Training in de Godsvrucht

't Woordje „training" heeft in onze tijd wel 'n bekende klank gekregen. Op allerlei terrein en op allerlei manier wordt er getraind. Door jong en oud. Er is 'n lichamelijke training en ook 'n geestelijke training.
Paulus riep in zijn brief de jonge Timotheus op tot een geestelijke training. Hij gebruikt een woord dat van dezelfde stam en klank is als het woord „gymnastiek". Het is een woord, dat door zijn oorsprong herinnerde aan het Griekse „gymnasium", dat was de oefenschool voor worstelen, hard lopen, discuswerpen en soortgelijke vaardigheden. De oefenschool, die trainingsplaats staat hem voor de aandacht. En nu brengt Paulus dat over op het leven des geloofs, op het verkeer in Gods koninkrijk. Want heel het leven des geloofs is één grote oefenschool. Alleen kent de training, die Paulus Timotheus en alle ambtsdragers en trouwens alle leden der gemeente aanbeveelt, een ander en hoger doel, n.l. de godzaligheid of godsvrucht. 't Gaat Paulus om een leven in waarachtige godsvrucht, in de vreze van Gods naam. Een leven, waarin we vragen: „Here, wat wilt Gij dat ik doen zal?". En die godsvrucht omvat heel ons leven, op de zondag en door de week, ons werken, onze studie, onze ontspanning. Niets mag onttrokken worden aan dat vrezen van de Here.
Dat doel moet Timotheus steeds voor houden. Ja meer, hij moet zich oefenen, gedurig trainen in die godsvrucht, zodat hij daarin toeneemt.
Maar zal dit woord van Paulus op het eerste moment Timotheus niet vreemd in de oren geklonken hebben? Wat heeft nu oefening te maken met godsvrucht? En dan „zichzelf" oefenen. Is dat niet 'n beetje remonstrants? Een aansporing tot werkheiligheid?
Wie echter Paulus kent uit al zijn brieven, weet dat Paulus zelf het diep verstaan heeft, dat het niet uit de werken is, maar alles uit genade. Ook de godsvrucht komt van boven en is een gave van Gods loutere genade. En toch heeft diezelfde Paulus het ons voorgehouden: „werkt uws zelfs zaligheid met vrees en beven, want het is God Die in u, werkt, beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen". Genade van God maakt de mensen niet lijdelijk, maar werkzaam.
Geen apostel heeft dat thema van de „training" meer behandeld dan Paulus. In een andere brief schreef hij: „En al wie aan een wedstrijd deel neemt, beheerst zich in alles; zij om een vergankelijke erekrans te verkrijgen, wij om een onvergankelijke". Paulus weet dat het ook in 't geestelijke leven niet kan zonder training. Een oud spreekwoord zegt: oefening baart kunst. Onze zintuigen en organen worden zonder oefening onbruikbaar. Men beweert dat de mollen vroeger gezichtsvermogen hebben bezeten, maar dit hebben verloren omdat zij hun ogen niet gebruikten. Een groot pianist moet eens gezegd hebben: „Als ik mij één dag niet oefen, kan ik het aan mijn spel merken; als ik mij twee dagen niet oefen, kunnen mijn vrienden het merken; en als ik drie dagen mijn oefening verzuim, merkt het publiek het." Welnu, zo gaat het ook in de geestelijke dingen. Zonder oefening van onze geestelijke zintuigen en organen worden we blind voor het Koninkrijk Gods en gaan wij achteruit. Gedurige oefening is nodig door de kracht van de Heilige Geest. In gemeenschap met Jezus Christus, in Wien het geheim ligt van de ware godsvrucht.
Maar hoe kunnen we ons nu het beste trainen? Ons tekstgedeelte geeft geen rechtstreeks antwoord op de vraag naar de methode. Toch zijn er vanuit deze brief en andere schriftuurplaatsen wel enkele aanwijzingen te geven. 't Moet ons opvallen dat Paulus telkens de nadruk legt op woord en gebed.
Daar is allereerst het gebed. Daarin ligt het geheim van eens christens leven. Want bidden is, als bij Daniël, leven met open vensters naar Jeruzalem. Met Christus gaan op de berg om God alleen te vinden. Bidden is voor de gelovigen wat voor de bloem is het zich keren naar de zon en het indrinken van het water. 't Is aansluiting zoeken met de centrale der kracht Gods. En er zou meer godsvrucht beoefend worden als er meer gebed was, niet het vormelijke sleurgebed, maar het bidden uit de diepte, het bidden zonder ophouden. Neemt toch tijd om te knielen; spreekt dikwijls met God. Oefen u zelf in het bidden, dan wordt ge getraind in de godsvrucht.
Daar is verder het lezen in Gods woord, dat weer nauw verband houdt met het gebed. In het bijbellezen spreekt God tot ons en hebben wij te luisteren. Op de manier van Samuël: „Spreek, want Uw knecht hoort." Ook in dat luisteren moeten we ons weer oefenen. Dan wordt dat Woord steeds meer een licht op ons pad en een lamp voor onze voet. Hier lag het voorrecht van Timotheus, dat hij van jongsaf de Schriften kende. En hier ligt het manco in veler leven, dat men voor alles tijd heeft, maar niet voor het onderricht van Gods woord. Oefen u zelf in het bijbellezen, dan wordt u sterker in de Godsvrucht.
Tot die geestelijke training behoort ook de strijd tegen onze zonden, ten bloede toe. Heiland aan, om Hem te volgen in zelfverloochening, door lijden tot heerlijkheid. Vroeger sprak men vaak van „geoefende" christenen. Waar zijn ze in onze tijd? Bent u er één? God wil het ons maken en leren door de kracht van Zijn Heilige Geest. Smeekt om die genade!

Dan krijgt Christus al meer een gestalte in uw zelven. En deze training werpt winst af, nù en voor de eeuwigheid. Want, zo schreef Paulus, „de godsvrucht houdt een belofte van leven in. In heden en toekomst."
Hoe staat het met ùw training?

Nieuwenhuijze

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen