Nederl. Bijbelgenootschap vraagt steun

Samen delen
Het is echt gebeurd.
In een ziekenhuis in Indonesië.
Er was weinig lectuur beschikbaar.
Slechts één van de patiënten had een klein boekje, dat hij gretig las. Naast hem lag een jongen, die niets te lezen had en voor wie de uren traag voorbij kropen.
„Mag ik uw boekje eens lezen?” vroeg hij zijn oudere buurman.
Deze aarzelde, want hij kon zijn kostbare bezit nauwelijks missen. Toen scheurde hij het doormidden en gaf de helft aan de jongen.
„Samen delen dan maar!” zei hij.
Het was een Marcus-evangelie in hun eigen taal.
Samen delen dan maar.
De Bijbel-samen-delen . . .
WIJ in Nederland met onze grote sortering bijbels, nieuwe testamenten en bijbel-gedeelten, die te kust en te keur verkrijgbaar zijn tegen prijzen, die we gemakkelijk betalen kunnen.
ZIJ in Afrika en Azië met te weinig bijbels in te weinig talen, waarvan de kostprijs veel hoger is dan ze kunnen betalen. Daarom leggen de bijbelgenootschappen er aanzienlijke bedragen op toe, om de verkoopprijs laag te houden.
Deze jonge volkeren hebben een enorme leeshonger. Ze leren lezen en vragen naar lectuur. Welke? Dat kan hun vaak weinig schelen, als ze maar iets te lezen hebben.
Dit biedt geweldige kansen.
Voor propaganda-geschriften en lectuur van twijfelachtig gehalte. Die komen in indrukwekkende hoeveelheden deze landen binnen.
Maar ook voor de bijbelverspreiding.
Mits we er op tijd bij zijn.
Mits we snel grote aantallen bijbels en bijbelgedeelten in hun eigen talen zenden.
De bijbelgenootschappen spannen zich tot het uiterste in. Over de gehele wereld zijn er in 1966 ruim 70 miljoen bijbels en bijbelgedeelten gedrukt. Dit aantal moet verdubbeld worden om aan de groeiende behoeften te kunnen voldoen.
In dringende gevallen is dikwijls geen hulp mogelijk, omdat er géén geld genoeg is.
We kunnen zo ontzaglijk veel doen, als we er van overtuigd zijn, dat we de Bijbel samen moeten delen: wij en zij.
WIJ voor HEN.

Samen helpen
Een zendeling op de Salomons-eilanden schreef dezer dagen aan het Bijbelgenootschap in Nieuw Zeeland:
„Donderdag roeide een jongen van twaalf jaar met zijn vader in een kleine kano over een ruwe zee naar de zendingspost. De reis duurde ongeveer twee uur.
Met een blij gezicht stond hij voor me terwijl hij mij geld liet zien, dat hij veilig in een tasje bij zich had.
Hij vroeg: „Mag ik alstublieft een bijbel van u?”
Mijn hart stond stil. Ik wist dat mijn vrouw de laatste al had verkocht. Toch zocht ik nog eens goed. Tevergeefs, het was erg om hem te moeten zeggen, dat er geen enkel exemplaar meer was. Het huilen stond hem nader dan het lachen. Hij keerde zich om en roeide met zijn vader weer naar huis terug.
Iets dergelijks komt hier tientallen keren voor.
Wij kunnen eenvoudig niet voldoen aan de vraag naar bijbels!”
Het is ruim 160 jaar geleden, dat in Engeland Mary Jones een reis van 25 mijl ondernam voor een bijbel. Ook tevergeefs: er was geen enkele te krijgen. Dat voorval gaf toen de stoot tot de oprichting van het eerste bijbelgenootschap.
Tussen het verhaal, van Mary Jones en dat van hierboven liggen meer dan 160 jaren en nog steeds is er een enorm tekort aan bijbels. De behoefte is zo groot, omdat de wereldbevolking zich zo sterk heeft uitgebreid en omdat het an-alphabetisme minder wordt.
Maar: het is eigenlijk toch wel heel, heel erg!
Wat doen we er aan?
Helpen en steunen om de bijbelvertaling en -verspreiding door gebed en financiën te verdubbelen, zodat het niet meer zal voorkomen dat er geen bijbels zijn.
Dat helpen en steunen betekent ook: lid worden van uw eigen Nederlandsch Bijbelgenootschap.

Samen werken
Er zijn vele talen in Afrika en Azië, die nog niet op schrift zijn gesteld. Het is een groots en moeizaam werk, om telkens een nieuwe taal via geduldig luisteren te leren verstaan en op te schrijven. Een nauwelijks merkbare verandering van de uitspraak kan al een geheel andere bedoeling aan een woord geven.
Vroeger gingen er vele jaren voorbij — vaak zelfs een heel mensenleven — voordat een vertaler een nieuwe onbekende taal onder de knie had, zodat hij een grammatica kon maken en aan het vertalen van lectuur kon beginnen. Toch is dit vele malen gebeurd, vooral om de inhoud van de Bijbel voor de vele volken leesbaar te maken. Dit was alleen mogelijk door de samenwerking van de vertalers met elkaar en met de bevolking.
Was er eenmaal een manuscript van Oud of Nieuw Testament — of soms ook een enkel bijbelboek — gereed, dan ging dat naar het Bijbelgenootschap. Dit zorgde voor het drukken van de tekst —dikwijls in de vreemde lettertekens van de betreffende taal — voor het inbinden van het nieuwe boek en voor een snelle verzending van de benodigde aantallen naar het bewuste land. Grote blijdschap bij het, volk, dat nu in eigen taal de Bijbel kon gaan lezen.
Samenwerkend in de Wereldbond van Bijbelgenootschappen zorgen de bijbelgenootschappen er voor, dat dit werk voortgaat. In meer dan 1280 talen is bijbelse lectuur verschenen. Over de gehele wereld zijn 3000 medewerkers bezig om de Bijbel in niet minder dan 700 talen over te zetten. Nooit tevoren ondernamen de gezamenlijke bijbelgenootschappen zoveel vertaalwerk. De veranderingen in taal- en denkwereld zijn echter zo groot, dat daarnaast óók vele herzieningen nodig zijn. Daarbij past men steeds de nieuwste methodes toe, om zo snel mogelijk te kunnen helpen. Steeds meer mensen vragen naar de Bijbel in hun eigen taal, maar ze kunnen helaas de kosten daarvan niet zelf dragen.
Daarom vereist deze tempo versnelling ook hogere uitgaven, én dús hogere inkomsten voor de bijbelgenootschappen!
Jarenlang is de samenwerking op vertaalgebied gedragen door de samenwerking van christenen uit alle kerken. Uitbreiding zal mogelijk zijn, als we àllen ons aandeel in de samenwerking vergroten.
Dan zullen meerdere vertalingen van de Bijbel spoedig gereed kunnen komen!
Dan zal het Woord Gods zijn loop sneller kunnen volbrengen!

Samen zorgen
Moeder was oud geworden en kon maar nauwelijks meer lezen. Haar bril was niet voldoende meer.
Toch las ze zo graag.
Ook in de Bijbel.
De kinderen kochten voor haar de Bijbel-voor-slechtzienden met grote letter. Eerst ging het goed. Maar het gezichtsvermogen verslechterde. Kon moeder nog het brailleschrift leren lezen? Want ook in braille is de Bijbel verkrijgbaar. Moeder kon het niet. Dat was op haar leeftijd te veel gevraagd.
Toen kwam het Nederlandsch Bijbelgenootschap met de „gesproken Bijbel”, de Bijbel-op-band, verkrijgbaar in alle blinden-bibliotheken.
Moeder hóórt nu elke dag het bijbelverhaal, dat ze zelf kan kiezen.
Samen hebben de kinderen gezorgd, dat ze deze Bijbel kreeg.
Samen zorgen.
Samen met allen, die zich achter het werk van vertalen, drukken en verspreiden van de Bijbel schaarden, werden deze uitgaven mogelijk gemaakt.
Ook voor geestelijk gehandicapten is gezorgd. De eerste vier deeltjes van een serie fraai geïllustreerde bijbelboekjes met eenvoudige tekst en met grammofoonplaat zijn door het Nederlandsch Bijbelgenootschap uitgegeven. Het vijfde deeltje volgt dit voorjaar.
Samen zorgen.
Ook voor de bijbelvoorziening in de landen, die aan het Nederlandsch Bijbelgenootschap zijn toegewezen:
Cameroun, Gabon, Suriname, de Antillen en Indonesië.
Samen zorgen betekent, dat alle Nederlandse christenen meehelpen in het werk van het Nederlandsch Bijbelgenootschap. Als dit niet gebeurt, zullen enorme taken, die nog op vervulling liggen te wachten, onuitvoerbaar zijn.
Taken, die alle ten doel hebben: verspreiding van de bijbelse Boodschap!
Bezuiniging op dit terrein is eenvoudig niet mogelijk, als u denkt aan de snelle groei van de jonge landen, aan het stijgend aantal nieuwe lezers. Er liggen nu kansen, die groter zijn dan ooit tevoren. Maar die ook meer geld vragen, dan voorheen.
Daar kunnen het Nederlandsch Bijbelgenootschap en de Wereldbond van Bijbelgenootschappen niet alleen voor zorgen.
Ze hebben onze hulp nodig.
We moeten samen zorgen.

Samen doen
Het verspreiden van de Bijbel heeft onze volle sympathie.
We willen daar allen wel „iets” voor doen.
Vooral terwille van de jonge kerken in de nieuwe staten.
Maar hoe?
In ons land heeft het Nederlandsch Bijbelgenootschap ongeveer 240.000 leden, 20% van alle kerkelijke gezinnen.
Gezien de grote nood in de wereld is dit aantal nieuwe leden te laag.
De plaatselijke afdelingen van heit N.B.G. zijn dan ook ijverig bezig leden te winnen en te proberen 25% van de gezinnen bij dit werk te betrekken.
Streefgetal: 300.000 leden van het N.B.G. uiterlijk in 1970 te bereiken.
Daarnaast wordt er onder de leden zélf een verhogingsactie gevoerd.
Velen betalen al lange tijd een rijksdaalder per jaar. Maar dit bedrag is onderhevig aan de geldontwaarding. Een rijksdaalder is feitelijk geen rijksdaalder meer.
Dit betekent een ernstige inperking van het arbeidsschema. Nog niet de helft van hetgeen gebeuren moet, kan het N.B.G. verrichten!
Daarom is aan al deze leden gevraagd hun minimum-bijdrage op ƒ 4,— per jaar te stellen. En de verwachting leeft, dat velen méér willen doen.

Bént u al lid van het N.B.G.?
U kunt zich bij de plaatselijke afdeling melden of anders bij het
Nederlandsch Bijbelgenootschap,
Herengracht 366, A m s t e r d a m - C.,
Postrekening 2 2 9 3 9.
Helpt u mee?
Samen doen we, wat we kunnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen