C.O.G.G. over het „Getuigenis"

Op woensdagavond 19 en donderdag 20 april werd op „Woudschoten" bij Zeist de jaarlijkse conferentie gehouden van het Contact Orgaan voor de Gereformeerde Gezindte. Deze conferentie is bijzonder geslaagd en liet bij velen een gevoel van dankbaarheid achter voor de mogelijkheid, die in deze ontmoeting is gegeven.

Het bestaan
In de loop der jaren hebben we in deze rubriek steeds een verslag gegeven van elke conferentie, die door het C.O.G.G. - vroeger genoemd: Gereformeerd Convent in oprichting - werd belegd.
Het Contact Orgaan voor de Gereformeerde Gezindte werd in 1963 opgericht na een jarenlange, moeizame voorbereiding. Wie de lectuur van de Acta van onze synoden sinds 1953 doorneemt zal herhaaldelijk de zaak van een gereformeerd convent tegenkomen.
Mede dank zij de bemoeienissen van het deputaatschap „Eenheid van de gereformeerde belijders" is het tot de oprichting van het C.O.G.G. gekomen. De eerste voorzitter was prof. W. Kremer.
In de eerste tijd werd om de twee jaar een conferentie gehouden; sinds 1969 elk jaar.
Het is iedere keer weer een boeiende zaak collega's en leden van verschillende kerken te ontmoeten, met elkaar te spreken, te eten, te wandelen. Wie elkaar daar ontmoet heeft kan, als hij iets over of van de ander leest, dit altijd filteren door eigen waarneming en beoordeling. Vaak begrijp je elkaar dan beter. De conferentie van dit jaar was bijzonder boeiend èn door het actuele onderwerp: Het Getuigenis, dat vorig jaar in de kring van de Ned. Herv. Kerk verscheen en dat zoveel instemming verwierf èn door de goede, broederlijke sfeer, gekenmerkt door verantwoordelijkheid voor het kerkelijke leven in de wereld van vandaag en de hartelijke begeerte wegen te zoeken om de geestelijke eenheid, die er onmiskenbaar is, tot uitdrukking te brengen op de een of andere wijze.
De conferentie was minder vrijblijvend dan vroeger. Het moderamen heeft behoorlijk wat huiswerk meegekregen en zal zich van de verschillende opdrachten niet gemakkelijk af kunnen maken.

Referaat
Prof. dr. H. Jonker, een van de opstellers van Het Getuigenis, hield een knap referaat over de achtergronden van dit stuk, dat vorig jaar zoveel deining verwekte in kerkelijk Nederland.
Hij herinnerde aan het werk van Siegfried Buddenberg „Grundformen Christlichen Lebensgefühls". De gedachten die in dit werk zijn neergelegd vormen eigenlijk de achtergrond van Het Getuigenis.
In dit werk wordt de tweedimensionale levenshouding geplaatst tegenover de driedimensionale houding.
Er is de houding van de „Weltumschlossenheit". Men wordt dan geheel omsloten door de wereld en alles wat in de wereld gebeurt. Het leven wordt bepaald door de wereld. Men vindt deze houding bij het empirisme, het naturalisme, het positivisme en het materialisme. Een andere levenshouding - maar ook tweedimensionaal: mens-wereld; wereld-mens - is die van de „Weltumschlieszung". De wereld wordt bepaald door de impulsen van de ziel. Te vinden bij spiritualisme, idealisme, mystiek.
De ene houding is die van de levensgenieter, de andere die van de mystieke denker. Maar christelijk levensbesef gaat uit van de Openbaring Gods. Zij spreekt van „Gottumschlossenheit" - het omvat zijn door God, dat de mens van de wereld en de wereld van de mens verlost heeft. God staat tegenover ons.
Deze visie is de sleutel tot Het Getuigenis De bedoeling van dit stuk is geweest op te komen voor de transcendente, majesteitelijke God. Men wil vandaag niet meer weten van een troon Gods met rondom wolken donkerheid. God wordt getrokken binnen de grenzen van ons bestaan.
Er wordt een immanent Godsbegrip verkondigd, waarin op menselijke wijze over God wordt gesproken.
Het draait alles om de mens en alles moet gebeuren voor de mens. De mens staat in feite in het middelpunt van de theologie en de theologie. Dan openbaart God zich in de revolutie: dan wordt Christus' opstanding werkelijkheid in onze opstandigheid.
Geloof is geen gelovige onderwerping meer, maar slechts een wijze van leven. Deze omschrijvingen werken door. Men kent niet meer een God boven ons, alleen maar een God voor ons. God moet worden gerealiseerd. Naastenliefde is vertaalde Godsliefde.
Op deze wijze wordt gesleuteld aan de structurele verbanden van het christelijk geloof.
Prof. Jonker wees op de invloed van het boek van de Engelse bisschop „Honest to God". God is de grond van ons zijn. Hij schakelde de Godsgedachte om naar de twee dimensionale levenshouding. De God van de Bijbel is anders. Denk aan Jesaja 6. Vervolgens ging de referent in op enkele onderdelen. In de Christologie wordt de mensheid van Christus overgeaccentueerd. Drie factoren spelen hierbij een duidelijke rol.
De invloed van Martin Buber, die Jezus zijn broeder noemde; de anti-metaphysische tendens in de huidige theologie; de noodzaak van concreetheid, die gesteld wordt door de communicatiemiddelen. Wie spreekt over de man van Nazareth spreekt concreet.
Duidelijk dient gesteld: Christus is geen deel van de mensheidsgeschiedenis. Hij draagt de mensheidsgeschiedenis. Zijn kruis is het scharnier van de wereldgeschiedenis.
De woorden van de Bijbel worden anders gevuld. Gerechtigheid wordt daadgerechtigheid, de vrijheid krijgt een andere inhoud.
In dit kader wordt om een politieke prediking gevraagd. Het Woord van God is reeds vaak geknecht, aldus prof. Jonker: door de middeleeuwse scholastiek; door het rationalisme, later door het existentialisme en nu door een maatschappij-ideologie. Vanuit een dergelijk schema gaat men de Bijbel lezen en het Woord verkondigen. Natuurlijk moeten er in de prediking politieke en maatschappelijke vragen aan de orde komen. Maar dat is iets anders dan politieke prediking. Het Nieuwe Testament distancieert zich juist van allerlei maatschappelijke vragen.
Het „Getuigenis" wil opkomen voor de vrijheid van het Woord.
Aan het slot van zijn referaat sprak prof. Jonker zijn dankbaarheid uit voor het gebeuren van Het „Getuigenis"! De bedoeling was 7000 ex. te laten drukken. Er zijn nu reeds 60.000 ex. de deur uit.
De te verwachten kritiek van de Nederlandse theologen is bitter tegengevallen. Er is kleinzielige kritiek geoefend. Het „Getuigenis" is slecht geëxegetiseerd. Als zo de Bijbel wordt verklaard, staat het er niet best voor met de prediking!
De bedoeling is niet geweest de polarisatie te bevorderen, maar de gemeenten informatie te geven en te doen meeleven in de strijd der geesten.
Het is een vreugde te mogen zeggen dat velen elkaar hebben herkend. Het gaat om fundamentele zaken, om de heerlijkheid van Jezus Christus.

Indrukken
Aan het slot nog een paar indrukken van deze mooie conferentie.
Allereerst: jammer dat er niet meer leden en ambtsdragers uit onze kerk waren. Zeker, we waren niet slecht vertegenwoordigd, maar het blijft te betreuren dat meerderen, die gevraagd waren aanwezig te zijn, verstek moesten laten gaan, om welke reden dan ook. Bovendien moet nog eens gewezen worden op de mogelijkheid, waarvan gelukkig enkele leden van onze kerken gebruik maakten, zich vrijwillig op te geven. De conferentie is open. De deputaatschappen van verschillende kerken vragen alleen maar enkele mensen om er van verzekerd te zijn dat er in ieder geval een zeker aantal leden van eigen kerken aanwezig is. Te betreuren is ook dat het moderamen het dit jaar wel wat liet afweten. De voorzitter van het C.O.G.G. - ds. H. Rijksen te Zoetermeer - was in Israël. Dr. C. A. Tukker uit Kamerik en prof. dr. K. Runia moesten ook afwezig zijn.
De vrijgemaakte ds. Janssen (buiten verband) opende de eerste dag de conferentie en de secretaris presideerde de volgende dag de vergadering.
Deze conferentie kenmerkte zich vooral door een hartelijke begeerte om te luisteren naar de kritiek, die vandaag wordt geuit als het gaat over de roeping van de kerk en de christenheid in de wereld van vandaag. Hoe komen we aan deze kritiek tegemoet zonder iets af te doen van datgene wat zo krachtig door Het Getuigenis is beklemtoond?
Het was een in de krant niet verslagen, maar door de conferentiegangers dankbaar genoteerd winstpunt dat unaniem besloten werd adhesie te betuigen aan Het Getuigenis. Een uitspraak van betekenis.
Belangrijk was ook de begeerte om te komen tot meerdere eenheid. Hoe kan kanselruil op verantwoorde wijze worden gerealiseerd? De verdeeldheid van de gereformeerde belijders moet ons tot schuld worden. Hoe geven we aan dit alles vorm?
Het moderamen zal zich met deze vragen bezighouden. Gemakkelijk zal dit niet zijn. Voetangels en klemmen in overvloed.
Samenvattend: de C.O.G.G.-conferentie 1972 was van betekenis door de ontmoeting, het onderwerp, de bespreking en de wens elkaar vast te willen houden.
Hopelijk krijgt het C.O.G.G. in de toekomst een grotere plaats in veler denken en doen. Op een actievere deelname van predikanten uit de Geref. Gemeenten (er was er nu maar één) en uit de Geref. Bond dringen we aan. En voor het overige: laat ons de geestelijke eenheid van Christus' kerk ons voor alles ter harte gaan. Daaruit alleen kan kerkelijke eenheid voortvloeien.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen