Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Pasen bewaren en vernieuwen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Pasen bewaren en vernieuwen

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het Paasfeest blijft een uitermate aktueel feest. Tegen welke achtergronden we dit heilsfeit ook vieren, telkens blijkt ons hoe indringend de boodschap is, die Christus' opstanding brengt. In oorlog of vrede, in blijdschap of droefheid - het Paasfeest predikt de grote overwinning, die alles doordringt en eens stralend openbaar zal komen. Nadenkend over allerlei situaties moet het treffen dat Pasen ook genoemd kan worden het feest van bewaren en vernieuwen.

Het feit
Pasen betekent in geen enkel opzicht revolutie, die gekenmerkt wordt door een breuk met het verleden. Pasen knoopt aan bij het verleden.
Het lichaam van Christus, dat wordt opgewekt, is hetzelfde lichaam, dat in het graf wordt gelegd. Dat is juist de kern van het Paasfeit. Wie hier aan gaat tornen en niet de gelijkheid van het begraven en opgestane lichaam erkent, heeft in wezen het geloof in Christus' opstanding losgelaten.
Het is duidelijk in het Paasevangelie dat de Paasvorst telkens hier de nadruk op legt. Zelfs de tekenen van Zijn kruislijden zijn nog in Zijn opstandingslichaam te zien. Ze worden ingeschakeld om Thomas' ongeloof te overwinnen. Ze dienen om de waarachtigheid van Zijn opstanding te bewijzen.
Doch naast de bewaring van de oude orde valt tegelijk de nadruk op de vernieuwing van de bestaande orde. Christus' lichaam is hetzelfde lichaam als voor Zijn dood, maar het is het lichaam dat andere eigenschappen heeft. De vernieuwende kracht van Pasen laat zich gelden.
Hetzelfde geldt voor het heil, dat Christus heeft verworven tijdens Zijn leven en door Zijn dood. Dat heil, dat werk wordt niet afgebroken. Integendeel - het wordt door de dood heen bewaard en komt nu pas goed tot effect door de Opstanding. Pasen is immers de poort waarin de Opgestane Heiland staat om het door Hem zo duur verworven heil voor zijn opstanding rechtens uit te delen. Ook hier bewaren en vernieuwen.
Tot in de verhouding van Christus tot de Zijnen geldt deze regel. De draden die er tussen Christus en de Zijnen bestaan knappen niet af bij het graf, al lijkt het voor een ogenblik wel zo, maar die schijnbaar afgebroken draden worden hersteld en vernieuwd en versterkt. De Paasherder was Maria Magdalena niet kwijt, al was zij Hem wel kwijt en miste ze Hem met heel haar hart: een levend en geen beredeneerd en dood gemis. Hij heeft haar naam bewaard en spreekt die uit, maar tegelijk met zulk een diepe klank op zulk een verdiepte wijze dat Maria slechts stamelen kan: Rabbouni - mijn Meester.
Pasen is het feest van bewaring en vernieuwing.

De betekenis
De betekenis van dit gezichtspunt is velerlei.
Allereerst - Pasen betekent geen streep door het bestaande leven. Het is niet de bedoeling dat het oude verdwijnt, maar dat het bestaande vernieuwd wordt, doordrongen wordt van de kracht en het leven van de Verrezen Heiland.
Het betekent tegelijk dat een Paaschristen nooit iemand kan zijn - als hij tenminste geen dode, maar een levende christen is - die zweert bij de bestaande orde en die meent dat alles in het leven moet blijven zoals het is. Dat is niet in tegenspraak met de doorgaande opwekking: Houd wat gij hebt opdat niemand uw kroon neme. Want datgene wat gehouden en bewaard moet worden draagt juist het Paasteken en betekent reeds de vrucht van Christus' Paasvernieuwing.
Het houdt niet minder in dat een christen er op uit moet zijn de vernieuwende Paaskracht door te laten werken in zijn hele leven. Te beginnen met zijn persoonlijke leven van het hart uit. Pasen betekent niet dat een christen uit zijn huis en werkkring overgeplaatst wordt in andere verbanden. Hij kan rustig blijven waar hij zit, woont en werkt. Hij mag bewaren wat hij heeft ontvangen in Gods leiding met zijn leven. Maar het gaat er om dat het Paasleven hem doortrekt en hij in Paaslicht leeft daar waar God hem geplaatst heeft.
Zo gaat het in elk opzicht als wij denken aan de betekenis van het Paasfeit voor elk terrein van het leven en de gang van de wereld.
Christenen blijven hun taak vervullen als ze de Paasvorst ontmoet hebben. Ze staan midden in de wereld en ze houden het verband met die wereld vast. Ze hebben hun werkkring, hun plaats in de maatschappij, in de staat, in wetenschap en kunst. Pasen betekent geen breuk in het leven in deze zin dat zij iets anders gaan doen, maar omdat het Pasen is geweest, gaan zij hetzelfde anders doen. Dat alles dank zij de vernieuwde kracht van Pasen, waardoor het leven opgeheven wordt op hoger niveau; de zin van het leven weer gezien wordt; het doel van het leven in het zicht komt en de toekomst gewaarborgd is.
Het Paasleven is een overwinnend leven.
We mogen er wel hartelijk om bidden dat we uit die overwinning metterdaad leven. Vele kerken geven de indruk dat ze aan de verliezende kant staan. Naar aardse maatstaf gemeten is dat misschien wel zo. Maar naar de nu geldende Paasnorm is dat niet meer het geval.
Het geheim is: bewaren en vernieuwen.
De kerk heeft er om haars levens wil belang bij het zo te beleven. Het zal haar plaats in het leven duidelijk tekenen. Het zal haar niet tot revolutionairen maken, maar ook niet tot behoudende mensen, die koste wat kost willen vasthouden wat zij hebben. Sinds het Pasen is geweest moet alles wat we ontvangen hebben, staan in het teken van de vernieuwing. Is die vernieuwing niet zichtbaar, maar gaat het om de bestaande orde zonder meer, dan is het Paasevangelie dood kapitaal gebleven.

Opdracht
Dit geheim is nu tegelijk een opdracht en geeft ons de lijn aan waarnaar het leven moet geleefd worden, ook vandaag. Er zijn altijd twee gevaren voor de kerk in leven en wereld.
Het ene gevaar is dat de kerk met de tijdgeest meegaat en zich zo ver mogelijk wil aanpassen. Een gevaar dat levensgroot voor ons staat en dat ook werkelijkheid is geworden in grote kringen van het christendom vandaag.
Het andere gevaar is dat de kerk, ten dele uit reactie tegen het zojuist genoemde gevaar; ten dele uit gemakzucht en geestelijke luiheid, wil bewaren en nog eens bewaren wat niet anders dan het stempel draagt van vroeger en zonder Paaskracht gaat verstenen.
Deze beide gevaren verdringen de kerk van de plaats, die haar Koning haar geeft en maken haar onvruchtbaar voor de wereld.
Aanpassing zo ver mogelijk maakt de kerk tot een open hof, waarin de wereld vrij spel heeft.
Bewaring van oude vormen en beginselen, die door menselijke redeneringen zijn tot stand gekomen en het stempel dragen van een bepaalde tijd, wijsbegeerte of theologische stroming, doet de kerk verstarren tot een mummie, waar geen levende kracht van uitgaat.
Pasen zegt ons dat er geen vernieuwing is zonder bewaring en geen bewaring zonder vernieuwing.
Dat is zeer belangrijk voor onze houding in deze tijd.
Het is niet denkbeeldig dat de een kiest voor bewaring en de ander geporteerd is voor vernieuwing. Als beiden dan hun gedachten gaan verdedigen en trachten door te voeren, staat men onbegrepen tegenover elkaar.
Wie goed Pasen viert kan niet vernieuwen zonder de kracht van de levende Christus, Die de bestaande orde verdiept, opheft, doordringt en jong maakt.
Maar wie de levende Heiland heeft ontmoet en uit Hem leeft, kan niet zonder meer gaan bewaren zonder er oog voor te hebben dat het niet gaat om onze vormen, maar om de kracht en het leven van Hem, Die alle dingen nieuw maakt.
Goed Paasfeest vieren is het einde van veel spanningen in het kerkelijke leven. Immers de Christus der Schriften staat dan in het middelpunt.
Dat betekent bewaring van het onvervalste Evangelie zoals het ons is overgeleverd, zoals wij het ontvangen en gehoord hebben. Maar het betekent ook de vernieuwende kracht van dat Paasevangelie laten werken in alle verhoudingen.
Wie goed Paasfeest viert kan nooit terug alsof dat de zegen zou brengen. Hij moet vooruit want de Paasvorst stuwt de wereld naar het einde.
Een Paaschristen is conservatief en progressief in de goede zin van het woord.
Hij heeft het van zijn Paasvorst geleerd: bewaren en vernieuwen - dat is het geheim van Zijn opstanding.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 april 1966

De Wekker | 8 Pagina's

Pasen bewaren en vernieuwen

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 8 april 1966

De Wekker | 8 Pagina's