Christus' hemelvaart, een prediking tot in de hel

Hemelvaart, dag van twijfel!
Duizenden buitenkerkelijken halen de schouders op. En de radikaalsten onder hen zeggen: Het is niet waar.
Maar niet alleen buitenkerkelijken twijfelen en ontkennen; ook velen die zich christenen noemen aarzelen, professoren, predikanten, ouderlingen, diakenen, belijdende en doopleden.
Hemelvaart goed bedoelde fantasie van de eerste christenen.
Een stuk gemeente-geloof.
En geen werkelijkheid. Christus zelf ligt nog in het graf, maar reikt vanuit het graf de hand naar degenen die in Hem geloven. Hij opent voor hen de mogelijkheid tot een zinvol bestaan, zodat men gelukkig kan leven, en zelfs gelukkig kan sterven.

Hemelvaartsdag, dag van zekerheid!
Bijna tweeduizend jaar geleden stonden met de opgestane Levensvorst elf discipelen op de Olijfberg.
De wereld lag onder hen.
En ze wisten nu ook wat' Christus wist, namelijk dat Hem gegeven was, alle macht in de hemel en op de aarde.
En Christus zag, wat eens de satan Hem voor ogen getoverd had, al de koninkrijken van de wereld.
De koninkrijken zijn nu de zijne. Niet ontvangen uit de hand van de duivel, maar uit de hand van de Vader.
De grote koning van de wereld zal hier zijn heerschappij vestigen.
De koninkrijken zijn de velden, die wit zijn om te oogsten.
Straks zullen er de kerken, de huizen van het gebed staan, en zal de naam van God worden verkondigd.
Er zal gebeden worden om vergeving van zonden, er zal geroemd worden in het lijden en sterven, de opstanding en de hemelvaart van Hem, de Zaligmaker der wereld.

Hemelvaartsdag, dag van belofte!
En Christus stijgt uit de kring van de discipelen omhoog. Zegenend. Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft, geef Ik hem u.
Ze worden niet uiteengerukt, de Here en degenen die in Hem geloven, Hem liefhebben en volgen.
Nee, Christus neemt zegenend afscheid van hen, om aan de rechterhand van de Vader, door het werk van de Heilige Geest, die zegen tot een machtige werkelijkheid te doen worden in het leven van Gods volk!
Zo werkt Hij voort van eeuw tot eeuw, totdat de laatste uitverkorene behouden zal zijn. Telkens neemt Hij er op, die de hemelse zaligheid gaan smaken, die met al de gezaligden wachten op de jongste dag.
Want dan worden hun lichamen weer uit het stof te voorschijn geroepen, en leven ze tot onbelemmerde verheerlijking van God, met een verheerlijkt lichaam.

Hemelvaartsdag, dag van prediking.
De engelen betuigen, dat Christus alzo zal wederkeren, gelijk ze Hem ten hemel zien varen.
Galilese mannen, wat staat gij daar en ziet op naar de hemel? Deze Jezus, die van u opgenomen is naar de hemel, zal op dezelfde wijze wederkomen, als gij Hem ten hemel hebt zien varen.
Aan Hem is de macht.
Hij klimt op, en Hij komt weder.
De discipelen verstaan de prediking, en gaan heen naar Jeruzalem, en zijn daar in grote eendracht bijeen. Ze bidden om de komst van de Heilige Geest, die hen alles zal te binnen brengen wat Christus hen had gezegd, en die hen in de volle waarheid zal leiden.
Maar, door zo heen te gaan, predikt de Here ook, voor de geesten die in de gevangenis zijn, zegt Petrus.
Dat zijn de verlorenen in de hel.
Het is de prediking dat er voor hen geen uitkomst en geen toekomst meer is.
Petrus denkt hierbij in het bijzonder aan hen, die geleefd hebben in de dagen van Noach, toen hij de ark bouwde.
Het waren de meest brute tegenstanders van God!
Mensen, die wisten dat God bestond, maar die als brute vijanden zich tegenover Hem stelden, en zijn wetten op de meest radikale wijze vertraden.
De Here gaf hen in zijn lankmoedigheid nog 120 jaren.
Noach predikte elke dag door woord en hamerslag.
De Here wachtte op handen die zich zouden vouwen en lippen die om vergeving zouden gaan vragen.
Maar men maakte de maat van de zonde vol; en allen stierven, toen het water hen overstroomde.
Ze móesten toen bekennen: God is God; God is de meerdere.
Maar ze bekenden het niet.
Ze hoopten nóg, met de satan, de strijd tegen God te zullen winnen.

Hemelvaartsdag, dag van overwinning!
Hij die beloofd was in het paradijs, stijgt op naar de hemel.
De mens: Jezus Christus. De beloofde Verlosser.
God en mens in één persoon.
De hemel opent zich boven Hem en Hij is bij de Vader. In de heerlijkheid die Hij had, eer de wereld was.
Maar Hij is daar niet alleen als God; nee ook als Mens, en als Borg.
Als de eerstgeborene uit de doden.
God en mens zijn verzoend. Hen, die Christus de zijnen noemt, zijn in Hem met God verzoend.
Het doel is bereikt. Aan Hem de overwinning, de heerlijkheid en de Toekomst.
En degenen die in de gevangenis zijn, horen het.
De toekomst is toch aan God en aan Jezus Christus, en aan hen die zijn woorden aannemen en waarachtig in God geloven. Zij gaan in de heerlijkheid van de Here.
En zij, die Hem vijandig waren, hebben geen toekomst. Want aan de satan is alle heerschappij ontnomen. Bij hem is de nederlaag en met hem gaan ook zij onder, die op hem hoopten.
In de hel is zo de prediking van hemelvaart, de prediking van de overwinning van Christus, verstaan. De poorten van de hel vallen dicht.
Dat ook allen, die de verschijning van Christus hebben liefgehad, de prediking van de ten hemel varende Christus mogen verstaan.
Voor hen is de hel gesloten en gaat de hemel open.
Alle droefheid en duisternis blijft achter en er zal zijn: de overwinning in de eeuwige vreugde en blijdschap van onze Here.

's-Grz. ['s-Gravenzande] R.S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen