Gebed om wijsheid en liefde

Staande aan de vooravond van de gewone driejaarlijkse zittingen van de Generale Synode onzer kerken willen we bidden tot God.

Dat is niet alleen een goede traditie in kerkelijke stijl, maar het is een bijzonder voorrecht, een beleving van het zich kerk des Heeren weten, als de afgevaardigden, die straks dagen en weken met elkander zullen studeren en praten om besluiten te nemen, eerst samen bidden.
Niet dat het synodale werk niet gedragen wordt door het dagelijks persoonlijk en gezamenlijk gebed van de leden en naar we vertrouwen van velen in de kerken.
De bidstond aan de vooravond in een ambtelijke dienst van de gemeente, in en met de kerken houdt een openlijke belijdenis in.
Immers we komen niet samen als een volksvertegenwoordiging, waar afgevaardigden van verschillende partijen, die elk hun eigen program hebben, in soms scherpzinnige debatten, de helft plus één voor hun zienswijze trachten te winnen.
We komen ook niet samen als een zakelijke belangengroep om in een besloten onderonsje te zien hoe we met elkaar onze zaak het best kunnen runnen.
Ouderlingen en diakenen, met dienaren van Gods Woord, bijgestaan door Hoogleraren, komen samen, omdat hun last en macht gegeven is, in alle besprekingen en besluiten naar het Woord van God, de zaak des Heeren te dienen.
Diep bewust dat het niet gaat om onze zaak, maar om 's Heeren zaak, is deze bidstond een belijdenis, dat we alleen door het uitzonderlijk voorrecht van Gods genade in Jezus Christus, onze hoge verantwoordelijkheid en roeping verstaan willen, daar we kerk mogen zijn, zij het op een bescheiden plekje van Gods grote wereld en met kleine kracht in het wereldwijde werk voor Zijn Koninkrijk.
Daarom belijden we onze afhankelijkheid en bidden om de leiding van en de vervulling met Gods Geest opdat we Zijn wil mogen verstaan in alle kleine en grote zaken die het leven van de kerk naar binnen en haar getuigenis en arbeid naar buiten raken. De kerk staat als een vreemd element in de wereld, daar zij deelt in de door haar Koning verworven Geest, die hart en leven, denken en streven nieuw maakt. En het geheim van haar leven is dat de vrede Gods onze harten en zinnen bewaart in Christus Jezus.
Paulus legt op dat totaal anders zijn van de kerk bijzondere nadruk in de brief aan Efeze. Hij buigt zijn knieën en bidt dat God geve wijsheid en liefde opdat de gemeente, de kerk, moge komen tot de volheid Gods.
Is dat niet te hoog gegrepen. Zien we zo niet de kerkelijke werkelijkheid voorbij? Het leven van de kerk in het algemeen en van onze eigen kerken nu meer in het bijzonder, zoals dat reilt en zeilt in de plaatselijke gemeenten en in het samenleven in het verband van onze kerken — och, niets menselijks is daaraan vreemd!
Loven en aanbidden de engelen, overheden en machten in de hemel, God en het Lam, omdat door de gemeente in haar levensopenbaring aan hen de veelvuldige wijsheid Gods bekend gemaakt wordt? (3:10). Of moeten zij zich niet dikwijls bedroeven omdat nog zoveel menselijks zondigs, de heerlijkheid van Christus en Zijn overwinnende liefde overschaduwt?
We zijn kerk in een wereld die gestuwd wordt in onze geweldige tijd naar de volheid van de mens.
In loochening van zijn oorsprong en zijn toekomst, van paradijs, kruis en rechterstoel, bouwt de mens aan de hoge troon, waarop hij eens zichzelf zal zetten en in aanbidding knielen voor de personificatie van zijn eigen ideaal, de mens der zonde.
Maar het ontzettend drama zal zich dan ook voltrekken, als de engelen zullen juichen „ze is gevallen, ze is gevallen, het grote Babel”!
„Opdat ge vervuld wordt tot al de volheid Gods! — dat is het andere levensprincipe en levensdoel van Gods kerk.
En omdat ook in de kerk van Efeze het ideaal lang niet bereikt is, gaat Paulus in zijn brief wijzen op het wonder van het leven van Gods kerk.
De kerk des Heeren dankt haar leven, haar bestaan en voortbestaan niet aan de wil en de vasthoudendheid van mensen, maar alleen aan Gods verkiezende liefde (1:4).
En dat wonder heeft God werkelijkheid gemaakt in Hem, in Jezus Christus, de Zaligmaker, in welken wij hebben de verlossing door Zijn bloed en die door Zijn Geest ons dat onnaspeurlijk geheim Gods bekend maakt nl. dat God bezig is om in de volheid der tijden wederom alles tot één te vergaderen, beide wat in de hemel is en wat op de aarde is (1:10). De zonde verdeelt ten dode, maar Gods liefde heelt ten leven!
Hij maakt alle dingen nieuw.
Het geloof leeft uit de toekomst, niet van beneden maar van Hem die op de troon zit! Hij maakt alle dingen nieuw.
De macht der zonde met al de problemen brengende gevolgen, waarvan onze wereld overladen is, het klokgelui van de dood zal verstommen!
Gekocht en verzoend door het bloed van het kruis zal eens een herschapen volk in een van alle vloek om onzentwil verloste schepping, leven eeuwig met Hem, voor Hem en door Hem zingen Zijn lof.
God bouwt voort en gaat Zijn gangen naar Zijn toekomst of men Hem al dood verklaart of niet.
Het kerkewerk, in gelovige getrouwheid aan Hem en Zijn Woord verricht is niet ijdel. Het evangelie van Gods rijke zondaarsliefde is niet krachteloos. Gods Geest doet dagelijks zijn wonderen.
Jezus Christus doet het welbehagen Gods nog gelukkiglijk voortgaan door Zijn sterke doorboorde hand!
Dat te weten, door genade dat geheim persoonlijk te verstaan doet met vreugde, alle lasten nemen, om te worstelen midden in de wereld naar de dag van Zijn toekomst heen. Geen wonder dat Paulus in aanbidding roemt dat hij geroepen is om dat geheim van Gods reddende en verlossende liefde te prediken, dat ook heidenen daarin mogen delen. Dwars door alle menselijke grenzen gaat Gods liefde uit tot aan de einden der aarde. Kerk zijn, dat is visie hebben op Gods werk, op Zijn wijsheid en Zijn toekomst in Jezus Christus;
dat is de lof zingen in woord en daad en de gehele levensopenbaring van Hem die ons liefgehad heeft en zonder wie er geen toekomst is!

Kerk zijn dat is zich één weten en daarom die eenheid zoeken, met allen die door dezelfde genade voor het zelfde Woord buigen en Zijn verschijning liefhebben, en neen zeggen tegen alles wat niet is naar Zijn wil!
Maar daar ligt dan ook tegelijk de worsteling van de kerk!
Wat is het vaak moeilijk door de lage zoldering van menige kerkeraadskamer heen, die oneindige verten van Gods toekomst nog te zien.
Wat kunnen wij, laag bij de grondse mensen, door de omvang van ons vermeende troontje het uitzicht op de Troon van God en het Lam missen.
Daarom buig ik mijn knieën tot de Vader, opdat Hij u geve, naar de rijkdom van Zijn heerlijkheid innerlijk versterkt en verlicht te worden door Zijn Geest, opdat gij ten volle kon begrijpen — met al de heiligen, welke de breedte en lengte en diepte en hoogte is van die liefde Gods, die bezig is uit alle landen bijeen te vergaderen een volk dat na de val van Babel het nieuw Jeruzalem eeuwig zal bewonen.
Die wijsheid hebben we nodig om het Woord van God al rijker te verstaan en Zijn wil te onderkennen. Maar de wijsheid is alleen daar waar liefde is: en erkennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat, opdat ge — vol van Hem — vervuld wordt tot alle wijsheid Gods.

de B.

Korte weergave van de inleiding tot het gebed op maandag 26 aug. jl. in de Pniëlkerk te Hilversum.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen