ICCAN

We leven in een tijd van afkortingen. Achter zeldzame lettercombinaties verbergen zich belangrijke zaken, die onze aandacht waard zijn. Zo is het ook met bovenstaande afkorting: Interkerkelijk Contact Comité Ambon-Nederland. Wie even nadenkt begrijpt dat het hier in ieder geval gaat om werk voor en onder de Ambonezen namens en door de Nederlandse kerken.
De geschiedenis met Ambon de laatste 15 jaar zit, menselijk gezien, vol tragiek. Ambon en de Molukken, waar de kruidnagelen vandaan kwamen, waren eens belangrijke eilanden toen Nederland bezittingen had in het voormalige Nederlands Oost-Indië. Het Christendom schoot spoedig wortel in Ambon. Ambonezen hebben in allerlei, vooral militaire, functies een belangrijke rol gespeeld in het bestuur van Nederlands-Indië. Eeuwenlang hebben ze goed en bloed veil gehad voor de Nederlandse staat. Toen de tweede wereldoorlog kwam zijn de Ambonezen trouw gebleven aan Nederland en het Westen. Ze hebben die trouw met veel afslachtingen en wreedheden van de zijde van de genadeloze Japanse bezetters moeten bekopen. Ook gedurende de jaren van de Indonesische crisis van 1945 tot 1950 zijn zij trouw gebleven. In overgrote meerderheid wilden ze niet behoren bij de Republiek Indonesië. Na de souvereiniteitsoverdracht in 1949 behoorden zij eerst bij de deelstaat Oost-Indonesië. Maar toen zij in begin 1950 zagen hoe deze deelstaat „die voor hen het plechtanker van hun zelfstandigheid representeerde" (Gerbrandy) werd vernietigd hebben zij zich zelf tot een onafhankelijke republiek geproclameerd - hetzelfde wat de Nederlandse provinciën eenmaal in 1581 hebben gedaan. Na dit feit kwamen de Ambonezen naar Nederland. Een langdurige strijd werd gevoerd op Ceram tussen de Ambonezen en de troepen van Soekarno. Het was beter dat de Ambonezen naar ons land kwamen om hier in veiligheid kunnen leven.
Vraag echter niet wat het betekent dat 13.000 Oosterlingen in ons kleine, koude Westerse landje komen leven: in totaal andere levensomstandigheden onder een volk, dat een geheel andere levensinstelling heeft. Laten we er direct bij zeggen dat ze kwamen in een geïndustrialiseerde en gesaeculariseerde samenleving. Dat betekent dat de in ons land komende Ambonezen en zeker de jongeren grote kans liepen en lopen totaal ontworteld te worden.
Het is een goede zaak dat in 1956 Iccan werd opgericht. Zij stelde en stelt zich ten doel de geestelijke, sociale en culturele belangen van de Ambonezen te behartigen. In de eerste tijd spande men zich alleen in voor ,,kindervakanties". Ambonese kinderen werden voor een of meer weken in Nederlandse gezinnen opgenomen. Deze kindervakanties zijn nu niet meer zo noodzakelijk. Voorheen woonden alle Ambbonezen in houten barakken in de woonoorden. Nu wonen ruim 2200 gezinnen in stenen huizen, terwijl in de loop van 1966-1967 de overige 1000 Ambonese gezinnen naar woonwijken zullen verhuizen.
Het Iccan-werk valt in drie delen of sectoren uiteen, die onderling uiteraard nauw samenhangen.
Daar is eerst het werk van de voorlichting. De goede relaties tussen de Nederlandse en Ambonese gemeenschap dienen te worden bevorderd. In dit verband moeten allerlei aktiviteiten worden ondernomen; oprichting van gespreksgroepen, zorg voor alleenstaande Ambonezen in grote steden, voorlichting over sociale wetgeving, beroepskeuze, onderwijs etc. Het gaat om 3200 gezinnen, tezamen ongeveer 21.000 zielen in bijna 80 woonoorden en -wijken, verspreid over geheel Nederland. Het is duidelijk dat hier veel werk en tijd in gaat zitten.
Daarnaast zijn er nog twee sectoren van werk, die vooral met het oog op de geestelijke belangen meer dan voorheen behartigd moeten worden. Het gaat er als het ware om dat de Ambonese gezinnen met vertrouwen de toekomst tegemoet kunnen zien: dat jongeren en ouderen bewaard worden bij het leven uit de Bijbel. Die twee sectoren zijn het vormingswerk en het pastoraal en cultureel werk. Het vormingswerk bestaat uit kadercursussen; weekends voor de oudere jeugd; hulp bij de theol. cursus voor voorgangers en ouderlingen; hulp bij de geestelijke begeleiding van de jeugd. Van het pastoraal en cultureel werk noemen we: bandrecorder-pastoraat voor langdurige zieken en gevangenen; zorg voor bejaarden en invaliden, zondagsschoolwerk enz.
Voor de laatst genoemde twee sectoren zou het Iccan feitelijk een theologisch geschoolde medewerker moeten hebben. Sinds 1 november van het vorige jaar staat in dienst van de Stichting Iccan een wetenschappelijk gevormd Ambonees, doctorandus in de sociologie, de heer M.F. Mual, wiens taak het is te fungeren als ,,opperbruggenbouwer" tussen het volk van Nederland en dat van Ambon. Deze aanstelling was mogelijk dank zij het feit dat de regering 90% van zijn salaris en apparaatskosten subsidieert.
Maar hoe dankbaar het Iccan-bestuur daarvoor ook is, men is nog niet voldaan. Er moet veel meer gedaan worden. Van meetaf had deze zaak beter aangepakt moeten worden en ons volk had beter moeten begrijpen welke verplichtingen het heeft tegenover dit trouwe, kleine volk, dat zich steeds zo nauw met Nederland verbonden wist. Temidden van het heidendom en de Islam in Indonesië waren zij vaak fakkeldragers op eenzame posten. Nu leven ze in ons land. De vele honderden eenzame jonge Ambonezen in de grote steden in het Westen kunnen het thuis en in de kerk niet meer vinden. De spanningen tussen de generaties in de Ambonese gezinnen is groot. Verwereldlijking en ontkerkelijking verontrusten de Ambonese predikanten van wie sommigen op de jeugdbondsdagen menigmaal present waren of ook bij ICCC-manifestaties zich lieten zien. Er moest een jeugdpredikant zijn, die de jonge Ambonezen de nodige geestelijke leiding geeft op weg naar de volwassenheid in een voor hen vreemde wereld.
Doch nu reeds worstelt Iccan met een tekort van een slordige ƒ 15.000,-. De begroting voor 1966 telt aan uitgaven de somma van ƒ 55.000,-.
U begrijpt de bedoeling van dit artikel. We willen de zaak van Ambon op deze wijze u allen onder het oog brengen. We doen dat op verzoek van het bestuur, waarin ook zitting heeft ds. C.J.Ph, Sobering, die in Assen les gaf op de kadercursussen en dit werk belangrijk vindt. Van meetaf heeft hij meegedaan. De giften, die uit onze kerken voor dit doel, worden gegeven, zijn tot dusver jaarlijks zeer miniem geweest. Aan de kerkeraden is om steun gevraagd.
Dit artikel wil deze steunaanvrage onderstrepen. Ik weet - de steunaanvragen zijn net als de boze geesten in het land der Gadarenen: Legio. Maar dat verhindert ons niet om elke steunaanvrage afzonderlijk te bekijken.
Nu het hier gaat om een bijzonder goede zaak ten opzichte van een volk, dat om meer dan één reden recht heeft op onze steun, moeten we m.i. meer steunen dan we tot dusver deden.
Er is allerlei nood in deze wereld. Het gaat hier om een volk van vluchtelingen, dat onder ons woont en leeft. Een volk, dat wij menigmaal niet begrijpen en dat ons soms met een zekere wrevel vervult. Ten onrechte! Zij kunnen het niet helpen dat zij hier zijn. Ze zouden zelf ook liever weer naar hun eigen vaderland terugkeren. Nu dit nog niet kan, hebben wij een taak, die Iccan plaatsvervangend tracht te vervullen.
Dankbaar dat in het bestuur ook plaats is voor een christelijk gereformeerd man - sommige verenigingen willen wel ons geld, maar niet onze geestelijke inbreng - doe ik een krachtig beroep op allen, die dit lezen deze arbeid te steunen en inzonderheid wek ik de kerkeraden op aan de steunaanvrage royaal te voldoen en eventueel uw bijdrage te herzien. Gaven en giften zijn welkom op giro 4182 ten name van Stichting Iccan te Vught.

J. H. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen