Retour Amerika (I)

Daar komt het tegenwoordig zo ongeveer op neer, als iemand een reis maakt naar de „nieuwe wereld". Vroeger was dat anders. De weinigen, die gingen, vertrokken dikwijls als emigranten. Natuurlijk per boot. Ze werden door familie en vrienden nagewuifd tot ze uit het gezicht waren verdwenen, en dat was dan vaak voorgoed. Er zijn nog wel ouderen, die zich zo'n afscheid herinneren.
Er is in een mensenleeftijd wel ontzettend veel veranderd. Je neemt nu gewoon een retourtje New York. Dat hoeft niet eens weken of maanden van tevoren. Waarom ook? Als er maar plaats is, nemen ze je wat graag mee. Het luchtverkeer is immers niet toegenomen zoals men bij de ingebruikneming van de DC-8 had verwacht.
Je zou bijna een dagretour kunnen nemen! In theorie kan het. In 7 1/2. uur was ik over, dank zij de fabelachtige snelheid van zo'n straalvliegtuig: ongeveer 850 km per uur. En in Amerika vlogen we van Chicago naar Atlanta met een gangetje van zo'n 1125 km. Terug van New York naar Amsterdam gaat, dank zij de meestal 18 gunstige wind, nog vlugger, ongeveer 672 uur. In 1954 deden we over dezelfde afstand nog 18 uur.
Bij dit alles valt dan nog te rekenen met een tijdsverschil van 5 uur. Ik vertrok 's middags omstreeks half drie van Schiphol en was om goed vijf uur Amerikaanse tijd in New York.
Nog een paar uur later en ik was ondergebracht in een hotel in het hartje van de wereldstad. Omdat ik enkele dagen speling had, kon ik de zondag in Clifton doorbrengen bij ds Denzel, die de laatste jaren al zo'n dertig predikanten uit de Christelijke Gereformeerde Kerken heeft geherbergd (dank zij het feit dat hij altijd voor hen klaar staat, hetgeen door allen bijzonder wordt gewaardeerd). Trouwens, deze broeder en zijn kerkeraad zijn voor het kerkelijk leven van onze emigranten van de grootste betekenis geweest en het is mijn vaste overtuiging dat dit ook geldt voor de hereniging van de „Old" en „Free" Christian Reformed Churches in Canada.
Men voelt zich in deze familiekring en in deze Hollandse emigrantenkerk in de buurt van New York onmiddellijk thuis. Mijn vriendelijke gastheer en zijn vrouw brachten mij 's maandags per auto naar mevrouw Kok, de -weduwe van onze onvergetelijke broeder Arie Kok, de eerste secretaris van de ICCC. Ze had zich voorgenomen deze zomer naar het congres in Amsterdam te komen j ze zou dan enkele maanden onze gast zijn. Door plotselinge ernstige ziekte kon hier helaas niets van komen. Gelukkig gaat het nu weer vrij goed. Het was een wederkerig genoegen zich weer eens te verdiepen in het verleden.
Wat mij hier ook trof, was de armoede van het kerkelijke leven. In de plaats waar mevr. Kok woont, wemelt het van kerken, maar ze zijn praktisch allemaal vrijzinnig. Deze klacht hoort men van alle zijden. En toen ik tegenover ds Denzel in dit verband nog verzachtend sprak van „min of meer" vrijzinnig, vond hij dat „min" geheel misplaatst; het was alleen maar „meer". In het algemeen gesproken is de toestand in Nederland gunstig, vergeleken met andere landen, al moet daar meteen aan toegevoegd dat er onder de dekmantel van de „midden-orthodoxie" heel wat „on-orthodoxie" wordt binnengesmokkeld, zonder dat de goegemeente daar erg in heeft. Maar — nog even terug naar Amerika!

BI. (Bloemendaal) J. C. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen