De kern van het Evangelie (2)

Paulus' beroep op Habakuk
Paulus schrijft een brief aan de door hem nog niet bezochte gemeente van Rome, in het hartje van het wereldrijk. Zijn brief is een eigenhandig geschreven introductiebrief. V\/ie deze brief gelezen heeft, behoeft niet te vragen: wie is die Paulus eigenlijk en hoe preekt hij? Het ligt alles open en bloot in deze massieve brief, die de boodschap van het Evangelie op geconcentreerde wijze samenvat in zwaar geladen zinnen en diep gevulde woorden. Deze brief is een samenvatting van het Evangelie van het kruis. De weg der zaligheid wordt er duidelijk in getekend. Geen wonder dat deze brief telkens weer in de geschiedenis van Christus' kerk een grote rol heeft gespeeld. Hoevelen hebben in hun omstandigheden de woorden van deze brief zien oplichten. Zo Luther in zijn kloostercel.
Maar het opmerkelijke is dat deze brief niet iets nieuws geeft. Het Evangelie, dat Paulus brengt, is geen nieuwlichterij, maar het wordt juist door de Schriften bevestigd. „Gelijk geschreven staat".
Het kenmerk van elke reformatie is dat zij teruggrijpt op het wettig-oude. Paulus in zijn dagen was een reformator bij uitnemendheid. Hij sluit zich aan bij en beroept zich op Habakuk.
Of Paulus de Schriften kende — is onze eerste indruk.
Dieper: wat is de Schrift een eenheid en wat is het heilswerk Gods in alle tijden in wezen hetzelfde.

Paulus jubelt op hoge toon over de betekenis van het Evangelie. Het is een geweldige kracht Gods tot zaligheid. Dat kale Evangelie, dat naakte Woord van God? Wat doen we met dat Woord in een wereld van staal en beton? Wat doen we met die oude, en voor velen verouderde Bijbel, in de kou van deze tijd? Je moet je schamen dat je bij zo'n antiek boek bent opgevoed! Maar Paulus schaamt zich niet. Want de gerechtigheid Gods wordt daarin geopenbaard. Een machtig begrip. God schenkt gerechtigheid als een verrassende gave. Die gerechtigheid is geen strenge wraakoefening over onze zonden, dus meer dan verdiend. Maar die gerechtigheid is Zijn reddend ingrijpen; het is Zijn daad, waarin het op een barmhartige wijze toegaat. Het is het werk van Christus, waarin Gods gerechtigheid openbaar komt. In het Evangelie wordt dat geboodschapt. En die gerechtigheid is het waardoor zondaren voor God kunnen bestaan. Doch slechts op één manier: door het geloof. Het is op en top een geloofsgerechtigheid.
De rechtvaardige van Habakuk was de vrome, die zich hield aan Gods Wet en leefde naar Gods norm. Maar wie zal aan Gods norm kunnen beantwoorden? Wie zal bestaan voor Gods gericht? Dat kan alleen door Gods geopenbaarde, geschonken en toegerekende gerechtigheid. De rechtvaardige dat is de door God vrijgesproken en daarom vrijuit gaande mens. Wondere ruil: onze zonden op Christus en Christus' gerechtigheid op ons. In onszelf zevenmaal roetzwart, maar in Christus zeventigmaal zeven sneeuwwit. Door het geloof, dat Christus omhelst; dat niets, maar dan ook niets van zichzelf verwacht, dat niets meer in te brengen heeft dan lege briefjes en waardeloos bankpapier en dat nochthans in Christus wordt aangezien als had hij, die gelooft in deze Christus, geen zonde gehad noch gedaan, ja als had hij zelf alle gerechtigheid volbracht, die Christus voor hem volbracht heeft.

Nu gaat het er om dat deze rechtvaardige uit geloof leeft. Habakuk richtte zich geheel in het geloof op de toekomst en dus op de nog verborgen verlossing. Maar Paulus kan spreken over de openbaring van het heil in Jezus Christus. Dat heil is nu tegenwoordig. Daarom klemt meer dan ooit het leven uit het geloof. Dat heil komt in het Evangelie in het Woord der belofte tot ons. Op Gods beloven past alleen ons geloven.
Gemakkelijk? Neen en ja!
Wij willen zelf onze gerechtigheid klaar maken voor God. Het zit ons allen in het bloed om het zelf met God in orde te maken. Wat heeft Luther een boetedoeningen gedaan om toch maar een genadig God op zijn zijde te krijgen. Tevergeefs. God geeft Zijn eer aan niemand en niets anders.
Er is maar een manier om voor Gods aangezicht te bestaan.
In het geloof!
Dat geloof heeft geen waarde in zichzelf, maar dat geloof heeft rechtvaardigende kracht vanwege de inhoud: het richt zich op Christus alleen.
Zo alleen is er leven: eeuwig leven; leven, dat het uithoudt in het donker, in de dood.
Habakuk heeft de boodschap het eerst ontvangen.
Paulus heeft zich op Habakuk beroepen.
Luther heeft dat woord in zijn volle diepte verstaan.
Er is ook vandaag voor ons geen andere weg: door het geloof.
Onze grootste zonde is ons ongeloof, ons verachten van deze duidelijke geopenbaarde, royaal gegeven zaligheid.
Geloven is moeilijk.
En geloven is gemakkelijk. Ja toch, want wie geen kracht meer ziet in eigen werk, weet dat het werk van alle werk is te geloven in Hem, Die het werk volbracht heeft.
Waar Gods Geest dat Evangelie doet ontdekken in Habakuks dagen of in Paulus' tijd, in de eeuw van de Reformatie of in het atoomtijdperk — daar is vrijheid en vrede en leven tot in eeuwigheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen