Bid- en Feestdag

Aanleiding
In de komende week wordt op woensdag de biddag gehouden voor gewas en arbeid; althans dat is de datum, die naar oud-vaderlands gebruik gereserveerd is voor dit doel. Donderdag 10 maart trouwdag van onze Kroonprinses met de heer Claus von Amsberg, tengevolge waarvan deze dag tot Nationale Feestdag is geproclameerd.
De suggestie is gedaan dit jaar de biddag niet op de tweede woensdag van maart te houden. Het zou bezwaarlijk zijn om twee dagen achter elkaar vrij te hebben. Bovendien worden er op woensdag 9 maart reeds enkele festiviteiten gehouden, die een concurrentie voor de kerkgang zouden kunnen betekenen.
Op deze suggesties zijn geen kerken ingegaan
Wat het laatste argument betreft - de bedoelde festiviteiten worden niet gehouden tijdens kerkdiensten, waarbij dient opgemerkt te worden dat alleen aan avondkerkdiensten is gedacht.
En het vrij nemen van arbeid op de biddag is er in brede kringen van het kerkelijke leven niet meer bij. Er zijn niet zo heel veel plaatsen meer waar nog twee keer dienst wordt gehouden en waar het werk inderdaad een dag stil ligt. Het zijn te verwaarlozen uitzonderingen. Men kan dit betreuren, maar de feiten zijn niet anders. Zo vallen dus in één week biddag en feestdag. De combinatie van deze twee geeft stof tot een artikel, dat nu op zijn plaats is.

Situatie
Het komende huwelijk heeft reeds heel wat pennen in beweging gebracht. Het is bijzonder jammer dat er rond de verlovingen van de drie prinsessen zoveel te doen is geweest, dat voor een ogenblik het koningschap zelf in gevaar scheen te zijn. Wie rustig de dingen analyseert kan veel begrijpen. Het is duidelijk gebleken dat het Oranjehuis een moderne vorm van koningschap voorstaat. De „kooi", waarover Koningin Wilhelmina zoveel onthullingen heeft gedaan, is geopend. De leden van het Koninklijke Huis zijn naar buiten getreden en zijn ons veel nader gekomen dan dit vroeger mogelijk werd geacht. Consequentie daarvan is de vrije keus van de prinsessen t.a.v. verloving en huwelijk. Ze mogen de stem van het hart volgen, al blijven ze prinsessen en zijn er uiteraard grenzen. Destijds schreven we over de verloving van prinses Margriet en spraken we aan het slot van dat artikel de wens uit dat de kroonprinses zich zou verloven met een protestantse prins.
De heer Claus von Amsberg is inderdaad protestant, maar een prins is hij niet. Hij behoort tot de z.g.n. lagere adel. Als zodanig kan men, gerekend naar vooroorlogse begrippen, niet zeggen dat dit een huwelijk „op niveau" is. Maar al mag een bepaald percentage daarover teleurgesteld zijn, doorslaggevend mag dit bezwaar toch niet zijn. Erger was voor velen dat deze edelman uitgerekend een Duitser moest zijn. Er is veel over gezegd, ook door mensen, die in andere opzichten snel vergeten. Het leek wel alsof de verloving met deze Duitser door sommige lieden werd aangegrepen om alle opgekropte bezwaren tegen het Huis van Oranje te spuien. De storm is geluwd. Het sympathieke optreden van het verloofde paar heeft hier veel toe bijgedragen. Niet minder het wijze beleid van het ministerie Cals, dat zich achter de persoon van de heer von Amsberg heeft gesteld, zodat vele bezwaren zijn weggenomen. We hebben allen begrepen dat het niet juist zou zijn de fouten van het duitse volk te leggen op de ruggen van het bruidspaar. Het huwelijk afkeuren om het feit dat de bruidegom een Duitser is, die overigens geen blijk gaf van een S.S.-mentaliteit, zou een bewijs zijn van wrok, haat en nijd, die een christen niet geoorloofd zijn. Ons volk moet de man van de kroonprinses een eerlijke kans geven. Daarom zijn we blij met dit huwelijk en we hopen dat prinses Beatrix, wier naam tot uitdrukking wil brengen dat zij gelukkig maakt, zelf het hoogste geluk vindt bij Hem, Die de bron van alle geluk is.
Prinses Beatrix trouwt in een tijd, waarin naar het geluk gejaagd wordt op een zeer materialistische manier. Dat is wel karakteristiek voor de moderne mens, die leeft in een wereld, waarin God dood wordt verklaard. We leven in „vrede en welvaart" in het Westen. We geven gul wanneer we wakker geschud worden door de nood in India. Ieder komt behoorlijk aan zijn trekken. Ieder zorgt ervoor niet tekort te komen. We kunnen veel. De uitvindingen zijn geweldig. De wereld is veranderd en verandert dagelijks nog. Wat doen we met het geloof in God? De strijd op geestelijk niveau gaat vandaag inderdaad om de vraag: bestaat God? Heeft het zin in Hem te geloven? Nu moet niemand haastig zeggen: hoe durft u dat te schrijven in een kerkelijk blad? Hoeveel lezers van ons blad leven practisch buiten God? Hoeveel jonge mensen zijn er voor wie God in feite niets betekent? En in het leven van hoeveel kerkmensen komt het onderscheid uit tussen wie God vreest en Hem niet vreest? Wie van de rechtmatigheid van deze vragen overtuigd is, kan beter begrijpen, hoe ontstellend hij het ook vindt, dat het zo vandaag gesteld wordt: God is dood. De levenshonger blijft intussen bestaan. Enerzijds is er de levensmoeheid; anderzijds is er juist krachtens die levensmoeheid het ongeremd zich willen uitleven; het de vrije teugel laten aan alle driften en begeerten. Een psycholoog, die een adverteerder helpt om klanten te winnen, zegt dat ieder mens zijn leven doorbrengt met te trachten de volgende vier dingen te krijgen: Voedsel - sex - veiligheid - status. Dit is maar al te waar. Het bezit van deze vier dingen maakt het geluk van millioenen uit.
In deze wereld leven we.

Samenhang
Er is een samenhang tussen de komende bid- en feestdag.
In alle eenvoud zullen op woensdag 9 maart in verschillende kerkgebouwen kerkdiensten worden gehouden. Met pracht en praal à raison van ƒ 1.500.000,- zal het prinselijk bruidspaar in de Amsterdamse Westerkerk trouwen in een kerkrechtelijk gezien vreemde dienst, waarin een gereformeerde en een vrijzinnige predikant broederlijk zullen samenwerken en alle kerkelijke en confessionele geschillen in het aangezicht van het prinselijk paar vergeten schijnen te worden.
De samenhang tussen bid- en feestdag komt in verschillende punten openbaar.
We zouden drie zaken willen noemen.
Allereerst: geen feestdag zonder biddag.
We vinden het een treffende gedachte dat de Nederlandse kerken aan de vooravond van de nationale feestdag samenkomen om te bidden. Alleen wie bidt kan het feest als feest vieren. Er komt in dit verband iets uit van de plaats van de kerk en het geloof in ons volksleven: het gebed is de basis voor land en volk, vorstenhuis en regering. Overbodig om te zeggen dat we mogen verwachten dat juist op deze biddag bruidspaar en volk in onze gebeden een plaats zullen hebben. Op elke biddag worden de belangen van land en volk en vorstenhuis de Heere voorgelegd. Dit jaar dan nu wel in het bijzonder.
Vervolgens dient gezegd dat op de biddag gebeden wordt om het echte geluk. Dat is nog altijd de betekenis van de biddag dat we daar het leven van elke dag geestelijk leren zien en beleven. Zo moet het althans. We zijn niet bezig op twee terreinen. Het gaat er om dat we de eenheid van het leven zien. Alleen waar die eenheid wordt gezien, daar beleven we ons maatschappelijk leven op geestelijke wijze. Het ware geluk komt op de biddag aan de orde. Dat staat niet in tegenstelling tot de overvloed. Dat betekent geen verwaarlozing van het dagelijkse leven. We mogen integendeel onze grote en kleine zorgen brengen voor Gods aangezicht en van Hem horen dat Hij gebeden wil zijn. Maar de juiste plaats wordt ons tegelijk aan gewezen. Eerst het Koninkrijk Gods zoeken om dan te ervaren dat alle andere dingen ons bovendien zullen worden geschonken.

Tenslotte bepaalt de biddag de feestdag. Als we werkelijk gebeden hebben voor het brede leven, ook voor het prinselijke bruidspaar, voor het Huis van Oranje, dat God ons schonk en dat een samenbindende functie moge blijven uitoefenen, dan kunnen we dat gebed op de feestdag niet vergeten. Het gaat er niet om dat er een tegenstelling is tussen bid- en feestdag. Er moet een eenheid zijn. Anders gezegd: het gaat in de vreugde van de feestdag om de christelijke stijl. Niet in brooddronkenheid ligt de feestvreugde. Wie gebeden heeft, heeft reden tot stille ingetogenheid. Het is niet te miskennen dat er veel verval is; dat Gods Woord op velen geen heerschappij meer uitoefent; dat velen God en kerk de rug toekeren; dat de mens en zijn genot meer in het middelpunt staan dan God en Zijn gebod.
Er is reden tot boete en berouw!
Dat beheerst de feestdag, waarop we het prinselijk bruidspaar veel geluk gunnen, maar bovenal HET geluk.
Nu velen de huwelijksvoltrekking zullen meebeleven, ondanks gegronde bezwaren tegen vele programma's die via de T.V. worden gegeven, moge het verband tussen bid- en feestdag door ons kerkvolk worden gezien en beleefd.
Bij vele wensen, die in deze dagen worden geuit, voegen we als Wekker-kring graag de onze. We hopen dat Beatrix en Claus door God gebruikt zullen worden om veel voor ons volk te betekenen. We bidden om Gods zegen over hun leven en we wensen van heler harte dat voor, op en na hun feestdag het gebed hun leven zal beheersen.

J. H. V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen