór gestemd had, „omdat het niet onmogelijk is dat de Russen de Wereldraad zullen gebruiken voor politieke doeleinden".
De redacteur van „Trouw" schreef (25 november 1961): „Van enkele Amerikanen hier in New Delhi, die Russisch spreken en die contact hadden met de zestien man sterke delegatie uit Moskou, kreeg ik dit commentaar: „U moet zo denken, er zijn beslist goede christenen bij. Maar er zitten ook onbetrouwbare lieden tussen. We moeten onderscheid maken. En dan: met die mensen, die de Wereldraad niet willen misbruiken voor politiek gewroet, kunnen we hier praten".
„Onbetrouwbare figuren: zijn dat soms de vijf niet-geestelijken in de delegatie, die in de ledenlijst van de assemblee gewoon mr. Juvenaly of mr Varalmov heten, die achter hun naam hebben staan: ambtenaar van het departement voor kerkelijke buitenlandse zaken? Het is mogelijk, dat zij alleen als politieke bewakers met de delegatie worden meegestuurd".
Het zal intussen wel moeilijk zijn om uit te maken, wie de „goede christenen" en wie de „onbetrouwbare lieden" zijn. De laatsten zullen zich ongetwijfeld als ,,goede christenen" trachten voor te doen!
Eén van de plaatselijke bladen in New Delhi, „The Indian Express" (21 november 1961), vermeldde het nieuws van de Russische toetreding onder de veelzeggende kop: ,,Belangrijke ontwikkeling in de geschiedenis van het Communisme". Het blad wees erop, dat aan deze toelating vele pogingen van de zijde van de Wereldraad van Kerken waren voorafgegaan. Na een onderbreking werd het contact weer opgenomen na de Wereldraad-bijeenkomst in Evanston, 1954. ,,Het belangrijkste bezwaar van de Russische Kerk tegen deelname was toen het ontbreken van een juiste uitleg van de houding van de Raad ten aanzien van de eenheid, en zijn rol in internationale en sociale aangelegenheden. Waarnemers zijn echter van mening, dat de verandering in de houding van de Russische Orthodoxe Kerk inzake de kwestie van het zoeken van het lidmaatschap in de internationale kerkenorganisatie het gevolg is van de de-Stalinisatie-politiek van het huidige bewind in de Sovjet-Unie, en zijn bedoeling om het forum van de internationale kerken-organisatie te gebruiken, om op doeltreffende wijze de opvattingen van de Sovjet-Unie over internationale problemen en sociale aangelegenheden naar voren te brengen".
In een onlangs te Utrecht gehouden bijeenkomst van de Oecumenische Raad in Nederland verklaarde prof. Berkhof echter — zelf lid van het Centraal Comité — dat het fout was geweest dat wij deze Russische Kerk altijd maar door een politieke bril hadden bezien. Haar bezwaren tegen samenwerking met de Wereldraad van Kerken waren van louter theologische aard geweest en die bezwaren waren weggenomen sedert er in 1958 in Utrecht een (geheime) bespreking had plaats gevonden tussen een deputatie van de Russische Kerk en van de Wereldraad van Kerken.
Men ziet dus dat de beoordeling niet eensluidend is. Maar — er kwam in New Delhi een gelegenheid om de leider van de Russische delegatie, aartsbisschop Nikodim, om opheldering te vragen. Daarover een volgend maal.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 maart 1962

De Wekker | 8 Pagina's

Nabetrachting op New Delhi (XI)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 maart 1962

De Wekker | 8 Pagina's