Bijbels Museum

Enige weken geleden stond in het Goudse** „Nieuw Israëlietisch Weekblad" een waarderend artikel over het bijbels museum in Amsterdam, de complete schepping van ds. Schouten in de vorige eeuw. Om dit kostbaar bezit nog eens weer onder de aandacht te brengen geven we het artikel hier grotendeels door. We lezen de volgende beschrijving:

Vijfhonderd oudheidkundige voorwerpen, die alle betrekking hebben op het Midden-Oosten in de tijd van de bijbel, zijn sedert 1925 ondergebracht in het Bijbels Museum aan de Amsterdamse Stadhouderskade. De tabernakel met daaromheen houten beelden van een in vol ornaat gestoken hogepriester, mensen die offers brengen en de offerdieren, is een van de vier interessante maquettes, die op aanwijzing van ds. Schouten in de tweede helft van de vorige eeuw werden vervaardigd door de timmerlieden Lieman en C. Holstege.
De expositieruimte, bestaande uit drie in elkaar overlopende zalen, bevat voorts natuurgetrouwe nabootsingen van de Tempels van koning Salomo en van Herodes, een plattegrond van Jeruzalem kort voor de verwoesting van de stad op 9 aw in het jaar 70 van de gangbare jaartelling en van de huidige Tempelberg, Volgens de traditionele overleveringen zou deze de berg Moria zijn waar Abraham Isaak had willen offeren.
De maquettes zijn tot stand gekomen dankzij de uitstekende relaties, die de van het Midden-Oosten en oudheidkunde bezeten dominee Schouten onderhield met de door de Turkse heerser tot stadarchitect benoemde Duitse amateur-archeoloog Conrad Schick.
Deze had opgravingen verricht in Palestina gedurende de jaren zestig van de vorige eeuw.
Tijdens een aardschok in die dagen liep ook de westelijke Tempelmuur, de Klaagmuur, wat schade op.
Een brok steen, ten gevolge van dit natuurgebeuren losgeschoten werd door bemiddeling van Schick en met behulp van forse steekpenningen aan de Turkse bewakers van de stad door ds. Schouten naar Nederland gehaald. De steen ligt thans in een vitrine naast de maquette van de plattegrond van Jeruzalem in het Bijbels Museum.
Dit museum bestaat bijna een halve eeuw. Nadat ds. Schouten in 1908 was overleden, gaven zijn erfgenamen de collectie oudheden, die de predikant vanaf zijn 14de jaar bijeen had gebracht, in beheer aan de Centraal Bond voor Inwendige Zending en Christelijk Maatschappelijk Werk. In 1971 kwamen de voorwerpen, waaronder een Egyptische mummie van een priesteres in een fraai bewerkte sarcofaag, een serie Hebreeuwse munten en de uit verschillende, de diverse tijdperken aangevende, lagen opgebouwde maquettes in het bezit van het Nederlands Bijbelgenootschap.
In het museum zijn ook tal van instrumenten, die in de bijbel worden genoemd, schellen, cymbalen, de lier van koning David, een tamboerijn en een vedel tentoongesteld. Conservator Paul de Roos heeft elk voorwerp van kaartjes voorzien, waarop ook fonetisch de Iwriet namen van de dingen staan, alsmede een uitleg, waarvoor bepaalde voorwerpen dienen, zoals het arbang kanfous (rituele onderkledingstuk), de tsietsiet, de tefillien (gebedsriemen) en talliet (gebedsmantel). Ook een aantal mezoezot, deurkokertjes, ontbreekt niet. Evenmin de sjabbatlamp, de zevenarmige menora en de negenarmige chanoekia. Een grote reproduktie van Chagalls Rabbijn met Wetsrol siert de achterwand van de middenruimte, waar bovendien een uitvoerige reliëfkaart van Palestina hangt.
De overgang naar het Egyptische gedeelte van het museum wordt gevormd door een vitrine met allerlei archeologische voorwerpen uit de tijd van de Uittocht. Er ligt een originele tichelsteen van leem en stro, zoals de joden ze moesten bakken. De tichel weegt 14 kilogram.
In het bijna vijftig jaar van zijn bestaan heeft het Bijbels Museum al duizenden bezoekers binnen zijn muren ontvangen. „We verwachten zeer veel bezoekers, zodra we in 1975 in ons nieuwe onderkomen aan de Herengracht ons gouden jubileum kunnen vieren. Door creatieve spelen en andere expressiemogelijkheden willen we de jeugd, die zeker weer toenemende belangstelling voor de Bijbel toont, bij de geschiedenis van de drie wereldgodsdiensten betrekken. Daarvoor hebben we niet alleen een creatieve werkplaats maar ook meer expositieruimte nodig, zodat we de hele collectie kunnen laten zien. Hebben we eenmaal meer plaats, dan krijgt het museum er een fascinerende dimensie bij," voorspelt conservator De Roos.

**CORRECTIES EN AANVULLINGEN (16/08/1974)
Hier moet i.p.v. Goudse gelezen worden het Joodse „Nieuw Israëlietisch Weekblad."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen