Ouderlingen confereerden

Op donderdag 26 oktober j.l, waren ongeveer 150 ouderlingen naar Apeldoorn gekomen om de jaarlijkse ouderlingenconferentie mee te maken. Het is goed als de ouderlingen zich bezinnen op allerlei vragen, die in deze tijd op hen afkomen, maar het is ook heel belangrijk als zij elkaar ontmoeten en met elkaar spreken en zo ook de band der broederliefde versterken.
Christus oefent door de ouderlingen Zijn koninklijk ambt uit. Zij hebben immers het regeerambt. Zij moeten met de dienaren des Woords toezicht houden op de kudde. En daarom zijn deze conferenties ook voor de geestelijke opbouw van onze kerken van groot belang. Het is altijd weer jammer, dat er niet veel meer ouderlingen deze conferenties bijwonen. Er moest eigenlijk een soort „uitgaansdag" voor de gehele kerkeraad van gemaakt worden, want men komt meestal weer gesterkt en met vreugde van zo'n conferentie terug. Juist de problemen met elkaar in broederlijke liefde te bespreken, bewaart ons vaak voor bepaalde eenzijdigheden.
Het was dan ook dit jaar weer een bijzonder goede dag. Nadat wij psalm 93: 1 en 4 hadden gezongen, las de voorzitter, br. K. Geleijnse, twee gedeelten uit het evangelie van Mattheus en ging ons voor in gebed.
In zijn openingswoord zei de voorzitter o.m., dat hij met spanning deze conferentie had tegemoet gezien. Er zijn sommigen die beweren, dat dit soort vergaderingen gaat verdwijnen, omdat er geen belangstelling meer voor is. Toch zullen we elkaar steeds weer moeten opwekken, dat we ook met behulp van deze conferenties, de zaken in Gods Koninkrijk blijven behartigen. Dit vraagt van ons een andere instelling, dan die, waarbij we altijd klagen, dat het allemaal zo beroerd gaat in het kerkelijk leven. Ons kerkelijk leven vertoont niet zo'n fleur. Met enkele recente voorbeelden uit ons kerkelijk leven tekent de voorzitter dit. In plaats van hierover te zeuren en te klagen hebben wij ons af te vragen of wij wel altijd voldoende leiding hebben gegeven. Vooral onze jeugd moet weten, waar zij aan toe is. Jezus riep Zijn discipelen toe: „Gij zijt het zout der aarde". Dat heeft nog steeds betekenis, ook voor ons als ambtsdragers. Daarbij is het geweldig, dat Hij, de grote Ambtsdrager, ons niet in de steek laat. Wij behoeven en kunnen de kerk niet in stand houden. Dat doet de Heere Zelf.
Nadat wij twee coupletten van het Lutherlied hadden gezongen, hield prof. dr. B. J. Oosterhoff zijn referaat „Voor wie is het Evangelie?" Dit referaat zal, evenals het openingswoord van de voorzitter t.z.t. in Ambtelijk Contact worden opgenomen.
Helder en duidelijk werden de zaken m.b.t. tot dit onderwerp uiteengezet. Het evangelie komt tot zondaren. Niet tot bekeerde, zoekende of ontdekte zondaren, maar tot zondaren zonder meer. De belofte van het evangelie komt tot vijanden, die naar God niet vragen en bij wie voor Zijn Zoon Jezus Christus geen plaats is. Hij komt met die belofte van het evangelie tot een ieder, oprecht en welgemeend. Maar het komt aan op het geloof. Naar dat geloof moeten wij staan. Wij moeten dat geloof begeren en inroepen en wij mogen zeker zijn van de belofte. En die gelooft leert dat als een gave Gods verstaan. En door dat geloof ziet hij al de rijkdommen, die ons in het evangelie worden aangeboden, als zijn persoonlijk eigendom. Niet alleen anderen maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid geschonken, uit genade alleen, om de verdienste van Christus wil.
Na de middagpauze, waarin er voor de broeders de gelegenheid was de inwendige mens te versterken en met elkaar van gedachten te wisselen over het boeiende referaat van prof. Oosterhoff, werd de middagvergadering weer geopend met het zingen van psalm 89:7 en 8, waarna de voorzitter voorging in gebed. Er volgden eerst enkele huishoudelijke mededelingen. De uitslag voor de verkiezing van een comitelid wees uit, dat br. Stafleu was herkozen.
Hierna kregen de broeders de gelegenheid hun vragen en opmerkingen over het referaat op prof. Oosterhoff af te vuren. Uit de vraagstelling bleek, dat met grote aandacht en instemming naar het referaat was geluisterd. Ook bleek hieruit, dat het onderwerp allerlei vragen met betrekking tot de door de ouderlingen uit te oefenen zielszorg had opgeroepen. Toen prof. Oosterhoff op al deze vragen en opmerkingen was ingegaan, bleek er geen tijd meer over te zijn voor een tweede vraagstelling. De voorzitter dankte prof. Oosterhoff hartelijk voor zijn medewerking aan deze conferentie en gaf hem te kennen, dat hij hoopte, dat prof. Oosterhoff in de toekomst nog vele malen als referent voor onze conferenties zal optreden.
Wij zongen hierop twee verzen van psalm 119 en ondertussen kreeg de penningmeester de gelegenheid de kas te versterken.
Tenslotte kreeg ds J. Brons het woord. Hij las allereerst enkele verzen uit Lukas 10. Hij tekende ons de tweeërlei levenshouding, die hier bij Maria en Martha openbaar kwam. Hij riep de broeders op, net als Maria, naar het ene nodige te staan, n.l. om zich met hart en ziel aan de grote Ambtsdrager Jezus Christus over te geven en aan Zijn voeten te gaan zitten om van Hem Zijn wegen te leren. Daarbij is nodig een naarstig onderzoeken van Gods Woord en vanuit dat Woord ons ambtelijk werk op te bouwen.

Wij zongen tenslotte twee verzen van psalm 84, waarna ds Brons ons voorging in dankgebed. Het was goed elkaar deze dag ontmoet te hebben. Met dankbaarheid mocht op een geslaagde conferentie worden teruggezien. Een conferentie, die zich kenmerkte door hartelijke broederzin.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen