De Stem van Jezus' bloed (I)

Wie wil zalig worden buiten Jezus' bloed om, kan zich ook maar beter geen christen noemen! Hoewel eerlijkheidshalve gezegd dient te worden, dat ware christenen ook vaak eerst gezocht hebben naar een mogelijkheid om buiten dat bloed om zalig te worden! Maar zij leerden zien en erkennen, dat dit voortkwam uit hun innerlijke vijandschap tegen het alleen maar uit genade, door Christus' borgwerk, te kunnen zalig worden.
Gods Geest leert ze echter, die vijandschap op te geven, en te buigen voor het Woord, dat spreekt van de noodzakelijkheid van het bloed der verzoening: Zonder bloedstorting geschiedt geen vergeving; maar ook van de volkomen reiniging door dat bloed: Het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt ons van alle zonde. Het Lam Gods moest geslacht worden. Het bloed moest vloeien. Onze zonde maakte dat noodzakelijk, en Gods recht eiste dat.

Er wordt wel eens gezegd: bloed heeft een stem, bloed spreekt. Het spreekt in het geweten van een mens. Zo was het ook bij Pilatus. Hij, de rechter, zat met een moeilijk geval. Zijn „rechtvaardigheidsgevoel" verzette zich tegen de gedachte, dat deze beklaagde, die hij reeds had laten kastijden, veroordeeld zou moeten worden. Hij is ervan overtuigd, dat deze Man, Jezus, onschuldig is.
Maar dat volk, dat bloeddorstige volk; het lijkt wel, of ze bij het zien van het bloed door de kastijdingen nog feller worden. En hij merkt duidelijk, dat ze niet zullen rusten, vóórdat deze Man dood is.

De stem van Jezus' bloed spreekt in het geweten van Pilatus. Hij wil die stem kwijt. Op alle mogelijke manieren probeert hij eraan te ontkomen. Maar er is geen enkel compromis mogelijk. Als hij het volk voor de keuze stelt: Jezus vrij óf Bar-Abbas vrij, en zij voor de laatste kiezen, klinkt het maar heel slap uit de mond van de rechter: Wat zal ik dan doen met Jezus? Een oorverdovend geschreeuw is het antwoord: Laat Hem gekruisigd worden!

Pilatus is in het nauw gedreven. Hij moet kiezen: de wil van het volk of Jezus. Als hij echter rechtvaardig zal handelen en Jezus vrijspreken, zal er ongetwijfeld een opstand onder het volk uitbreken met alle gevolgen daarvan. Wat moet hij doen? Het enige, dat naar zijn gedachten nog overblijft is: de aansprakelijkheid voor het vergieten van Jezus' bloed van zich af te wentelen. Immers, onschuldig vergoten bloed zal blijven spreken in het geweten; het zijn onuitwisbare vlekken, die kleven aan de hand, die dat bloed heeft vergoten; het roept van de aardbodem; het roept om wraak! Pilatus is bang voor het bloed van de Onschuldige. Het bloed van deze Rechtvaardige zal eenmaal terugkomen in het gericht. En hij wil er niet aansprakelijk voor zijn.

Door een symbolische handeling - het wassen van de handen - wil hij duidelijk maken, dat dit bloed niet door hem als rechter, en dus niet naar recht, vergoten wordt, maar eigenlijk enkel politiek geofferd wordt aan de hartstochten van het volk! Zo probeert hij de stem van zijn geweten tot zwijgen te brengen. Maar hoe zou dat ooit kunnen? Water kan immers niet de zonde afwassen? Nee, Pilatus heeft zich toch schuldig gemaakt aan het geheel reine bloed van dit onschuldige Lam Gods. En dat bloed keert terug!
Dat bloed is teruggekeerd! Op het hoofd van Pilatus, toen hij stierf in zijn zonde. Teruggekeerd is dat bloed, zó hevig, dat het ganse Rome erdoor verpletterd is! Zó zal het ook terugkeren op het hoofd van ieder mens, die als Pilatus is!
Pilatus zocht uiteindelijk zijn eigen voordeel met opoffering van Jezus' bloed. Die Pilatus-mentaliteit is ook vandaag de dag bij vele mensen, groeperingen en organisaties te vinden. Als het op een keuze aankomt, wordt Jezus overgegeven! Dat kunnen we waarnemen op zo ongeveer alle terreinen van het leven. De wil van het volk, de hartstochten van het volk worden, omdat ze voor het moment meer voordeel lijken op te leveren, verkozen boven Jezus! Jezus wordt overgegeven! Waar dat gebeurt? In het bedrijfsleven, in het huwelijksleven, maar ook in het onderwijs! In de politiek, in het gezinsleven, maar ook in het kerkelijk leven! En dan probeert men wel het geweten op allerlei wijze te sussen, en wast men zo voor het oog de handen in onschuld en zegt met Pilatus: Ik ben onschuldig aan het bloed van deze Rechtvaardige. Maar laat men wel bedenken: dat bloed komt terug! Zéker in de dag van het oordeel, maar mogelijk ook reeds in dit leven!

Vreselijk, als we Jezus' bloed onrein achten en verwerpen! Maar weet u, dat we dat óók doen, als we denken door onze werken en onze uitwendige godsdienst zalig te worden, en we nog nooit zondaar voor Gód geworden zijn! Ook dan willen we van Jezus niet weten, en willen we buiten Zijn bloed om behouden worden. Ja, ten diepste is alle zonde, zonde tegen dat bloed, dat Jezus voor de zonde heeft geofferd. Geen enkele verontschuldiging zal de onbekeerde straks baten, als dat bloed straks om wraak over hem roept!
En toch, schuldige zondaars, ziet u àchter de aardse rechter de hemelse Rechter? Die eist het bloed, de dood van het Lam, het onschuldige Lam! Onschuldig? Ja en nee! Niemand kon enige zonde in Hem aanwijzen, die Hij bedreven zou hebben, maar als Borg was Hij beladen met de schuld van al de gegevenen des Vaders! De HEERE heeft onzer aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen. Hij is om ónze overtredingen verwond, om ónze ongerechtigheden is Hij verbrijzeld. Door Zijn bloedstorting is Gods toorn gestild. En zo is er alléén door die bloed-weg verzoening mogelijk tussen God en de zondaar. Daarom, zondaars, zoekt het nóóit buiten die Weg!

D.J. van Vuuren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen