Wat de a.s. emigrant moet weten ¹)

Emigratie naar landen als Canada, Australië en Zuid Afrika gaat steeds door, al is het aantal emigranten niet groot. Wat onze kerken betreft zal het een enkel gezin of een enkele persoon zijn, nu en dan. De ruime werkgelegenheid in Nederland houdt de mensen vast.
Het belang van de enkeling is echter groot genoeg om er als kerken aandacht aan te geven. In de bestaande situatie kan trouwens gauw genoeg weer verandering komen.
Deputaten voor de emigratie hebben zich van tijd tot tijd tot de kerkeraden gericht met gegevens voor hen, die emigratie overwegen. De Free Christian Reformed Church in Canada heeft via advertenties en berichtgeving in kerkelijke bladen haar diensten aangeboden. De Reformed Churches of Australia deden hetzelfde.
De praktijk laat zien, dat emigranten op tal van punten onwetend zijn. De emigratiediensten stellen heel wat materiaal ter beschikking, maar ook deze informatie is niet in elk opzicht volledig. Meermalen bleek, dat informatie omtrent de kerken waarmede onze kerken in correspondentie staan ontbrak. Uiteraard heb ik alleen ervaring uit contact met emigranten in Canada. Toch kunnen ook zij, die naar andere landen emigreren met het volgende winst doen.
Velen hebben geen begrip van de enorme afstanden in die landen. Een a.s. emigrant in Nederland verzocht de contactman van de kerk in Canada, wonend in de provincie Ontario, zijn zaken te regelen in een stad meer dan 2000 mijl daar vandaan. De bevolkingsdichtheid is plaatselijk en gewestelijk zeer verschillend. De stand van zaken op de arbeidsmarkt is niet overal ruim. Helaas komen kerk en school meermalen achteraan. Eenmaal op de plaats van bestemming gekomen, blijkt het woonhuis soms bijzonder ongunstig gelegen ten opzichte van kerk en school. Het is dan niet meer te veranderen, althans niet op korte termijn. Ik herinner mij ook een geval van mensen, die niet allen even vlot werk konden vinden. Leden van het gezin, die wel werk hadden, raakten het door onverstandig optreden weer kwijt. Eenzaam wonend en de taal van het land niet beheersend, dreigden zij materieel aan de grond te raken en geestelijk te verkommeren. Waar was de kerk, die helpen kon?
Ik ben er niet op uit om een sombere voorstelling van zaken te geven. Mijn bedoeling is op te roepen tot werkelijkheidszin. Wie emigreert moet rekenen op een vrij harde tijd. Zijn ideaal zal hij misschien niet bereiken of pas veel later. Hij moet aanpakken wat zich voordoet.
Heel het gezin moet dat, ook wat de huisvesting betreft. Geleidelijk aan werkt en leeft men dan naar iets anders en beters toe.
Vóór alle dingen moet de christen met God en Zijn Woord te rade gaan, zich afvragend hoe in de nieuwe omgeving met andere omstandigheden het christen-zijn is te beleven. Niemand mag het er op aan laten komen. Het is noodzakelijk zich te voren op de hoogte te stellen van de mogelijkheden en moeilijkheden.
Men emigreert in de regel voor de kinderen, voor hun toekomst, maar is men daarbij wel tenvolle bedacht op hun heil? Wat zien wij hier soms al gebeuren, als gezinnen worden gelicht uit het vertrouwde levensmilieu en terecht komen in industrie-centra of in de grote stad?
Men raakt uit het evenwicht en koerst op de duur zo heel anders. Hoe zal dat dan zijn in een nieuwe wereld, waar de levensnormen en -verhoudingen tamelijk verschillen en een vreemde taal wordt gesproken? Emigratie grijpt diep in in het leven.
Het is daarom van de grootste betekenis, dat er in het vreemde land een kerk is, die de emigranten van hier opvangt en helpt een plaats te vinden in het maatschappelijk en kerkelijk leven.
Welke kerk zal dat zijn? Sommigen willen beslist lid worden van een der grotere Canadese kerken (United Church, Presbyterian Church, Baptist Church, Church of Christ e.a.). Zij stellen het zo radicaal mogelijk. Je moet Canadees met de Canadezen worden. Dat klinkt dapper, maar het is zeer de vraag of zij zich met vrucht kunnen stellen onder de geestelijke leiding uitgaande van een dier kerken, gezien de taal, gewoonten, gebruiken en heel de levensinstelling. Modernisme en nieuw-modemisme winnen hier trouwens steeds meer veld.
De kerken van Nederlandse oorsprong hebben wel dezelfde belijdenis, maar verschillen ook op dezelfde wijze in liet verstaan van die belijdenis als hier in het vaderland. Naarmate zij langer bestaan, hebben zij ook meer de gewoonten en gebruiken van het land overgenomen. Men bedoelt uiteindelijk ook geen Nederlandse, maar Canadese kerk te zijn.
Zij die de engelse taal niet voldoende machtig zijn, met name de ouderen — uitzonderingen daargelaten — hebben weinig aan preken in de landstaal. Dit betekent een ernstig gemis, dat niet altijd verholpen kan worden.
Onze kerken staan in correspondentie met de Free Christian Reformed Church in Canada. Zij heeft haar meeste gemeenten in de provincie Ontario.
Heel wat van de leden voelen zich sterk één met onze kerken hier, omdat zij er voorheen lid van waren of omdat zij hetzelfde beginsel zijn toegedaan.
Het afzonderlijk staan als kerk in Canada heeft dezelfde reden als het afzonderlijk staan van onze kerken in het vaderland. Het is opmerkelijk, dat men er naast de Canadese en Engelse kerken al het onze terugvindt: hervormd, gereformeerd, gereformeerd vrijgemaakt, chr. gereformeerd en geref. gemeente. Er zijn ook zelfstandige groeperingen uit andere landen.
De kerkleden getroosten zich grote offers, omdat zij van de noodzaak ervan overtuigd zijn. De Heere vraagt het, zo rekenen zij. Hij heeft hen geleid uit de kerk, waar zij eerst een plaats hadden. Trouw aan Gods Woord en de gereformeerde belijdenis, waaraan 's Heeren Geest hen bond en besef van verantwoordelijkheid ten opzichte van hun kinderen vooral, deed hen zich voegen bij de vergadering der kerk waar zij zagen dat God die werkte. Aldus in het kort de geschiedenis van vele leden der Free Christian Reformed Church.
Voor de kerkgang en het bezoeken van catechisatie, vereniging, ledenvergaderingen enz. moet men niet te veraf wonen. Catechisaties en jeugdverenigingen worden meestal op dezelfde avond gehouden. Zij die verder weg wonen treffen onderling soms een regeling om de kinderen te brengen en te halen. Voor de andere vergaderingen combineert men de te maken ritten ook wel, ter besparing van tijd en kosten en omdat niet iedereen altijd een auto ter beschikking heeft.
De kosten waarvoor men staat, zijn niet gering. Kerk en school vragen veel. De christelijke school in Canada krijgt geen overheidssubsidie. In meerdere plaatsen zijn christelijke scholen gesticht, met name voor het lagere onderwijs. Voor het middelbaar en hoger onderwijs is men ook in actie. Van verschillende kerken hebben leden er alles op gezet om het mogelijk te maken, dat hun kinderen christelijk onderwijs krijgen in de dagscholen. De christen-emigrant doet goed zich van te voren te oriënteren ter zake van de mogelijkheid van christelijk onderwijs voor zijn kinderen. Op zijn beurt zal hij graag bijdragen tot de instandhouding ervan.
Nog andere factoren gelden.
Bij het zoeken van werk doen zich aparte moeilijkheden voor, althans wanneer men de eis Gods naar de Schrift voor heel het leven aanvaardt. Bijna overal krijgt men te maken met de neutrale vakbonden, die de arbeidsmarkt beheersen en de voorwaarden stellen. Als het materiële leidinggevend is en het bereiken van het hoogste loon doorslaggevend, dan zal men die moeilijkheden niet zwaar wegen. Je betaalt de verplichte contributie en verdiept je niet in de besteding er van; niet in de methoden voor het bereiken van de doelstellingen; niet in de gevolgen van het aanvaarden van je verplichtingen; niet in de inschakeling van de zondag voor werk of beraad.
Er is echter meer aan de orde dan werken, verdienen en leven.
Gelukkig zeggen velen krachtig „neen", op grond van Gods Woord, tegen het opleggen van verplichtingen, het binden aan methoden en het volgen van praktijken, die de onze niet kunnen zijn.
Vermeldenswaard is het bestaan van een jonge christelijke vakorganisatie, die met grote geloofsmoed zich een plaats zoekt te verwerven op het terrein van de arbeid, met wat er aan vast zit. Helaas zijn er ook, die aarzelen deze leiding te aanvaarden in de strijd om het beginsel, tevens strijd voor recht en vrijheid.
Dit is iets van de zaken, waarmee de emigrant te maken krijgt; een greep uit het vele. Voldoende in elk geval om duidelijk te maken, dat hij zich grondig moet laten voorlichten. De kerkeraden moeten er op uit zijn ernstig met betrokkenen te spreken over de emigratie met haar mogelijkheden en moeilijkheden.
Er is alles voor hen, voor zover het Canada betreft, aan te bevelen contact te zoeken met de Free Christian Reformed Church, de kerk waarmede onze kerken in correspondentie staan. D.w.z. dat men over en weer de ambten erkent en attestaties aanvaardt. Dit contact moet niet gelegd worden op het moment, dat vrijwel alles reeds is geregeld, maar tijdig vóór de plannen vaste vorm krijgen. Genoemde kerk zal desgevraagd stellig de helpende hand reiken.
Andere kerken zullen ongetwijfeld ook doen wat mogelijk is. Men zal echter ondervinden welk een zegen het is te worden opgevangen door een kerk, waar men door Gods genade tracht vast te houden aan wat wij hier leerden volgen in binding aan Schrift en belijdenis.
Leden die emigratie overwegen, moeten niet verzuimen hun plaatsen met de kerkeraad ter plaatse te bespreken en aan die deputaten voor te leggen. Emigratie vraagt grondige voorbereiding. Hierbij is niet alleen aan de orde de plaats in de toekomstige maatschappij, maar ook de plaats die kerkelijk en geestelijk zal worden ingenomen.
De emigrant schakelt over naar een ander levensgebied.
Is hij een christen, dan schakelt hij ook over naar een ander terrein in de dienst aan de Heere en Zijn rijk.

G. Bilkes

¹) Het gebeurt niet dikwijls, dat uw aandacht gevraagd wordt door het deputaatschap, dat in onze kerken bestaat voor hen, die gaan emigreren. Omdat het echter voor onze kerkleden belangrijk kan zijn, hebben wij Ds. G. Bilkes, die verschillende jaren in Canada is geweest, gevraagd hierover eens in ons blad te schrijven en dit dan namens deputaten inzake emigratie te doen. We bevelen het graag in uw ernstige aandacht aan.
Namens deputaten Emigratie,
Ds. K. Boersma, secr.
Pijnboomstraat 45, Haarlem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen