Onder Gods regenboog

Vele vragen van 't voorbije jaar gingen met de jaarwisseling mee. Ondanks drukdoenerij, is er de neurose rondom de leegte.
Is de gemeente van Jezus Christus een groot huis, waarin alle lampen branden, zodat het licht uit alle ramen barst?
Ze zou het wel kúnnen zijn. Ze zou het zelfs móéten zijn. Wie eenmaal gezien heeft dat stille licht, uitstralende van die heerlijke Gestalte op de verheven Troon van Openbaring 4, die heeft als achtergrond die onverstoorbare blijdschap in zijn leven. Die kan nooit meer tot in de diepste lagen van zijn wezen sidderen als de „zee hol en hoog staat".
Hij weet en gelooft de ondoorgrondelijke rust, die uitgaat van de verheerlijkte Here Jezus. Christus op de Troon in de hemel. Wie daarmee met onverbrekelijke banden is verbonden - wie in dat hemels klimaat leeft en bidt en dankt - krijgt ook iets van die verheven rust van binnen.
Die machtige Troon in de hemel is resultaat van verzoenend lijden en sterven. Tot in het diepst vernederd, is Jezus nu uitermate verhoogd.
Die Troon rust op gerechtigheid. God is voldaan.
Die Troon staat er voor ons. Het geloof zegt „voor mij"!
Vóór de Troon zijn zeven lampen. Het zijn de „zeven Geesten Gods". De volheid van de Geest is ermee aangegeven.
Wie contact kent met deze Troon, heeft vanzelf ook contact met die zeven lampen.
Hoe kan zo iemand dan in duisternis leven? Die heeft de „wijsheid, die van Boven is".

Het komt er natuurlijk wel op aan, om met Johannes, die „deur geopend in de hemel" te hebben leren zien. Daar zit alles op vast, als ik die geopende deur niet zie - dan blijf ik zitten met al mijn problemen.
Maar die deur is open. Jezus Christus heeft die open geschreid, geworsteld, geloofd, gebeden .... zelfs, toen Zijn gebed terugketste tegen de gesloten hemel op Golgotha.
Die deur is door Zijn onzegbare liefde open geworsteld . . .
Wie die deur voor het eerst in het oog krijgt, die „wordt krank van liefde" (Hoogl. 5). De liefdegeur vanuit die open hemeldeur noopt hem tot wederliefde.
Dit gaat zo geruisloos, zo anders dan al het andere, zo verheven, zo vanzelfsprekend, dat er een diepte in de ziel gegraven wordt, die steeds weer blijft vragen om lafenis vanuit de Troon. Het wezen van de mens is n.l. dorst. En vanuit de Troon krijgt die dorstige nu „het water des levens om niet".
En zo nu ontstaat de „spiritualiteit", zoals dat tegenwoordig met een modern woord heet. Maar noem het maar liever „de verborgen omgang met God", naar psalm 25.

Rondom de Troon was een regenboog, in het aanzien de smaragd gelijk. Toen het licht der zon scheen door het verdervende water van de zondvloed, tekenden die brekende zonnestralen de kleurrijke boog over de aarde.
En God stelde die boog tot een teken. Teken van Zijn verbond. God knoopt de band met de aarde weer aan.
„Als Ik die boog zie, zal Ik aan Mijn verbond denken". Dat zegt God.
En nu ziet Johannes óók de regenboog, maar rondom de Troon in de hemel. Ook, juist daar, denkt God aan Zijn verbond . . .
Tijdens Noach was die gebaseerd op het offer, dat Noach bracht. Tijdens de nieuwe bedeling rust die boog op het offer, dat Jezus heeft gebracht.
„En de Here rook de liefelijke reuk van Noachs offer."
En de Here heeft de liefelijke liefdegeur van Jezus' offer aangenomen.
Daarom welft de regenboog rondom de hemeltroon.
„In het aanzien" de smaragd gelijk. Voor Johannes overheerst de groene kleur. De andere kleuren van die schone boog zal hij later nog wel zien. Nu ziet hij alleen het groen. Het is de kleur van de lente, van het nieuwe leven, van de altijd durende hoop. De schone gestalte van Jezus Christus, als saffier, als diamant, als de kostelijkste edelstenen - zit onder deze regenboog.
Johannes hoort Zijn stem . . .
Wat zal díe liefelijk geklonken hebben in zijn oren!
Wie ook nu deze stem kent van de „Beminnelijke Liefste" onder de groene regenboog, - die gaat blijmoedig het jaar in.

Onder deze regenboog kunnen we leven.
Onder deze regenboog kunnen we strijden.
Onder deze regenboog kunnen we lijden.
Onder deze regenboog kunnen we sterven . . .

En dan te weten, dat we „slechts een armslengte af staan van de onbeschrijfelijke Majesteit van Hem, die de Scepter der werelden in Zijn handen draagt" . . .
Hemel en aarde stemmen saam en prijzen 's Heren naam.

L.S. den Boer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen