Pasen: Feest der herkenning

In de evangeliën komt het feit van Pasen bijna steeds ter sprake in het raam van een ontmoeting. Pasen wordt duidelijk vanuit de verschijning, de ontmoeting met de levende Heer. In de ontmoeting wordt de vreugde van het paasfeest geboren. Dat feest van de herkenning mag ons in de vijftigdaagse vreugdetijd na Pasen niet ontgaan. Er moet door het paasfeest, zo dikwijls wij het vieren, iets in ons veranderen!
In het gedeelte Joh. 20:14 vv. wordt een ontmoeting beschreven tussen de opgestane Heer en Maria van Magdala.
Op de ochtend van de paasdag is Maria van Magdala naar het graf gegaan. Ze vindt het graf open en neemt aan dat het lichaam van Jezus is weggenomen. Op haar bericht aan Petrus en Johannes komen deze leerlingen bij het graf. Johannes vertelt dat zij zien en geloven. De discipelen gaan weer naar huis. Hoe de verhouding ligt tussen de berichtgeving over Petrus en Johannes en de verschijning aan Maria is niet gemakkelijk. Het heeft er veel van dat twee oorspronkelijk van elkaar los staande tradities uit de jonge kerk zijn verbonden. Maar hoe dit ook zij, Maria staat bij het graf en weent. Haar wereld is ingestort. Dat zij zo bedroefd is laat zich wel verklaren. Zij is door Jezus genezen van zeven boze geesten. (Luk. 8:2) Zij behoorde tot de vrouwen die Jezus volgden. Nu ziet ze het allemaal niet meer. Ik denk dat je Maria van Magdala een vrouw mag noemen die door het visioen is aangeraakt. Ze heeft Jezus ontmoet. Ze heeft de macht van zijn liefde ervaren. Ze heeft de genezende kracht van zijn liefde ervaren. Ze wordt gekweld door de vraag, wat er nu verder zal gebeuren. Is nu alles uit? Zullen de boze geesten vrij spel krijgen? Zal de chaos zegevieren en de liefde ondergaan?
Ik denk dat we heel dicht bij Maria kunnen gaan staan. Dat gevoel van teleurstelling is wel niemand vreemd, die eenmaal in aanraking geweest is met het evangelie. Onze wereld is in aanraking geweest met het visioen van bevrijding, maar is nu niet de tijd gekomen om te zeggen, dat alles voorbij is? Er is misschien ooit en ergens wel een begin geweest, maar wat doen wij ermee? Is de droom niet uitgedroomd? Dan is een leeg graf als zodanig geen garantie voor een gezegend paasfeest!
En wat gebeurt er in dit verhaal? Jezus zelf komt! Maria heeft al met de engelen gesproken alsof het gewone mannen waren, nu denkt ze dat Jezus de hovenier is. De reden zal zijn, dat ze door tranen verblind is. Maar in de ontmoeting met Jezus zal er nog wel meer aan de hand zijn. Want Jezus is aan de ene kant wel dezelfde die Hij was, maar aan de andere kant is Hij toch totaal anders geworden. Dat is ook het radikale verschil met de andere dodenopwekkingen die ons verteld worden in de evangeliën.
Lazarus, de jongeling van Naïn en het dochtertje van Jaïrus, zij keren allen terug aan deze zijde van het graf - Jezus niet! Jezus is opgestaan aan de andere kant van het graf. Jezus heeft de dood overwonnen. In zijn opstanding stapt Hij het eeuwig rijk binnen! Jezus is na de opstanding Heer van dood en leven. Jezus zelf is het visioen van de toekomst. Dat is het vreemde dat over zijn verschijningen ligt. Hij komt het leven van de mens binnen als de opgestane Heer, dat is behorend bij een ander leven, het leven der eeuwigheid. Als Jezus op de aarde verschijnt, is Hij a.h.w. een stuk van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Hij is de tweede mens uit de hemel, levendmakende Geest. (1 Cor. 15:47-54). Pasen is het duizelingwekkend nieuwe, het niet gewone. Pasen, we weten niet precies wat we er mee bedoelen: De Heer is waarlijk opgestaan! We zingen, we jubelen, maar de werkelijkheid houden we niet vast, want die overstijgt nu juist de mensenmaat.
Nu vertelt het evangelie van de ontmoeting van deze beiden: de Heer en Maria van Magdala! En die ontmoeting die geschiedt door het Woord. Het is heel belangrijk, dat we daar oog voor zullen hebben. Telkens en telkens weer zal ons duidelijk moeten worden, dat het geheim van de paasvreugde schuilt in het woord! Het Woord van de levende Heer!
Uit die andere werkelijkheid, die werkelijkheid van Pasen klinkt de stem van Jezus en zegt de naam van Maria. Die naam klinkt als haar eigen naam en tegelijk als een nieuwe naam. Ze is Maria van Magdala, maar nu ook Maria van de opgestane Heer. Ze hoort bij Hem, de herder der schapen. God heeft Hem door het bloed van een eeuwig verbond teruggebracht uit de doden. (Hebr. 13:20). Johannes 10 spreekt van de goede herder en zegt dan: de schapen horen naar zijn stem en hij roept zijn eigen schapen bij name (vers 3). Dat gebeurt hier. Jezus roept Maria. Dat is voor haar Pasen. Nu is voor haar het verleden definitief voorbij, de machten van de boze zijn overwonnen, de troost der vergeving is zeker en blijvend. De droom is niet stuk, maar blijft. Het rijk komt. En Maria zegt: Rabbouni! Mijn meester! Blij herkent ze. Ze heeft de Heer gezien (vers 18).
Deze paasontmoeting geschiedt overal waar het woord verkondigd wordt. Daar wordt de mens bij zijn naam geroepen. De teleurgestelde mens, de eenzame mens, de moede mens, de schuldige mens, en wie we ook maar zijn, we worden bij onze naam geroepen. Jezus wil ons verbinden aan de werkelijkheid van zijn rijk. Zijn naam wil Hij verbinden met de onze. Hij wil ons de zegen van Pasen geven. Dan kunnen we er de vijftig dagen van de vreugdetijd na Pasen blij mee zijn, maar ook alle dagen daarna. Jezus regeert. Hij vergeeft. Hij schenkt de droom van zijn rijk. Pasen is dat uw naam wordt geroepen van de overzijde!

Hillegom, G.C. van de Kamp

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen