Het Onze Vader (5) Gebed om ons dagelijks brood

Geef ons heden ons dagelijks brood.
Zo leert Jezus ons bidden in het Onze Vader, het gebed dat Hij ons geleerd heeft. Na de drie beden, waarin het kind vraagt dat de Naam van Vader geheiligd, het Rijk van de Zoon bevorderd en de heerschappij van de Geest alom werkelijkheid mag worden, komen de eigen noden en behoeften aan de beurt.
Als we al zo lang kunnen wachten en met ónze noden en begeerten ons gebed maar niet aanstonds beginnen om er dikwijls ook maar mee te eindigen, dan hebben we nu we de gelegenheid krijgen, nog al wat van de Here te vragen. Onze verlanglijstjes, die we indienen bij God zijn dikwijls niet zo erg bescheiden en kort!
Er zijn ook zoveel noden in de altijd wisselende zorgengang van het onzekere leven!
Je zou echter wel mogen verwachten, dat Christus het gelovig biddend hart van Gods kinderen leert, dat de geestelijke zaken de voornaamste zijn.
Je mag toch aannemen, dat voor de Here de vergeving van de zonden belangrijker is dan je dagelijks brood! Dat je geestelijke honger voorgaat bij de lichamelijke honger; de geloofsomgang met de Here zwaarder weegt dan je stoffelijk bestaan. Onze werkelijke nood ligt toch veel dieper dan de vragen rond voedsel en kleding? Het is geweldig troostrijk voor ons dikwijls zo bezorgde mensen, dat de Here betoont te weten wat maaksel wij zijn, gedachtig zijnde dat wij stof van jongsaf zijn geweest! Hij weet dat wij mens zijn, en Hij veracht de elke dag weer opnieuw aanwezige noden van ons stoffelijk bestaan niet.
Hij weet dat ook in het biddend leven van Gods kinderen, de beslommeringen van het leven, de zorgen voor het levensonderhoud om alles recht te houden in je gezin, ons zo in beslag kunnen nemen dat het een beklemming legt op en een verduistering vormt voor ons geestelijk bestaan.
Het is niet voor niets dat Christus ons voorhoudt: wees niet bezorgd tegen de dag van morgen, morgen zal voor het zijne zorgen.
De Here Jezus vergist zich niet door de orde om te keren: eerst het dagelijks brood en dan de vergeving van de zonden! Hij stelt de voor ons alleen maar profijtelijke juiste orde.
Hij vraagt niet dat we „over-geestelijke" mensen zullen zijn, die geen raad weten met ons leven van alle dag en onze lichamelijke behoeften.
Het is juist ongeestelijk om te menen, dat ons stoffelijk bestaan, de voeding, de kleding, ons levensonderhoud, ons werk en onze levenstaak die we mogen vervullen niets te maken zou hebben, als maar tot dit leven behorend, met onze verhouding tot de Here.

Dat de massa van de mensen, die de aarde als hun eigendom beschouwen, dat niet meer erkent is een feit. Dat het ook voor de christen vaak moeilijk is om zijn werk nog als een goddelijk beroep te zien en zijn loonzakje of maandelijkse giro-bijschrijving als een zegen, die je uit Gods zorgende hand ontvangt is niet zo wonderlijk.
Wij zien de rechte waarde van de arbeid niet meer en beleven in onze gemechaniseerde wereld waar ingenieuze machines en computers het werk doen meer de afhankelijkheid van de techniek, de wetenschap, de progressie of regressie van de door mensen geplande economie, dan van God. Wij zetten onze arbeidskracht - in elk geval onze arbeidsuren - in geld om. En voor geld is in de overvolle supermarkt alles te koop. Wie niet werkt... zal toch wel eten. Worden we werkloos, dan is dank zij de goede sociale voorzieningen toch ons brood zeker en ons water gewis.
De cao's zijn afgesloten, de sociale zekerheden gesteld, je werkt er voor en je hebt er recht op! Waar heeft God nu nog een zorgende plaats in dit hele proces? Waar zul je nu nog om bidden?
Bidden om het brood dat je al hebt, om je loon waar je recht op hebt? Een achterhaalde zaak voor de massa. Vechten voor je rechten, dat is beter!

Vroeger, ja, - in een overwegend agrarische samenleving - zoals ook in de bijbelse tijd - de landbouwer, de veehouder, de visser, die waren afhankelijk van de natuur. Die moesten het hebben van de regen en werden bedreigd door de droogte, die vreesden voor ziekten, die letten op de wolken en de winden en de stromingen. Zonder mechanische kracht waren ze afhankelijk van de natuur, maar wij beheersen de natuur. „We halen ze van beneden, maar de zegen komt van boven", zoals die visserman zei. Maar wij, waar moeten wij nu nog om bidden?
We hebben het dagelijks brood in overvloed op tafel en nog veel erbij, we kleden ons naar de steeds wisselende mode en we richten onze huizen in met een zekere luxe waar onze ouders niet aan toe kwamen en onze grootouders niet van droomden. We recreëren in de bergen of op verre stranden . . . als we bidden, bidden we vaak om nog wat meer!
Moet God dan in onze welvaart blazen en het brood wegnemen om ons weer te leren bidden: Geef ons heden ons dagelijks brood?
Want Gods Geest leert ons toch de dingen anders zien en de rechte verhoudingen doorzien? Een christen waardeert en taxeert de waarden toch anders?
Geld en goed in hun veelheid maken niet rijk! De zegen des Heren, die maakt rijk! De waarde van een geschenk ligt niet alleen in de marktwaarde!
De gezindheid waaruit het ons geschonken wordt, maakt het kleine groot en waardevol. Temeer als je weet dat je - waar zoveel anderen missen wat wij in overvloed hebben - het nergens aan verdient, dat de trouwe zorg van God Zijn liefdehand zo rijk over je leven uitstrekt.
Wij hebben de dorens en de distels op aarde, waartussen we ons in moeitevolle zorg en vermoeiende arbeid een bestaan trachten op te bouwen, Gods paradijselijke aarde laten overwoekeren.
Onze zonde-schuld is het dat moeite en zorg en arbeidsongeschiktheid, honger en stervensellende het leven bezwaren. Het egoïsme in het mensenhart doet de onverzadigbare honger van zijn begeerte zich verrijken ten koste van de ander.
En in zo'n wereld is de Borg Zijn weg gegaan om onze schuld te verzoenen. Hij heeft gehongerd en gedorst. Hem werd wegdragend de zware last van onze schuld alles, elk blijk van vaderlijke zorg en gunst, ontnomen toen Hij van zijn laatste schamele bezit, zijn kleding zelfs beroofd, tot een vloek werd aan het kruis. Opdat Hij ons met Zijn zegening vervullen zou.
Wil ons dan - wij zijn niet beter dan anderen - met al wat nodig is in ons leven en ons gezin verzorgen Here. Geef ons op de plaats waar Gij ons stelt gezondheid, kracht, kennis en wijsheid, arbeid en uw zegen.
Laat ons dat zo waarderen dat we erkennen dat het uit Uw Vaderhand komt. U weet toch wat Uw kinderen nodig hebben, beter dan dat zij dat zelf kunnen zien. U bent de oorsprong van alles goeds.
Leer ons almeer dat wij niet van mensen, niet van hun gunsten of hatelijkheden afhankelijk zijn, maar uit Uw hand, naar Uw rijke voorzienigheid leven. Zo dat noch onze zorg, onze inspanning en ons werken, noch Uw gaven, zonder Uw zegen ons gedijen. Wat heb je als je met een bitter en ontevreden hart in rijkdom baadt?
Leer ons vandaag en morgen weer opnieuw zo vertrouwend kind te zijn, dat we ons niet meer verkijken op wat vergaat en we derhalve ons vertrouwen van alle schepselen aftrekken en op U alleen stellen.
Elke dag kind zijn, leven uit Vaders hand, om met wat wij ontvangen Hem en anderen te dienen. Dan gaat de werkeloosheid van mijn broeder of zuster, dan gaat de honger in de wereld ook ons aan!
Geef ons heden ons dagelijks brood. Wees dan niet bezorgd tegen de dag van morgen. Uw hemelse Vader weet wat ge behoeft. Hij die de vogels verzorgt en de bloemen doet kleuren en geuren, zal Hij u niet veel meer verzorgen, gij kleingelovigen? Here leer mij zo recht bidden, dat ik ook voor alle kleine dingen elke dag U danken mag!

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen