De Vrijmoedigheid van het Geloof (6)

Hier zullen wij tot slot nog spreken over het volharden in de vrijmoedigheid van het geloof, ,,opdat, wanneer Hij zal gekomen zijn, wij vrijmoedigheid hebben, en wij van Hem niet beschaamd gemaakt worden in Zijn toekomst."
Bij het vrijmoedig aannemen van Gods volheerlijke heilsopenbaring in Christus hebben wij ook biddende te zoeken het blijven in Hem, het volharden in Hem.
Het gehele Israël heeft vrijmoedig het Pascha aangenomen toen het verlost werd uit Egypte's diensthuis.
Vrijmoedig is het volk getrokken door de Rode Zee, heeft het gezongen van de grote daden des Heeren om vrijmoedig de reis naar het beloofde land te ondernemen.
Maar toen het volk gekomen was aan de grenzen van het beloofde land, had het geen vrijmoedigheid er in te trekken en het erfelijk in bezit te nemen, hoewel door allen betuigd werd dat het een land was met heerlijke vruchten en van melk en honing overvloeiende.
En al sprak de geloofsprediker Kaleb tot het moedeloze volk: ,,Laat ons vrijmoediglijk optrekken en dat erfelijk bezitten; want wij zullen dat voorzeker overweldigen", het mocht niet baten.
Het opstandige volk nam het niet ter harte.
Ook door de geloofsprediker Jozua is toen met kracht en klem gepredikt tot het volk om vanuit Gods trouw met vrijmoedigheid op te trekken. Maar het volk wilde er niet van horen. En als de Heere deze geloofspredikers met zijn heerlijkheid niet beschaamd had, dan zouden zij door het opstandige volk gestenigd zijn.
Maar al te weinig wordt aan de grote betekenis van het volharden in de vrijmoedigheid van het geloof gedacht, zodat het innerlijke leven niet beproefd wordt of het aankleven van de Heere in het geloof aanwezig is. En het geloof dat die beleving mist, zal schipbreuk lijden.
Tot roem van Gods genade zegt Paulus: ,,Ik heb de goede strijd gestreden, ik heb de loop geëindigd, ik heb het geloof behouden".
Zijn geloof heeft in de storm en strijd van het leven geen schipbreuk geleden. En dit deed hem blijmoedig hopen op de kroon der rechtvaardigheid.
Jozua en Kaleb hebben de Heere in het beloofde land vrijmoedig geprezen. De twaalf stenen van Gods onveranderlijke trouw moesten daarvan door alle eeuwen heen spreken tot het zaad van Israël.
Door te volharden in de vrijmoedigheid van het geloof met een levend vertrouwen op Christus en zijn offerande, zullen wij niet beschaamd uitkomen in de grote dag van Gods gericht. Maar dan ook alleen in die weg. Want het deel van de vreesachtigen en ongelovigen zal zijn in de poel die brandt van vuur en sulfer.
Door te volharden in de vrijmoedigheid van het geloof vanuit de zalving van Christus, wordt de zekerheid gesmaakt dat wij van Hem niet beschaamd zullen worden in Zijn toekomst, zodat wij dan niet met schrik zullen roepen tot de bergen om bedekking voor zijn gericht.
Want in dat gericht zullen wij alleen kunnen bestaan met de gerechtigheid van Christus.
Kennen wij de vrijmoedigheid van het geloof in het komen tot en in het vertrouwen op de gerechtigheid van Christus?
Want dat is de enige grond van onze vrijmoedigheid in de grote dag des gerichts.
En die moeten wij hier deelachtig worden.
U weet toch wel dat de vrijmoedigheid van het geloof niet bestaat in het vertrouwen op een aangename gemoedsgestalte. Al is het volkomen waar dat wij in het geloof een gemoed hebben dat zich in de dienst des Heeren vermaakt en daarin zoetigheid smaakt, de grond der hope is alleen in Christus en Zijn gerechtigheid.
Wij hebben meer en steeds meer onze geloofsvrijmoedigheid te zoeken in het Evangelie dat ons met grote vrijmoedigheid is verkondigd.
Van Christus lezen we dat de Joden Hem zochten te doden; en zie, Hij sprak vrijmoediglijk. Want zijn spreken was een spreken in de Naam van zijn Vader.
Onze Borg heeft met zijn Borgtochtelijke vrijmoedigheid de vrijmoedigheid van het geloof verworven. Het is vanuit Zijn vrijmoedigheid dat ons hart en leven versierd kan worden met de vrijmoedigheid van het geloof.
Door met vrees en verlegenheid tot de Heere te komen, doen wij de Heere in Zijn volheerlijke heilsopenbaring smaadheid aan. Niets heeft vanwege zijn waarachtigheid meer bestaansrecht dan het Evangeliewoord van Gods genade. De Apostelen hebben dan ook met vrijmoedigheid allerwege het Evangelie verkondigd. En dat niet in eigen kracht, maar met de bede van hun hart: ,,Geef Uw dienstknechten met alle vrijmoedigheid Uw Woord te spreken."
Zowel in het ontvangen als in het behouden van de geloofsvrijmoedigheid zijn wij afhankelijk van de dierbare werkingen van de Heilige Geest. „En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en spraken het Woord Gods met vrijmoedigheid." En wij allen hebben het nodig vervuld te worden met de Heilige Geest om vrijmoedig van de Heere te getuigen.
Laten we toch niet met een zwijgende mond over de aarde gaan. Als er in de hemel sprake zou kunnen zijn van spijt, dan zou het wel hierover zijn dat wij niet met meer vrijmoedigheid hebben getuigd van de Heere.
Wat is het een grote verantwoordelijkheid als Kerk des Heeren aangesteld te zijn om van Hem te getuigen. Laten wij van onze Koning en Zaligmaker getuigen, want Hij heeft van zijn God en Vader getuigd tot onze zaligheid.
Door vrijmoedig van zijn God en Vader te getuigen is Christus veroordeeld tot het vloekhout des kruises.
Wat er dan ook aan het verheerlijken van de Heere met de vrijmoedigheid van het geloof tot onze schade en schande in de wereld verbonden is, doet niet ter zake.
Het zal ons hart des te meer met vrijmoedigheid vervullen op de dag van des Heeren komst om Hem in aller tegenwoordigheid te begroeten als onze Koning, de Gezalfde van eeuwigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen