Botsing tussen ware en valse profetie

In onze dagen is zich bezig een oude scheiding te voltrekken: die tussen ware en valse profetie.
We kunnen van onze tijd niet zeggen dat het Woord Gods er niet is noch dat een brute vijandschap tegen dat Woord zich ontlaadt. Veeleer is er een algemene godsdienstigheid, een veralgemening van het geloof, een inpassen van het geloof in het geheel van het leven ten koste van het eigenlijke van het schriftuurlijke geloof.
Andere gezegd: er is een ware en valse profetie. Die beiden botsen tegen elkaar.
De Bijbel laat ons dat zien.
Onlangs werd ik geboeid door het enerverende, actuele hoofdstuk 1 Koningen 22, waaruit lijnen kunnen worden getrokken naar onze tijd.

De aanleiding
Het gaat niet om een gedetailleerde uitleg van dit hoofdstuk. Alleen u moet even het raam zien, waarin de botsing beschreven wordt tussen de ware en valse profetie.
Achab animeert zijn zwager Josafat voor een expeditie tegen Ramoth in Gilead. Josafat stemt toe. Maar hij wil toch eerst wel weten of deze veldtocht overeenkomstig de wil des Heren is. Kan gebeuren, zegt Achab. Denk je dat ze in Juda alleen vroom zijn? Hij heeft nota bene 400 profeten tot zijn beschikking. Ze draven op. Achab weet van te voren: zij adviseren gunstig. Maar Josafat voelt met fijne geloofsintuïtie aan: zo gemakkelijk gaat het niet. Dit gaat van een leien dakje. Hier ontbreekt de ernst, het gezag. Dit boezemt geen vertrouwen in. Is hier geen profeet des Heren? Achab begrijpt direct wat Josafat bedoelt. Inderdaad — zo een hebben we hier ook wel, maar van die man houd ik niet: hij profeteert altijd kwade dingen en nooit iets goeds.
Maar Josafat kan zijn zin krijgen. Micha ben Jimla wordt gehaald.
Hij komt oog in oog te staan met de 400 broodprofeten, die door Achab worden betaald.
Hij alleen tegenover deze 400. Een enkeling tegenover een overmacht. Dat is altijd de positie van de ware profeten geweest. Zij hebben de massa niet achter zich en zij kunnen niet bogen op grote getallen en machtige invloed. Er is moed voor nodig om dan toch trouw te zijn en niets anders te willen spreken dan wat de Here Zelf eerst heeft gesproken.
In de huidige situatie is de verleiding voor een kleinere kerk bijzonder groot om zich te laten imponeren door het grote getal, door de machtige invloed, die men kan oefenen om op deze wijze iets te worden, te zijn en te kunnen doen. Het zijn sterke benen die deze weelde kunnen dragen. Velen bezwijken. Het is zo goed te begrijpen dat ook in ons kerkelijk leven de stemmen worden gehoord: heeft het nog zin om apart te staan, om tegen de oecumenische stroom in te gaan? Het is toch veel aanlokkelijker om bij de „400" te zijn en geen enkeling te zijn? Laten we vandaag het eigene maar niet teveel beklemtonen, maar het geheel op het oog hebben. Nu als dat eigene iets van ons is, moeten we het zo spoedig mogelijk vergeten. Maar als dat eigene het Woord van God met profetische kracht is, laten we dan getrouw zijn tot het einde.

Het verloop
Het lijkt eerst goed te gaan als Micha voor Achab staat. Achab is de welwillendheid zelf. Zullen wij optrekken? Wij — nu niet ik, zoals hij vroeg aan de 400. Zeg, Micha wij moeten eens met elkaar praten, man
Micha weet niet wat hij hoort.
En die 400 begrijpen er niets van. Wat is die Achab vriendelijk tegenover zijn aartsvijand; komt zeker omdat zijn vrome zwager bij hem op bezoek is!
Micha doorziet het spelletje. Achab is er op uit ook hem te lijmen. De koning is niet serieus; dan is zijn antwoord ook niet serieus. Sarcastisch zegt hij: wel ja, trekt u maar op; geen vuiltje aan de lucht. U wilt immers toch graag horen wat u wilt? Dan is de zaak immers al beslist. Dus trek op en ge zult voorspoedig zijn.
Het is volkomen te begrijpen dat Micha zo spreekt. De neiging bekruipt iedere gelovige wel eens om sarcastisch te worden: wel ja, ga je gang maar; u wilt immers niet anders? God is er toch niet; man, waar maak je je dan druk om; ga door.
Maar dit sarcasme verdraagt Achab niet, Micha neemt een loopje met hem. En dat is beneden zijn koninklijke waardigheid.
De volle waarheid, Micha!
Micha gaat de waarheid spreken, ja de , volle waarheid.
Valse profetie spreekt de mens naar de mond; ware profetie niet.
Valse profetie is gebonden; ware profetie is vrij.
Valse profetie bedekt; ware profetie onthult.
Valse profetie kijkt alleen naar de voorgrond; ware profetie dringt door tot de achtergrond.
Korte inhoud van Micha's boodschap: het leger moet verslagen vluchten zonder koning. En op de achtergrond: God Zelf zendt een kracht der dwaling om u te verderven. Over die kracht der dwaling schreven we enkele weken geleden. We wezen toen op 2 Thess. 2. Maar de zaak zelf is in 1 Koningen 22 reeds aan de orde.
Als Achab deze boodschap gehoord heeft, houdt hij zich groot. Precies wat ik gezegd heb: nooit iets goeds, altijd kwaad.
Maar de 400 profeten merken de veranderde stemming bij de koning. En de president van het college maakt van de gelegenheid gebruik. Zedekia geeft Micha een slag in het gezicht. Hevig verontwaardigd zegt hij: wat verbeeldt u zich wel, dat u alleen de Geest des Heren hebt en denkt u dat de Geest des Heren van mij is geweken en dat ik en m'n collega's instrumenten van de duivel zijn? U zoudt de waarheid in pacht hebben en wij leugenprofeten zijn? Pats — u zult het weten, Daar hebt u de botsing.
De valse profeten zijn zelfverzekerd, eigenwijs en hoogmoedig. Ze kunnen zich niet laten gezeggen; ze willen niet luisteren. Denkt u nu werkelijk dat de Geest des Heren van ons is geweken en dat jullie het alleen weten, die in de contramine zijn?
Als de waarheid wordt gezegd wordt men boos. Zedekia kan zijn handen niet thuis houden.
We zien diezelfde lijnen ook vandaag.
De ware profeet is afhankelijk; de valse profeet is onafhankelijk.
De ware profeet spreekt van zonde en genade; de valse profeet weet alleen van genade.
De ware profeet durft te zeggen: ge zondigt u zelf naar de ondergang.
Als de valse profeet dat hoort is zijn reactie: vrede, vrede en geen gevaar.
Men danst over zijn eigen afval heen.

Het antwoord
Micha blijft rustig. Of de Geest des Heren van u geweken is? Dat zult u merken op de dag dat u moet onderduiken omdat uw profetie één grote leugen is gebleken.
Achab geeft bevel Micha te arresteren en op te bergen in de „cel" en hem een rantsoen te geven, mondjesmaat totdat Achab van de veldtocht terugkeert.
Maar Micha heeft, misschien reeds geboeid, het laatste woord: als u behouden terugkeert, dan heeft de Here niet door mij gesproken.
Dat is profeteren: zeker zijn van je zaak, met gezag spreken en zelfs koningen durven weerstaan.
Wat hebben we vandaag behoefte aan deze profetie, die niet meehuilt met de wolven in het bos; die niet meegesleurd wordt met de stroom, maar die een eigen, een echt profetisch geluid laat horen; een woord, dat dwars tegen alles ingaat, maar dat geladen is met de energieën van het Koninkrijk.
Die profetie heeft uiteindelijk het laatste woord.
Achab mag rammelen met de sleutels van de gevangenis, maar Micha zegt: en toch overwint Gods Woord. De omstandigheden zijn tegen, maar de uitkomst laat het straks wel zien.
Je, de uitkomst zal het laten zien.
Zal er nog geloof zijn op aarde? Maar de poorten der hel zullen Christus' gemeente niet overweldigen.
Tot die gemeente behoort niet de familie van Zedekia, wel van Micha!

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen