Een koninkrijk van priesters

De vorige maal sprak ik in een artikel van het koningschap van Christus. Het Kind in de kribbe is Koning.
De engel Gabriël sprak van Hem: En de Here God zal Hem de troon van Zijn vader David geven (Luk. 1:32).
Daarmee ging een oude profetie in vervulling.
Het koningschap en het koninkrijk van Christus zijn werkelijkheden hier op aarde. Precies zoals dat bij David het geval was. En zoals David het koningschap van God over Israël vertegenwoordigen moest, representeert en realiseert Christus het koningschap van God hier op aarde.
Er is tussen het koninkrijk Gods en het koninkrijk van Christus hier op aarde geen tegenstelling. Christus sticht Zijn koninkrijk als het koninkrijk van God en van Zijn Vader. Hij werft de onderdanen van Zijn rijk als onderdanen van Zijn Vader. Het gaat Christus bij de stichting van Zijn rijk om de eer en de majesteit van Zijn Vader. Wanneer Hij met de stichting van Zijn rijk op aarde klaar is biedt Hij het Zijn Vader aan (1 Kor. 15:28).
Dat rijk, dat Christus hier op aarde sticht, is het rijk van eeuwige vrede en gerechtigheid. Het is het rijk waarvan de profeten hebben gesproken en de psalmdichters gezongen hebben (Jes. 11; Ps. 72 enz.). Het is het rijk, waar zij, die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, bevrediging ontvangen zullen (Matth. 5:6). Het is het rijk, waar geen leed en verderf, geen onrecht en discriminatie zullen zijn.
En dat rijk sticht Christus niet in de weg van geweld. Zijn koninkrijk komt niet met aardse middelen. Hij offert zichzelf in de kribbe van Bethlehem. Zijn rijk komt in de weg van vernedering en zelfverloochening. Het gaat in de weg van kribbe en kruis. Christus draagt het oordeel om anderen er van te verlossen.
Daarom zijn kribbe en kruis geen tekenen van ondergang. Ze zijn de tekenen van Zijn rijk. Daarom zei ik, dat er bij de kribbe van Bethlehem veel te verwachten is. Op de kribbe en op het kruis volgen Zijn overwinning en de komst van Zijn rijk.

Maar dat rijk is niet alleen iets dat komt. Het is er ook al. Allen die waarlijk in Christus geloven, zijn dat rijk reeds ingegaan. Zij vormen als gelovigen dat rijk.
De apostel Johannes zegt: Hij heeft ons tot een koninkrijk gemaakt.
Er zijn handschriften, die lezen: Hij heeft ons tot koningen gemaakt. Die handschriften worden ook door de Statenvertaling gevolgd. En het geeft op zichzelf een bijbelse gedachte. Maar het is de vraag of Johannes dat hier bedoelt. Oudere handschriften hebben de lezing: Hij heeft ons tot een koninkrijk gemaakt. En dat is waarschijnlijk juist. De woorden gaan ongetwijfeld terug op Ex. 19:6. Daar staat in het Hebreeuws: En gij zult tot een koninkrijk van priesters zijn. Dat wordt tegen Israël gezegd. En wat daar gezegd wordt van Israël geldt in het N.T. van heel de christelijke kerk, uit Joden en heidenen samen.
De gelovigen vormen het koninkrijk van Christus. Hij heeft ze verlost door Zijn bloed. Hij offerde Zijn leven om hun het leven in Zijn rijk te geven.
Dat wordt tegenwoordig wel eens te veel vergeten, dat het rijk van Christus alleen daar is waar mensen in Hem geloven.
Men wil maar al te vaak Zijn rijk en de vrede en de gerechtigheid van Zijn rijk buiten het ware geloof in Hem om. We hebben ook nodig de verlossing van Christus door Zijn bloed. We hebben nodig de verlossing van onze zonden en de vernieuwing van ons hart en leven door de kracht van Zijn Geest. Zo alleen kunnen we onderdanen worden van God en Christus. Zonder die verlossing en vernieuwing zal er ook nooit een vrederijk komen. Men wil vandaag een nieuwe wereld met de oude mensen. En men meent zich nog op het evangelie te kunnen beroepen ook. Maar alleen zij vormen het rijk van Christus, die door Zijn bloed verlost en door Zijn Geest vernieuwd zijn. Dan kussen vrede en gerechtigheid elkaar (Ps. 85).
En dat brengt konsekwenties mee.

We zeiden: het rijk is niet slechts iets, dat komt. Het is er ook al. En dat moet gezien worden. De onderdanen van dat rijk moeten de zichtbare tekenen zijn van dat rijk. En dat moet hierin uitkomen, dat ze priesters zijn.

Johannes zegt: Hij heeft ons tot een koninkrijk, tot priesters voor Zijn God en Vader gemaakt.
Een koninkrijk van priesters.
Die priesters zijn de gelovigen, die het koningschap van Christus over hun leven erkennen. En dat moet in hun leven worden gezien.
Het woord priester wijst op dienst. De priesters waren onder Israël geroepen om God te dienen in de tempel.
De gelovigen worden geroepen om God te dienen alsof heel de aarde een tempel is. En dat dienen is Hem verheerlijken. Maar dat bestaat niet slechts in het zingen van psalmen. Dat moesten de priesters in de tempel vroeger ook niet altijd doen. Maar ze moesten de zegen van God uitdragen onder de mensen.
Priesters van het koninkrijk van Christus zijn, betekent, zoals hier iets van de zegen van dat rijk uitdragen. Het is in deze wereld iets van Christus' priesterlijke bewogenheid vertonen. Het is ook strijden voor vrede en gerechtigheid in deze wereld.
In Ps. 110 worden de priesters getekend als soldaten.
De kerk van Christus moet een rijk van strijdende priesters zijn.
Dikwijls heeft in het verleden de kerk haar priesterlijke taak vervuld. Dikwijls is ze ook tekort geschoten.
De priester uit de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan heeft zijn taak wel heel slecht verstaan. Hij is een teken aan de wand.
Maar als priesters het niet doen, moeten Samaritanen het wel doen.
Ook Samaritanen mogen priesters zijn.
Dat is het teken van het rijk.
God geve, dat de priesters hun taak verstaan mogen.
Het gaat uiteindelijk om Hem en de dienst aan Hem.
Christus heeft het gedaan voor God en Zijn Vader.
Soli Deo gloria.
Een heel jaar ligt weer voor ons.
Dat we ons een koninkrijk van priesters mogen tonen.

Oosterhoff

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen