Licht ten tijde van de avond (8)

Gemis en verlangen
Het is een feit dat we in ons leven dikwijls zo geheel in beslag genomen worden door de levenszorgen van het heden, dat we maar weinig toekomen aan het denken over de toekomst die wacht als eens deze „voorbereiding voor de eeuwigheid" aan het eind zal zijn.
Het valt te betreuren, want het is dikwijls een verarming van ons geestelijk leven als we zo weinig leven uit de erfenis, die wacht en we zo moeilijk ons kunnen verheugen over alles wat God heeft weggelegd voor hen die Hem vrezen.
Toch worden we in de Schrift uitdrukkelijk vermaand: bedenk de dingen die boven zijn, waar Christus is, en niet de dingen die op aarde zijn.
Een moeilijke opgaaf voor een stofbewoner! De dingen die op de aarde zijn en behoren tot onze levensroeping ons door God gegeven, vragen onze gedurige aandacht en vervullen ons steeds weer met zorg. Ze kunnen ons denken en onze geest dag en nacht gevangen houden, de zorgen van het werk, van het gezin, van levensonderhoud en toekomst hier.
En het ideaal dat als we niet meer werken moeten en we gepensioneerd zijn en het wat rustiger krijgen we wel meer bij de dingen die boven zijn zullen leven, blijkt in de praktijk ook veelszins ongrijpbaar te zijn. Dan zijn er weer andere zorgen. Valt de (gedwongen) rust over ons huis en leven dan zijn er de lichamelijke moeilijkheden, de zorgen voor de toekomst en de verzorging, als wij eens niet meer kunnen en zoveel meer.
Het kan midden in het volle leven, het hart dat dorst kent naar de levende wateren en zijn vreugde vindt in het bezig zijn met de dingen des Heren, wel eens verdrieten en benauwen, en het is geen wonder, dat men het heerlijk vindt, dat er dan nog een zondag is! Wat een vreugde kan het geven om met 's Heren gemeente in Zijn huis er even boven uit te mogen worden getild en weer gesterkt de levensweg verder te mogen gaan!
Dit levensritme van werken en rust, door de Schepper zelf beoefend is ook 'n gift van Zijn wijze liefde aan ons. Hij weet wat van Zijn maaksel zij te wachten, hoe zwak van moed en klein wij zijn van krachten en dat we stof blijven zoals we het van jongsaf zijn geweest! Het is een noodzakelijk iets voor de voeding en sterking van ons geestelijk leven de sabbath der rust, de wekelijkse rustdag te beleven in de ontmoeting met de Here bij Zijn Woord en met elkander.
Wat kan het bij het ouder worden, als de gang naar de kerk al moeilijker wordt, als lichaamszwakte of zieke dagen het gaan naar Gods huis ons onmogelijk maken, als een gemis gevoeld worden, niet meer met de gemeente op te kunnen gaan om Zijn Naam te danken. Zeker er zijn tegenwoordig allerlei mogelijkheden om toch het Woord in de eigen kerkdienst gesproken nog te horen. Vriendendienst van de kant van een meelevende gemeente, die haar oudere en minder valide broeders en zusters niet vergeet, kan een verkwikking zijn, als men regelmatig of op hoogtijdagen zoals Avondmaalszondagen en feestdagen per auto gehaald wordt naar de kerk. Laat het ook, als het zó regelmatig gebeurt, dat het haast een vanzelfsprekendheid wordt dat u gehaald en thuisgebracht wordt, u een dankbare verwondering blijven en vergeet niet, dat zij die voor uw vervoer zorgen deze „binding" op de zondag niet als een last ervaren, als ze er iets van kunnen merken in uw woord en uw houding welk een vreugde of ze u ermee bereiden.
Of er is de kerktelefoon of de bandopname waarmee men tegelijkertijd of nadien rustig thuis de kerkdienst kan meemaken. Het zijn hulpmiddelen waardoor we rijk gezegend kunnen worden, maar er blijft bij dat alles toch een gemis.
De beleving van de gemeenschap met elkaar wordt gemist.
Immers het samenkomen van de gemeente in de ontmoeting met de Here geeft ook zijn rijkdom en vreugde in de ontmoeting met elkaar. Gods genade verbindt ons niet alleen aan de Here maar ook aan allen die Hem vrezen. Hij plaatst ons door de gemeenschap met Christus in een nieuwe gemeenschap: Zijn kerk, Zijn lichaam. Als levende leden van het lichaam van Christus, Zijn gemeente nog op aarde in de strijd of reeds boven alle strijd der zonde uit in de hemel, is er die levensband aan elkaar. Feest vieren, doe je niet in je eentje, daar heb je de gemeenschap met anderen voor nodig, het delen van de vreugde! Alleen met alle heiligen - en wat is het een vreugde daar een klein stukje van te mogen beleven in de eigen kerkdienst - kan het danklied van ons hart Hem prijzen in de grootheid van Zijn genade en de veelvuldige wijsheid van Zijn liefde. Alleen met allen samen kan ons gebed geestelijk krachtig zijn, zodat Hij het ook beloofd heeft het te verhoren.
Voor het hart dat iets van deze dingen verstaat blijft het moeten missen van de kerkgang een heimweevol gemis.
Als de gemeente hier iets van verstaat, zal van haar kant er voor gewaakt worden, dat de thuiszittende bejaarde of zieke leden niet vereenzamen. Het behoort tot de rechte functionering van de gemeente des Heren, dat niet alleen het pastoraal ambtelijk bezoek van de predikant en de ambtsdragers de gemeenschap onderhoudt, maar dat ook de gemeenteleden zelf - ook al heeft men daarvoor een ziekenzorg, ziekenkontakt, zusterkring of hoe een dergelijk dames-comité ook moge heten - de gemeenschap onderhouden met hen die niet meer tot de gemeenschap kunnen komen.
Maar dan zullen we ook, juist als ouderen, die gemeenschap op prijs moeten stellen. Dan zullen wij er inhoud aan moeten geven. Het is dan immers meer dan een informatiemogelijkheid om te weten hoe het met die of die gaat en waarom of dit en dat zo gebeurt. Zeker ook dat hoort erbij!
Maar van onze kant zullen we dan ook, waar maar even mogelijk in zo'n gesprek iets van de gemeenschap in de Here gestalte moeten geven, door een goed woord van de Here te spreken, door een troostwoord uit eigen rijke levenservaring te vertellen, door te roemen (en niet alleen te klagen) in de trouwe zorg des Heren met ons leven, door te getuigen van het uitzicht op de rust die er overblijft voor het volk van God.
Hebt u, als u werkelijk hier niet meer met de gemeente op kunt gaan en het als een gemis ervaart zicht op en verlangt u wel eens naar die sabbathsrust die er over blijft voor het volk van God?

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen