Absalom (5)

De betreurde zoon
We leven weer in het herfstseizoen van het jaar.
De prachtige na-zomerse dagen, die menige juli- en augustusdag in zon en warmte overtroffen, schijnen met de herfst te spotten. Maar de gelende bladeren, die reeds vallen, laten geen twijfel over — we worden weer herinnerd aan het stervensproces in de natuur.
We worden weer geplaatst voor de vergankelijkheid van het leven. Hoeveel zieken zien tegen deze maanden op. Hoevelen vinden dit de moeilijkste tijd van het jaar?
In het mensenleven kan veel reden tot droefheid zijn. Waarachtige troost is alleen bij Hem, Die in dit mensenleven is ingegaan.
David is zielsbedroefd als hij de doodstijding van zijn zoon hoort. De klacht van deze vader gaat ons nog door merg en been.
Absalom, die we in deze weken tekenden als de veelbelovende, de teruggekeerde, de opstandige, de gestrafte zoon, is nu de betreurde zoon.

Wat moet David veel van deze zoon hebben gehouden. Absalom heeft zijn vader op het hart getrapt en hem aangetast in het diepst van zijn koninklijk bestaan.
En toch staat bij David de eer van de troon niet op de voorgrond, maar het belang van zijn zoon. In intense spanning wacht hij op de berichten van het slagveld. Ahimaäz heeft een goed bericht: de overwinning is behaald. Ten opzichte van Absalom geeft hij een ontwijkend antwoord. Hij kende Davids bijzondere band aan deze revolutionaire zoon.
Maar de Ethiopiër, de vreemdeling, die als tweede koerier arriveert, zegt hem de harde waarheid: mogen al uw vijanden worden als uw zoon. Absalom is dood.
De slag komt hard aan. David krimpt ineen. Hij moet dit alleen verwerken en begeeft zich naar het bovenvertrek van het poortgebouw.
Davids droefheid is begrijpelijk.
We voelen nooit meer het trekken van de bloedband dan wanneer de dood scheiding maakt.
Erger nog is voor de gelovige David het sterven van deze zoon, wiens leven ondergaat in eeuwige nacht. Zelf de Heere te dienen en te vrezen en dan een zoon te hebben, die in zijn zonde gestorven is — dat is een brok verdriet voor David geweest; voor ieder ouderhart, dat mocht pleiten op Gods beloften voor hun kinderen.
Er was een duidelijk verschil tussen zijn reactie op Absaloms dood en op die van de dood van Bathseba's kind, toen hij hoop had voor dat kind.
Heeft hij bovendien in Absalom's dood ook een vloek gezien over zijn eigen zonde? Het zwaard is niet van zijn huis geweken sinds zijn diepe val. Is hij tegenover Absalom te slap geweest. Zegt of denkt hij in ieder geval: had ik maar.... en: was ik maar....
Wat een afgrond van verdriet!
Herfststormen vereenzamen dit koninklijke leven.

Absalom wordt niet alleen betreurd door een bedroefde, maar ook door een machteloze vader.
Er is hier een duidelijk conflict in Davids leven — het conflict tussen de vader en de koning.
Als koning moest hij blij zijn met Absaloms ondergang en Gods rechtshandhaving.
Als vader kan hij niet blij zijn met deze straf, die deze hem zo geliefde zoon heeft ontvangen.
De beide koeriers hebben de rechtshandhaving belicht. Erken dat recht, o koning. Zie de grote lijn. Uw particuliere zaken zijn daaraan ondergeschikt. De zaak des Heeren is gered.
Zou David daar geen oog voor hebben gehad? Stellig! Hij heeft gewild dat zijn vijanden, ook Absalom, het zouden verliezen, maar hij had tegelijk gewild dat Absaloms leven was gespaard.
Hij wil recht en genade bewijzen.
Recht — daarom heeft hij maatregelen genomen tegen de rebel Absalom. David werpt krachtens zijn theocratische roeping de opstand van Absalom neer.
Maar tegelijk wil de zelf begenadigde David ook tonen aan zijn zoon dat hij, terwijl hij het recht handhaaft, vergeven kan en gratie kan verlenen.
Doch Absaloms dood haalt daar een streep door.
Daarom was het liever geweest dat hij zelf gestorven was in Absaloms plaats — en David kan sterven! — misschien was de genadetijd Absalom dan nog tot zegen.
Maar vader David staat machteloos in dit conflict en dat maakt de kern van zijn droefheid uit.

Voorlopig blijft hij dan ook de ontroostbare vader. Davids hovelingen eerbiedigen zijn diepe smart. Maar de grofbesnaarde Joab roept zijn koning hardhandig tot de orde. Joab wijst David op zijn plicht als koning. Hoewel hij zelf de moordenaar van Absalom is, is hij onbeschaamd tegenover de koning, die naar hem altijd heeft geluisterd. David richt zich dan ook op uit zijn verslagenheid. De koning wint het van de vader. Of de wond echt geheeld is?
Echte troost is alleen daar waar het conflict tussen recht en genade grondig wordt opgelost.
Dat is geschied op Golgatha.
De grote Zoon van David is daar gestorven in de plaats van opstandige zondaren, die zich losscheuren van Gods koningsheerschappij.
Hij heeft aan Gods recht voldaan; er bleef niets meer te betalen over.
Maar nu kan de Heere genade bewijzen; genade in de sfeer van het recht.
Hier is het conflict overwonnen.
Hier is de bron van troost geopend.
Van deze heuveltop mogen de koeriers uitgaan om vrede te boodschappen en troost te bieden in de grootste smart.
Hier is het blijvende uitzicht in de herfst van de natuur, het leven, de wereld.
En alle tranen, hier vergeefs geschreid
zullen eenmaal als dauw de landen drenken
waar alles stil wordt voor het fiere wenken
des engels, die ons hemelwaarts geleidt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen