Het levensgeheim

God te kennen is leven! Ook in onze tijd. Maar nooit kan die kennis verkregen worden door puur menselijke inspanning en nooit kan een mens over die kennis eigenmachtig beschikken. Zij wordt in de meest letterlijke zin van het woord verkregen, namelijk als God haar geeft. En eenmaal verkregen blijft zij zozeer kennis van God, dat geen mens ter wereld haar in zijn macht krijgt. We bezitten haar wanneer en zolang God het geeft. In het kennen van God zijn wij diep afhankelijk van God.

Lees eens de tekst, die boven afgeschreven staat. God is niet anders te kennen dan in Christus Jezus. Als we spreken van het kennen Gods bedoelen we niet een kennen van God zoals Hij in zichzelf en los van mensen bestaat, want zulk een kennis is volmaakt onvruchtbaar. In de Heere Jezus mogen we God kennen zoals Hij voor ons mensen is, namelijk als een God des heils. Alle heil heeft God in Christus neergelegd en werkt Hij door Hem uit in de wereld en in mensenlevens. Vandaar dan ook dat de Heere Jezus zich heel duidelijk in woord en daad bekend maakt.
Nu zouden we zeggen: wie met deze sprekende en (handelende Heiland in aanraking komt, leert verstaan wie God is voor een wereld in doodsnood en voor een zondaar in verdervenis en ondergang. U vergist u! De mensen in Jezus' dagen op aarde gingen dagelijks met Hem om, hoorden zijn woorden en zagen zijn daden en toch . . . . er waren er die niet kwamen tot de waarachtige kennis van God. Hoewel er ook waren die deze kennis wel deelachtig werden.
Daar had God zelf de hand in. Want let er op, Gód is het die voor de één Zijn heilgeheimen in Christus verbergt en ze aan de ander openbaart. Er is in de omgang met de Heere Jezus een zeer diepe afhankelijkheid van God. Niemand kan zich met de Heiland zelf redden, al is Hij ons gegeven. God, de hemelse Vader, verbergt Hem voor wie Hij wil en openbaart Hem aan wie Hij wil. Dat is een werkelijkheid waar we niet om heen kunnen.
Weet u zich in de omgang met Christus en met de Bijbel, waarin de rijkdom van Christus voor ons wordt uitgestald, afhankelijk van de verbergende en openbarende God?
Dit verbergen en openbaren is niet iets willekeurigs. God is vrij, maar Zijn vrijheid is niet grillig en onberekenbaar. De Heere heeft van te voren, reeds in het Oude Testament, gezegd voor wie Hij verbergt en aan wie Hij openbaart. We lezen dan overeenkomstig in de tekst: God verbergt Zijn heilgeheimen voor de wijzen en verstandigen en openbaart ze aan de kinderkens. Dat is iets wonderlijks. Dit handelen Gods boeit de Heere zozeer, dat Hij er zich in verheugt en er God vanuit het diepst van Zijn hart voor dankt.
Wijsheid en verstand zijn heerlijke gaven van God. In geen enkel opzicht te verachten. Maar wie meent met menselijke wijsheid en menselijk verstand de werkelijkheden van het koninkrijk Gods zich eigen te kunnen maken, vergist zich zeer. Deze werkelijkheden zijn zo anders dan wij zijn, dat geen mens ze van zichzelf uit kan be-grijpen en omvatten. Ze zijn voor onze wereld bestemd, maar komen uit Gods wereld. Daarom passen ze niet in onze denkschema's. Ze laten zich niet invoegen in de orde van deze wereld. Daarom: de natuurlijke mens begrijpt niet de dingen die des Geestes Gods zijn. 1 Cor. 2: 13. De wereld kan door haar wijsheid God en Zijn wijsheid niet kennen. 1 Cor. 1: 21. Dit niet te willen erkennen stelt ons schuldig voor God. Toch met onze wijsheid en ons verstand de dingen Gods te willen omvatten en als dat niet lukt ze óf af te wijzen óf om te bouwen en in te passen in onze schema's roept Gods toorn op. En als God toornt gebeurt er wat. Dan verbergt God Zijn heilgeheimen voor ons. Ze worden hoe langer hoe ontoegankelijker en ongeloofwaardiger. Ze worden eerst betwijfeld en tenslotte in ongeloof verworpen.
Dat is gebeurd toen Jezus op aarde was. Het gebeurt nog. De Heere Jezus raakte er niet door in verwarring. Hij dankte en loofde God. Het was Hem een vreugde op te merken, dat God tegenover de hoogmoed van de verstandige mensen de heilgeheimen in hun heilig karakter handhaafde en ze voor de overmoedigen verborg.
Wij mogen in onze tijd deze dankende Heiland niet uit het oog verliezen. En vooral niet nalaten ons af te vragen: ben ik ook bezig in eigen kracht de dingen van het Koninkrijk Gods te veroveren? Indien dit zo is, weet dan heel goed wat God doet en doen zal. De heilgeheimen worden ons verborgen en we grijpen er naast.
Wij hebben nodig kinderkens te worden. Begrijp goed dat kindeke zijn iets anders is dan dwaas en onverstandig zijn. Wijzen en verstandigen kunnen ook kinderkens zijn. Dommen en dwazen kunnen zich aanstellen alsof ze de (geestelijke) wijsheid in pacht hebben. Het gaat in dit woord om een beeldspraak. Kinderkens zijn op hulp van anderen aangewezen om iets te leren, maar als hun iets geleerd wordt nemen ze het kinderlijk aan. Daar gaat het om. Wij moeten af van de gedachte, dat wij het zelf kunnen. Wij behoeven de ootmoed: O God, al gaf U de Heere Jezus en in Hem de kennis van Uw Naam, ik kan mijzelf met deze gave niet redden; leer Gij mij Hem recht kennen, steeds meer! God heeft dikwijls heel veel werk om ons tot deze ootmoed te brengen en ons daarin te houden. Wij zijn te weinig kinderkens. Wij hebben te weinig de hulp van God nodig. We vertrouwen te veel op onze wijsheid en ons verstand. Maar het is zo nodig, dat wij daarmee eens aan het eind komen. Of eens. . . . ? Telkens weer en telkens meer. Hoe ootmoediger we worden, hoe meer we de hulp van God en Zijn Geest behoeven, hoe meer we zullen leren. Want aan deze kinderkens worden de heilgeheimen geopenbaard. Hier groeit de kennis van God in Christus Jezus, die diepe vreugde geeft en ons leven vernieuwt.
De Heere Jezus zag ook dit wonder rondom Zich gebeuren. Hij dankte er God voor en zo dikwijls dit wonder geschiedt, dankt Hij nog. Dankt de Heere ook voor wat er in ons leven rijpt?
Onze Theologische Hogeschool is er nu 75 jaar. Het is een wonderlijke zaak daar te werken. Men is er voortdurend met de Bijbel bezig, waarin ons de rijkdom van Christus Jezus is uitgestald. Beseffen we eigenlijk wel hoezeer alles daar afhankelijk is van de openbarende genade van God? Het levensgeheim van onze kerken en van onze school ligt in de ootmoed van het kinderkens willen zijn.
Toen de school 11 september 1894 geopend werd in de Eben-Haëzerkerk aan de Snoekstraat te Den Haag, preekte ds. J. Schotel over 2 Cor. 12: 9a: Hij heeft tot mij gezegd: Mijne genade is u genoeg. Nu, die genade, die Gods heilsgeheimen openbaart, is ook voor de toekomst van onze Theologische Hogeschool genoeg. Hoeveel vragen er in de moderne tijd ook zijn, hoeveel moeilijkheden zich ook voor doen, de hemelse Vader openbaart steeds weer en steeds meer wat Zijn Kerk voor iedere tijd behoeft. De weg om daarin blijvend te delen wordt ons in Gods Woord dat ons een dankende Christus laat zien, helder gewezen.

Z.[Zierikzee] P.o.d.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen