Liefgehad tot het einde

Tot in de kleinste bijzonderheden nauwkeurig, beschrijft het evangelie het lijden en sterven van de Here Jezus Christus. De bedoeling is duidelijk. De kerk des Heren moet beseffen tot welke dure prijs zij gekocht en betaald is.
De achtergrond daarvan wordt getekend in het wonder van Christus, die liefhad en liefhad tot het einde. De verzoening met God en de verlossing door het bloed van het Lam Gods, is alleen maar uit dat wondere geheim te verklaren.
Als het paasfeest nadert, weet de Heiland duidelijk en klaar, dat zijn ure gekomen is. In heilige bewustheid wist Hij wat HET FEEST van het pascha voor Hem zou betekenen. Hij weet Zich het Lam Gods, dat de zonde der wereld wegneemt. Hij die de Hogepriester is, is ook het Lam en het Offer tegelijk.
De ure van Christus en het paasfeest hebben hier alles met elkaar te maken.
Het pascha had alleen maar zin door het offer van het Lam Gods. Pascha wijst terug naar de bange nacht in Egypte, toen de verderfengel rondging en alle eerstgeborenen doodde als het bloed aan de posten ontbrak. Alleen achter de bloedposten was veiligheid en verlossing gewaarborgd. Achter het bloed leefde een volk met een nieuwe toekomst!
Het pascha wees tegelijk heen naar Christus, die als Het Lam eens Zijn bloed zou geven en zijn leven zou stellen voor de zijnen.
Als het paasfeest nadert, weet Hij bij heilige intuïtie, dit is de ure. Hij wist wat komen ging. De Here heeft zijn lijden, wat dat betreft, reeds vooruit-geleden. Zijn lijden was ook zielelijden. We lezen dat, zijn ziel voor het lijden huiverde, en ontroerd werd. Joh. 12:27.
In onwankelbare trouw vervult de Here echter het werk des Vaders. Hij kwam om Zijn wil te doen. Wat Hij eens in de eeuwigheid op zich nam, volvoert Hij. Zo alleen zou Hij overgaan tot de Vader. Zijn Middelaarswerk is Zijn Zending.
Johannes weet daarachter het geheim van Zijn liefde tot de zijnen.
Door de liefde, waarmee Hij heeft liefgehad van eeuwigheid, komt Hij tot deze wereld en tot de zijnen die in de wereld zijn.
De verzoening met God, die zal plaats vinden door Zijn lijden en sterven, is gefundeerd. De zijnen zullen in het kruis eeuwig roemen. Geheel het nieuwe testament spreekt van Jezus Christus en die gekruisigd.
Ja, wat de Zoon van God in de eeuwigheid aanvaardde blijft het richtsnoer in al Zijn werken. Hij is gekomen omdat Hij heeft liefgehad . . .
Het Lam Gods is bereid tot het Offer. Het weet wat er gebeuren gaat op HET FEEST van het pascha.
Later zegt het N.T.: „Ons pascha is voor ons geslacht".
Ja, het bloed van Jezus Christus, reinigt van alle zonden.
„En vóór het paasfeest, toen Jezus wist, dat zijn ure gekomen was om uit deze wereld over te gaan naar de Vader, heeft Hij de zijnen, die Hij in de wereld liefhad, liefgehad tot het einde".
De liefde van Christus krijgt hier alle nadruk. In de grondtekst wordt voor de liefde een heel bijzonder woord gebruikt. Het is een woord, dat heenwijst naar de diepte van Gods ontferming. De bijbel kent overigens verschillende woorden voor „liefde". Zo is er o.a. een woord, dat te maken heeft met, wat we zouden kunnen noemen, gevoels-gemoedsliefde. Een liefde die plotseling opvlamt en even snel weer kan verdwijnen. Een liefde die wisselt bij de omstandigheden. Tussen deze liefde en Gods liefde ligt een hemelsbreed verschil.
De liefde van Christus is onveranderlijk. Wisselt niet bij omstandigheden. Ze is sterk en hecht en blijvend. Dat komt omdat ze gegrond is in de eeuwigheid.
U leest dat prachtig in de oude vertaling. Daar staat: „Alzo Hij de zijnen, die in de wereld waren, liefgehad had, zo heeft Hij ze liefgehad tot het einde".
De liefde van Christus heeft Hij - met eerbied gezegd - meegebracht uit de eeuwigheid. Daarom kan ze niet getemperd worden door het doen en laten van mensen. Ze gaat uit naar het verlorene.
Het is ook een liefde, die liefheeft tot het einde, totdat het doel bereikt is. Als straks het kruiswoord klinkt: „Het is volbracht", dan is het doel bereikt.
Aanbiddelijk evangelie!
Hebben wij die liefde opgeroepen? Hebben wij die liefde opgewekt? Hebben wij die liefde bewerkstelligd? Hebben wij die liefde verdiend? Duizendmaal neen!
Het evangelie onzer zaligheid is in het hart van God opgeklommen en niet in dat van ons.
Het is duidelijk, dat de Here vrijwillig en in heilige trouw zijn werk volbracht heeft.
Als het paasfeest nadert, weet Hij Zijn ure. Omdat Hij liefhad en er in Zijn liefdehart niets anders opgekomen is dan de hoogste dienst aan God, de Vader, kan Hij in de voetwassing zijn discipelen tot een voorbeeld zijn.
Zijn liefde zoekt zichzelve niet!
Uit dat wondere geheim mag de kerk van het nieuwe testament nu leven. Ze mag leven uit hetgeen Hij volbracht. Meer nog zij mag leven uit hetgeen Hij is.
De „zijnen" mogen delen in Zijn liefde. Hij heeft ze liefgehad van eeuwigheid. Hij heeft ze lief tot het einde. Ondanks gebreken, zonde en schuld, twijfel en opstandigheid, blijft Zijn liefde de „zijnen" omringen. Ze worden niet vergeten in geen enkel opzicht. Soms denken ze het wel, maar het tegendeel is waar. Met het wonder van de liefde regeert Hij de dag en nacht. Zelfs als ze moeten gaan door het dal van de schaduwen des doods, is Hij nabij.
We mogen de vraag stellen: „Ben ik één der zijnen?"
Deze Here Jezus zullen we moeten kennen, willen we delen in de verlossing door Zijn bloed.
Zoals de kerk van het Oude Testament veilig was achter het bloed van het paaslam zo is de kerk alleen maar geborgen achter het Bloed van Het Lam.

S. Wijnsma

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen