Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kerkgang en prediking

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kerkgang en prediking

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het leven is druk en de zorgen, de verantwoordelijkheden en indrukken die we dagelijks hebben te dragen en te verwerken veel.
Het gevaar is niet denkbeeldig dat we zo opgaan in de dingen van beneden, dat als we er niet op bedacht zijn, ons gebed een routine zaak en ons omgaan met Gods Woord een sleur wordt, een vormelijke gewoonte.
Eerder stelden we reeds, dat als we alle dagen van de week alleen maar vol zijn van de dingen die beneden zijn, het moeilijk zal zijn om des zondags geestelijk betrokken te zijn bij en te bedenken die dingen die boven zijn, waar Christus is. Het woord van Christus blijft waar: waar uw schat is daar zal ook uw hart zijn.
Als de dingen van de dag, de levensgrootheid en het genot van een zekere graad van welvaart, het hebben en genieten van allerlei vormen van levenscomfort en ontspanning ons hart heeft, maar Christus en Zijn vrede, blijdschap en toekomst voor ons een stuk godsdienstige kerkelijke theorie zijn, dan is het geen wonder dat de interesse voor de kerkgang verflauwt.
We weten het dan allemaal wel en je hoort toch niets nieuws!
Dankbaar voor de reactie van een onzer lezers hebben we ook de andere kant gezien en daaraan aandacht besteed.
Ook de prediking, die niet actueel het licht van Gods Woord laat vallen op de problemen die we hebben en de schijnwerper niet richt op onze persoonlijke geestelijke situatie kan oorzaak zijn van vervlakking, inzinking en weinig interesse om zich onder de prediking zondag aan zondag neer te zetten.
Het is een zegen als de gemeente naar de kerk gaat met grote verwachting van de opening van het Woord, dat is als een licht om het donker op te klaren.
Maar die verwachting mag dan toch niet alleen gebaseerd zijn op de „goede dominee", de bekende spreker, die vandaag voor gaat!
Het gaat toch niet om de stem of de voordracht van de heraut, maar om de inhoud van de boodschap van de Koning!
Waarom zou diezelfde verwachting, gedragen door ons gelovig gebed ons hart dan niet vervullen als het „leesdienst" is en een der ouderlingen een preek leest?
Zeker is de verpakking van de boodschap niet onverschillig, maar het gaat hen die hongeren naar het Brood des Levens toch om Hem, die ons alleen verzadigen kan met Zijn heil.
Daarbij mogen we ons ook wel eens afvragen of we niet al te veel een zegen ons laten ontgaan, doordat we de kerkdienst geheel laten opgaan in en afhangen van de preek.
Een „goeie preek" of een preek waar „weer niets aan was", is dan geheel bepalend voor de zegen, die we al dan niet ontvangen.

Maar is er niet meer in de kerkdienst als eredienst, in het samenkomen van de gemeente des Heeren, dat ons stichten kan? Stichten dan in de schriftuurlijke zin van opbouwen, opbouwen in het geloof?
De vrucht van het verzoenend werk van de Heere Jezus Christus is niet dat er zondaren tot God bekeerd worden zonder meer, dat er individuele gelovigen zijn, maar dat die nieuwe gemeenschap ontstaat, de gemeente.
De grote vreugde van het Pinksterwonder op de eerste Pinksterdag was ook niet dat hier en daar een enkeling de volheid van de Geest ontving, maar dat ze allen in deze rijkdom mochten delen. De vurige tongen als tekenen van de volheid van het Heilig Vuur zagen ze niet boven hun eigen hoofd! Het van Hem vervulde hart heeft geen enkele behoefte om twijfelend voor de spiegel te gaan staan om te zien of het ook zijn deel wel is. Het is een loven en prijzen van God omdat ze het zien bij de anderen en er zelf in mogen delen.
Die levensgemeenschap met Christus, vervuld van Zijn liefde, gereinigd door hetzelfde bloed, geheiligd door die zelfde Geest, doet hen als leden van dat ene lichaam van Christus, Zijn gemeente, de vreugde van de gemeenschap met elkaar beleven.
Wie de Koning liefheeft heeft ook Zijn volk lief. De liefde tot de broeders is volgens Johannes een levens kenmerk van de liefde tot God.
Iets te beleven van die gemeenschap is mede de vreugde van de zondagse kerkdiensten. Wat kan er een verlangen zijn, na tijden van verhindering of anderszins om weer samen, met de gemeente te mogen opgaan.
Dat is het rijke wonder van het op de eerste dag der week, de dag die midden in alle strijd en benauwing getuigt van de levensoverwinning van zijn Koning, dat een kind des Heeren mag „komen tot de gemeente Gods". Zo belijden we het immers in zondag 38 van onze Catechismus?
Wat kan er dan een rijke zegen in zijn, als je met al je twijfels en eenzaamheid, na het samen in stil gebed vragen om de krachtige werking van de Geest, ook samen instemt van harte met het: mijn ziel hoe treurt ge dus verslagen, wat zijt g' onrustig in uw lot... en er boven uit getild mag worden. Als we weer zicht krijgen op en gelovig houvast aan de trouw des Heeren, zodat we van harte de slot psalm kunnen meezingen: de Heer is zo getrouw als sterk. Hij zal Zijn werk voor mij volenden!
Het samen zingen, het samen ons verootmoedigen voor de Heilige, het samen onze noden biddend en dankend dragen in Christus Naam tot de troon van de genadige God, Hem dienen in onze offers. Hem samen prijzen en heengaan met een gelovig hart de zegen Gods meedragend, die in Zijn Naam op ons gelegd werd vanuit Zijn huis naar de zorgensituaties in onze huizen!
En dan hebben we het nog helemaal niet over de preek gehad!
In onze sterk individualistische tijd, waar ieder voor zichzelf leeft en zo gemakkelijk meent de ander niet nodig te hebben, mogen we het wonder dat de Geest ons doet beleven, het gemeente zijn, wel sterk in ere houden en gedurig zoeken.
Dan wordt de kerkdienst niet een passieve zaak, die we alleen maar ondergaan, hopend dat „we wat aan de preek hebben", maar een geestelijk actief bezig zijn, een er zelf geheel bij betrokken zijn van de gemeente.
Leeft bij deze dingen werkelijk vandaag nog onze ziel?

de B.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 juli 1970

De Wekker | 8 Pagina's

Kerkgang en prediking

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 24 juli 1970

De Wekker | 8 Pagina's