Toen ik zweeg

Wij mensen praten te veel en zwijgen te veel. We kunnen al sprekende zwijgen en al zwijgende spreken. Er zijn misschien wel meer dingen, die we voor elkaar verzwijgen dan die we voor elkaar uitspreken. En niets is er wat ons eenzamer maakt dan zwijgen. Vooral wanneer het op schuld aankomt, wat gaan we dan toch zwijgend door het leven. Ieder verzwijgt zo graag zijn eigen schuld voor de mensen en wat erger is voor God.
Dit hebben we geleerd van onze vader en moeder, Adam en Eva. Zij zwegen ook toen zij van de boom gegeten hadden. Sindsdien lopen ook wij op deze aarde rond met een gesloten mond voor God. De Heere wacht op een zondaar, die zichzelf voor Zijn troon komt aanklagen. Maar toch gaan we onze weg onder de hemel met een verzwegen schuld.
De broeders van Jozef zwegen toen zij het kwaad hadden gedaan. Achan zweeg toen hij de buit had verborgen. Judas zweeg toen hij zag wat hij gedaan had. Ook David, het kind van God zweeg toen hij in de zonde was gevallen.
Waarom toch dat zwijgen? Is het uit angst voor God de Rechter? Of is het omdat we de zonde niet los willen laten? Of zou het onze trots zijn? Of is het eenvoudig onze blindheid voor de zonde?
Maak het één niet los van het ander. Het zijn alle draden van hetzelfde net, dat zo nauw aan elkaar zit geknoopt dat er geen woord door de mazen uit kan. Met duizend strikken zitten we vast in ons zwijgend bestaan.
Als dit zwijgen dan ook maar wegen mag. Want het kan zijn, dat we niet eens weten, hoe ongelukkig we zijn in die geslotenheid. We hebben zoveel voor God uit te spreken, er valt zoveel te belijden, openbare en verborgen zonden. Maar als de zonde geen zonde is, dan hebben we van dat zwijgen geen last.
David had er wel last van. Zijn beenderen werden verouderd. Zijn sap werd veranderd in zomerdroogten. Zijn ziel gaat er zo onder gebukt, dat het lichaam er onder lijden moet, want dat zwijgen maakt afstand tussen God en Zijn kind. Als de schuld wordt verzwegen, moet de Heere ook zwijgen.
Waar de schuld zwijgt, moet de genade zwijgen. De Heere komt nooit over als de zonde bedekt wordt. Dan moet God Zijn vriendelijk aangezicht verbergen. Het zwijgen vervreemdt van de Heere. O zeker, al wordt de zonde verzwegen, de Alwetende weet het toch. Maar de Heere wil het uit eigen mond van de zondaar horen. Hij moet zijn overtredingen aan de Heere bekend maken alsof het aan Hem niet bekend was. Hij moet zich bij God leren aanklagen, alsof God het niet wist dat hij zo slecht was.
Ligt er ook in uw leven een verzwegen schuld? Gaat ge zwijgende voor uw Rechter door het leven? Val dan toch eens voor de Heere neer. Geef het eens op voor de alwetende God. Een zwijgend mens kan niet gelukkig zijn. Hoe lang zult ge de Heere nog laten wachten? Totdat het niet meer kan?
Ook voor u, kind des Heeren, is dit woord een leerschool. Wat gaat u ook dikwijls zwijgend uw weg. Wat bedekt ge nog veel voor uw God. Wat zijn er nog veel boze dingen, waarover ge heen leeft. Is het dan wonder dat de Heere zich verbergen moet? Hier ligt een oorzaak van de dagen der duisternis. Het zou rechtvaardig zijn als er van de Heere stond dat Hij zweeg. Gezwegen heeft God voor de borg. Maar voor een zondaar staat er nu nog: „Stort voor Mij uit uw ganse hart".
Alleen beleden schuld kan vergeven worden.
Wijlen ds F. Bakker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen