Het komende abortus-debat

Een nationale gebedsdag?
In de Grote of Sint-Jacobskerk te Den Haag wordt a.s. zaterdag 1 mei een gebedsdag gehouden door tegenstanders van verruiming van de wettelijke vrijheid voor abortus provocatus.
Zoals bekend zal de Tweede Kamer zich in de maand mei moeten uitspreken over de initiatief-voorstellen t.a.v. de abortus.
Een lang slepende zaak zal dan worden beslist.
Officieel is abortus provocatus niet toegestaan en strafbaar. In de praktijk wordt hier de hand mee gelicht.
Er zijn nu verschillende voorstellen - waarover straks meer - die beogen om meer vrijheid te geven m.b.t. het toepassen van abortus. Men wil in feite dus wettelijk regelen dat abortus mag, zij het onder beperkende bepalingen. In brede lagen van de bevolking stuit deze ontwikkeling op verzet.
Drie organisaties - Ga op de bressen staan te Baarn; de stichting Levenszaak-Levenstaak te Rotterdam en de stichting Recht Zonder Onderscheid (Stirezo) te Nijmegen - hebben zich verenigd in het comité „Eerbied voor de Schepper".
Het is dit comité dat deze gebedsdag organiseert.
Vogels van diverse pluimage zullen in Den Haag het woord voeren: de Rotterdamse bisschop en de Maassluise buitenverbandse predikant; evangelist Ben Hoekendijk en een gereformeerd predikant om niet meer te noemen.
Zaterdagavond 1 mei wordt eveneens een gebedsbijeenkomst gehouden in de Matthiaskerk te Maastricht.
Het comité heeft verder de Nederlandse kerken opgeroepen- de volgende dag - zondag 2 mei - in hun diensten te bidden voor de leden van de Tweede Kamer in verband met de komende behandeling van deze ingrijpende zaak. Het is me tot dusver niet bekend op welke wijze dit comité zich gewend heeft tot de kerken, in concreto tot onze kerken.
Tot dusver hebben we daar nog niets van gehoord.
Of het krantebericht als zodanig moest een verzoek zijn, maar dan heeft het veel kans om voor kennisgeving te worden aangenomen.
Overigens heeft de classis Den Haag - door de generale synode aangewezen tot het uitschrijven van biddagen (naar art. 66 K.O.) - zich op haar voorjaarsvergadering bezig gehouden met een verzoek van een aantal jongeren uit Sliedrecht om een aparte bidstond uit te schrijven in verband met de abortuswetgeving.
De classis besloot „gelet op de bespreking" geen officiële bidstond uit te schrijven in de zin van art. 66. Wel lezen we in het verslag dat de classis er diep van overtuigd is dat abortus, gepleegd zonder medische indicatie, volkomen in strijd is met Gods geboden. „Daarom meent zij dan ook van de veronderstelling en de verwachting te mogen uitgaan dat onze kerken betreffende deze zaak en andere zaken, die de zedelijke verwildering van ons volksleven betreffen, hun verantwoordelijkheid verstaan zowel in de prediking als in de gebeden. De scriba wordt verzocht een speciaal bericht betreffende dit besluit te doen opnemen in „De Wekker" en in de andere kerkelijke bladen."

Dit bericht is te lezen in dit nr. in de rubriek „Uit de kerken".

Tenslotte ligt er op m'n bureau een brief uit Friesland waarin gevraagd wordt „of het niet zinvol en geboden is de laatste zondagen voor het besluit van de regering, op te roepen tot gebed in deze zaak. Bedoeld is een officiële oproep welke in De Wekker zou geplaatst worden."
Direct komt dan de vraag op: wat is een officiële oproep? Van wie moet dat uitgaan? De Wekker-redactie heeft daartoe niet de bevoegdheid. En als we als redactie dit al zouden doen, heeft het geen officiële kracht. Intussen is een en ander voor mij aanleiding om louter op persoonlijke verantwoordelijkheid de aandacht te vestigen op het komende abortus-debat, dat inderdaad van grote betekenis is voor land en volk.

Voorstellen
De Tweede Kamer zal enkele initiatiefvoorstellen hebben te behandelen. Er waren er drie nl. het ontwerp Geurtsen/Veder- Smit van de VVD, het ontwerp Lamberts/ Roethof van de PvdA en het ontwerp Van Schaik/Van Leeuwen van KVP en ARP. Maar de VVD- en de PvdA-voorstellers zijn met elkaar een „fusie" aangegaan en zullen met één voorstel komen. Een duidelijk bewijs dat socialisme en liberalisme als het er op aankomt op één wortel stoelen, hoe hevig zij elkaar ook bestrijden. De VVD is n.b. de grootste oppositiepartij voor de huidige regering. Maar nu het gaat over abortus - een zaak, die voor de christenheid teer ligt, als ze luistert naar Gods Woord en Wet - worden twee vijandige partijen goede maatjes met elkaar. Teken van de eenheid in vijandschap tegen Christus, die in het laatst der dagen wel eens groter zou kunnen zijn dan de eenheid van de ware gelovigen. Om te huilen en te beven! Juist deze eenheid maakt het waarschijnlijk naar menselijke berekening dat abortus in ons land zal worden gelegaliseerd.

De KVP en de ARP zullen het door de leden van hun fractie ingediende wetsontwerp zeker steunen.
Strekking van dit voorstel is dat abortus alleen geoorloofd is wanneer „voortzetting van de zwangerschap voor de lichamelijke of geestelijke gezondheid van de vrouw een ernstige bedreiging meebrengt".
In de Memorie van Toelichting bij dit voorstel wordt met nadruk gesteld „dat eerbied en bescherming van het menselijke leven, ongeacht ontwikkelingsstadium of verschijningsvorm, hoeksteen behoort te zijn en te blijven van ieder politiek beleid en dus ook op het vlak van wetgeving".
We zijn hartelijk dankbaar voor deze woorden, maar ze moeten ook waar worden gemaakt over de hele linie.
In hetzelfde stuk is nl. ook te lezen dat de voorstellers hebben gemeend een poging te moeten doen om te komen tot een aanvaardbare wet, waarvan een heilzame werking kan worden verwacht.
Daarom willen de voorstellers ruimte bieden voor andere opvattingen, nl. voor de „nood breekt wet situatie". De nood is dan de situatie waarin de zwangerschap de lichamelijke of geestelijke gezondheid van de vrouw ernstig bedreigt en deze bedreiging slechts door toepassing van abortus provocatus kan worden weggenomen.
Met drs. C. Koopmans ¹) ben ik van mening dat het begrip „ernstige bedreiging voor de geestelijke gezondheid van de vrouw" een aanknopingspunt biedt voor het in aanmerking nemen van de sociale omstandigheden.
Als dit begrip niet duidelijk wordt omschreven zullen veel artsen toch gaan aborteren bij vrouwen die het kind alleen maar ongewenst vinden.
M.i. is dit iets anders dan het standpunt, dat onze deputaten voor correspondentie met de Hoge Overheid hebben ingenomen in een brief aan de Tweede Kamer in april 1975. Deputaten waren van mening dat abortus alleen dan mag worden toegepast, wanneer de aanwezigheid van de vrucht een lichamelijke of zelfs psychosomatische bedreiging vormt voor het bestaan van de vrouw.
Deze indicatie staat op één lijn met de medische indicatie. „Het gaat hier om een aantasting van de persoonlijkheid van de vrouw en om zulk zwaar psychisch letsel, dat de vrouw niet meer normaal is" (W.H. Velema - Christen zijn in deze wereld, pag. 74).
Maar deze indicatie is een andere dan in dit initiatief-voorstel wordt genoemd. De geestelijke gezondheid is een veel breder begrip en laat veel meer uitzonderingen toe. Daarom staat de zaak er de komende weken niet best voor, vrezen we.
Het wetsvoorstel, dat in C.D.A.-kringen (al is de geboorte van het C.D.A. ook een dubieuze zaak) wordt verdedigd, is in feite een compromis en een compromis in deze zaak betekent in feite een overwinning van het tegenstandpunt.
Het is te hopen dat kamerleden, die met dit wetsvoorstel niet meegaan en die zijn er in de verschillende partijen, in samenwerking met andere tegenstanders (S.G.P. en G.V.P.), zich krachtig zullen weren en laten horen en zullen voorstellen: alleen toepassing van abortus om het leven van de moeder te redden.

Achtergrond
Er staat de komende weken in Nederland inderdaad veel op het spel. Als abortus zal worden gelegaliseerd of de bestaande wetgeving zodanig zal worden verruimd dat abortus op grote schaal wettig kan worden toegepast, dan gaat het toch reeds vage christelijke karakter van ons land nog meer vervagen en verloochenen we de vanouds christelijke grondslagen van ons volksleven.
We zullen dan als volk opnieuw, wettelijk en officieel, een zonde tot volkszonde verheffen en het ongeboren leven prijs geven aan de machten van de vernietiging en daarmee God als de Schepper van alle leven opzij zetten.
We gaan dan toegeven aan de behoefte aan egoïsme, eigenbelang, ik-zucht en de afkeer van lijden en kruisdragen, zoals die in de consumptiemaatschappij van vandaag overal te constateren is.
Huwelijk en sexuele moraal zullen nog meer worden uitgehold; wetteloosheid en zedeloosheid zullen hand over hand toenemen. We gaan ons dan onttrekken aan het gezag van Gods Woord en Wet, verdringen Gods gebod uit het publieke leven en plaatsen eigen normen boven Gods normen.
Bovendien, als nu de abortus wordt gelegaliseerd dan zal na korter of langer tijd euthanasie ook worden gelegaliseerd.
We zijn op een heel verkeerd spoor.
Het is zaak dat we oproepen tot bekering, opdat ons volk terugkeert van de heilloze weg, waarop het zich nu bevindt.
We zakken steeds dieper in het moeras. We hebben een minister-president, die het niet erg vindt dat communisten in de regering worden opgenomen.

We hebben een regering - die langzaam maar zeker - elke dag een druppel - bezig is ons volk te socialiseren.
Zijn we dan met blindheid geslagen?
Moeten we alles maar goed vinden en gedwee accepteren?

Of hebben we het zo goed en genieten we zo van onze rust, dat de wereld en het leven buiten ons ons niet deert?
Kortom: er is reden tot boete, bekering en gebed - al of niet officieel is tenslotte niet belangrijk.
Maar een levende Paaskerk is een biddende kerk „opdat er eer in onze lande woon' en zich aldaar op het luisterrijkst vertoon".

J.H.V.

¹) in „Memorandum" - uitgegeven door liet „Reformatorisch Politiële Jongeren Contact"; prijs ƒ 1,50, giro 2960148 t.n.v. penningmeester RPJC te Voorburg

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen