Diakenen in Apeldoorn

Onze diakenen, geflankeerd door vele ouderlingen en zelfs predikanten en studenten, zijn op donderdag 16 april j.l. in de Barnabaskerk in Apeldoorn in conferentie bij elkaar geweest. Ook woonden verschillende dames, werkzaam in het maatschappelijk werk, deze conferentie bij.
Het was de eerste dag in dit jaar, waarop de temperatuur meer dan 20 graden was — een heerlijke dag, waarop de Apeldoornse parken de lentebruidstooi weer aantrekken. Maar de conferentiegangers hebben niet veel gelegenheid gehad om van het weer te genieten. Het was een werkconferentie. En dat hebben de broeders er ook van gemaakt.
Het is verblijdend dat er een goede opkomst was; ongeveer 300 bezoekers is een groot aantal. Na het referaat ging de conferentie in 12 secties uiteen. Deze werkwijze heeft de aandacht voor het onderwerp zeker vergroot en de gelegenheid aan ieder geboden zich met de stof bezig te houden. Ieder der conferentiegangers is met z'n neus op een aantal vragen gedrukt. Een en ander moge medewerken aan het bereiken van het ideaal: deskundige diakenen. Het diakonaat moet op hoger niveau worden beoefend — zo is het herhaaldelijk die dag gesteld. Was het tot dusver de gewoonte dat een diaken ouderling werd, men wilde nu wel graag dat een ouderling eens diaken werd.
Een en ander werd opgemerkt, nu het diakonaat langzamerhand gaat veranderen. Op 1 januari 1965 D.V. treedt de Algemene Bijstands Wet in werking. Over dit onderwerp refereerde ds. T. Brienen. Een uitvoerige schets van het referaat was aan de conferentiegangers toegezonden. Het referaat zelf wordt gepubliceerd in „Ambtelijk Contact". We zullen er geen breed verslag van geven.
Slechts dit: na een inleiding deed de referent eerst de historie spreken. Er zijn drie phasen: de armenwet van 1854, die van 1912 en algemene bijstandswet van 1963. Ondersteuning van behoeftigen was eerst een gunst, die in uiterste nood werd verleend, maar wordt nu een recht, voortvloeiend uit de positieve taak der Overheid.
Na iets van de inhoud verteld te hebben werd het beginsel besproken. Referent ging er van uit dat het moeilijk is achteraf bezwaren in te brengen. We kunnen deze wet niet meer negeren, maar krijgen er volgend jaar mee te maken. Enerzijds is deze wet uit een bepaalde noodzaak geboren, maar niet ontkend kan worden dat op de achtergrond van deze wet een bepaalde ideologie ligt t.a.v. de rechten van de mens, de taken van de overheid en de kerk en de menselijke samenleving, zoals uit de Memorie van Toelichting duidelijk blijkt.
Wat de praktijk betreft zullen de diakenen er voor moeten zorgen dat de gemeenteleden worden geaktiveerd om kerkelijke of algemeen christelijke organen voor z.g.n. immateriële hulpverlening in het leven te roepen. De diakenen zullen alle mogelijkheden, die hen door deze wet gelaten worden, goed onder ogen moeten nemen. Zij moeten als adviseurs van de gemeenteleden optreden bij het aanvragen van de overheidsbijstand.
We deden maar een greep uit de gepubliceerde schets, het geraamte van het referaat.
In de secties werden zes vragen besproken, waarvan de voornaamste m.i. was: heeft de A.B.W. een funktieverlies van het diakonaat ten gevolge. Een andere vraag luidde: dringt de A.B.W. de diakenen tot een intensiever contact met de gemeenteleden?
In de middagvergadering rapporteerden de twaalf sectie-voorzitters over de bespreking. Velen kwamen aan het woord. Twee voorzitters gaven het antwoord, maar de andere voorzitters konden aanvullen.
Aan het slot werd een samenvatting gegeven in acht punten.
Het was verstandig om deze samenvatting uiteindelijk niet als conclusies vast te stellen. Afgezien van het feit dat een dergelijke vergadering geen bindende uitspraak kan doen, hadden de vergaderden de tekst van deze punten niet voor zich en waren ze daarom alleen al niet in staat hier een fiat over uit te spreken.
Daar komt bij dat in de sectiebesprekingen iets meer kritische reserve naar voren was gekomen dan in de samenvatting bleek. T.a.v. deze wet geldt: Verheugt u met beving. Op de verheuging is nadruk gelegd. De beving is genoemd. Maar beiden moeten in een uitspraak doorklinken. Deputaten voor diakonale aangelegenheden en referent hebben zeker gelijk: we kunnen deze wet niet negeren. Maar dat mag ons niet verhinderen de gevaren te zien, waar ook op gewezen is.
We worden straks verzorgd door de Staat van de wieg tot het graf. Het staatssocialisme wint veld. Romeinen 13 is gelezen bij de opening van de conferentie. Openbaring 13 staat ook in de Bijbel. We leven daar steeds meer op aan.
Wie daarmee rekent kan z'n ogen niet sluiten voor de werkelijkheid, die zich aan hem opdringt en voor een wet, die goede dingen biedt uit een verkeerde achtergrond. Maar hij houdt ook rekening met het gevaar van de staatsmacht, die vandaag niet, maar morgen of overmorgen wel de kerk kan verdringen. Daarom zal de diakonale taak anders en moeilijker worden. Het is verheugend dat het besef gaat doordringen: diakenen geven niet alleen financiële ondersteuning. Maar het moeilijke zal niet alleen zijn dat van hen een grotere mate van deskundigheid wordt gevraagd om met de rijksambtenaren te kunnen spreken, maar ook dat zij scherp de grote gevaren, die hier dreigen moeten aanwijzen, terwijl men meewerkt aan de uitvoering van die nieuwe wet.
Het was een leerzame, samenbindende conferentie.
De voorzitter van deputaten voor diaconale en sociale aangelegenheden. Dr. W.H. Velema, sloot deze dag van ontmoeting, bezinning en verandering, zoals hij het formuleerde.
We mogen dankbaar zijn dat de diakenen op deze wijze toegerust worden tot hun arbeid.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen