Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een christelijke presentie in Israël

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een christelijke presentie in Israël

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Nes Ammim
Zaterdag 8 mei j.l. werd in de Johanneskerk in de wijk Overvecht in Utrecht een geslaagde Nes Ammim bezinnings- en ontmoetingsdag gehouden. Het moet voor de bewoners en werkers van Nes Ammim, van wie ds. Simon Schoon en Cees van Egmond ter vergadering aanwezig waren, wel een grote bemoediging zijn, dat Nes Ammim zoveel vrienden en vriendinnen heeft, van wie een groot aantal in blijde en dankbare stemming in Utrecht aanwezig was. Het is duidelijk dat over vele kerkmuren heen een gemeenschappelijke verbondenheid met het joodse volk vanuit het christelijk geloof hen samenbindt. Voor wie het nog niet weten mocht - maar ik kan mij haast niet voorstellen dat iemand het nog niet zou weten - Nes Ammim is een nederzetting van christenen in Israël, enige kilometers ten noorden van Haifa in Boven- Galilea in de vlakte van Aser om door hun aanwezigheid en hun arbeid een christelijke solidariteit te tonen met het joodse volk. Wie het voorrecht heeft - gelijk mij vorige maand ten deel viel - daar twee dagen te mogen vertoeven, een gemeenschappelijke sabbatsmaaltijd mee te maken, een kerkdienst bij te wonen en samen het avondmaal te vieren, gesprekken te voeren met de bewoners en getuige te zijn van wat daar aan arbeid en opoffering wordt gepresteerd, komt diep onder de indruk van wat daar gebeurt en kan zich alleen maar verblijden dat na jaren van moeilijkheden en strijd de gemeenschap zich heeft ontwikkeld tot wat het nu onder Gods zegen mag zijn.

De bevolking is wisselend. Sommigen blijven korter, anderen langer. Enigen zijn er al jaren, een paar - ik denk aan mevr. Pilon, de echtgenote van de reeds overleden pionier dokter Pilon - vanaf het eerste begin. Maar voorwaarde om daar te zijn is een liefde tot het joodse volk vanuit een geloofsverbondenheid met Jezus Christus. Men wil daarmee door zijn aanwezigheid en arbeid een christelijke solidariteit betonen. De rozenkwekerij, waarvan de rozen dagelijks per vliegtuig naar Aalsmeer verzonden worden en daar op de veiling worden verkocht, komt ekonomisch de joodse staat ten goede, terwijl de nederzetting zelf er zich ook voor een groot deel van bedruipen kan, al blijven giften uit Nederland, Duitsland, Zwitserland en Amerika noodzakelijk. Vorig jaar werd er door de duitse kerken een prachtig ontmoetingscentrum neergezet met ruime eetzaal - ook als kerkzaal gebruikt - en keuken. Het uitzien is nu nog naar een gastenhuis, waar de vele gasten, die Nes Ammim bezoeken komen, een onderdak ontvangen kunnen. Het ziet er naar uit dat ook dit gastenhuis er na niet al te lange tijd zal komen.

Doel
Nes Ammim wil in Israël een christelijk geloofsgetuigenis zijn. Allereerst door haar aanwezigheid. Maar zij hoopt ook een ontmoetingscentrum te zijn voor christenen en joden, waarbij ook de arabische bevolking, die voor een groot deel uit christenen bestaat, niet vergeten wordt. Er moet in Israël ook een betere verstandhouding komen tussen joden en arabieren en het zou bijzonder fijn zijn als Nes Ammim ook daartoe een steentje zou kunnen bijdragen. De naam Nes Ammim wil zeggen „banier der volken". De naam is ontleend aan Jes. 11:10, waar van de Messias wordt gezegd dat hij zal staan als een banier der volken en zijn rustplaats zal heerlijk zijn. Die banier wil Nes Ammim hooghouden. Dat is de diepste hoop, dat joden en niet-joden - en daar horen ook de arabieren bij - onder de banier van de Messias zich aaneen zullen scharen en daar rust en vrede zullen vinden. In het modern hebreeuws laat zich Nes Ammim ook vertalen door „wonder der volken".

Dat wonder is alleen uit Christus te verklaren, dat volkeren zich met het joodse volk solidair voelen en mee willen werken aan de opbouw van zijn land, terwijl zij uitzien naar de vervulling van Gods beloften, dat joden en niet-joden zich samen zullen scharen onder de ene Messias Jezus Christus.
Dat moment schijnt nog ver te zijn. En er zijn christenen die daarover de joden hard vallen. De joden hebben immers de Christus verworpen en daarom is al de ellende over hen gekomen, die over hen gekomen is. Maar zijn de joden dan meer verwerpers van Christus dan wij? Zijn we niet allen van nature gelijk? Is er bij ons meer plaats voor Christus dan bij een jood? Moeten we niet allen uit genade zalig worden? Zien we niet juist in de geschiedenis van het joodse volk een beeld van ons zelf?

En wat hebben christenen in hun leven van Christus laten zien? Paulus zegt dat de christenen de joden tot jaloersheid moeten verwekken. Maar wat hebben wij gedaan?

Christenen hebben in de loop der eeuwen joden vervolgd. De joden hebben zich afgevraagd of dat de messias kan zijn, in wiens naam zijn volgelingen hen vervolgen en zelfs doden. Laten we niet vergeten dat christenen in de loop der eeuwen ten opzichte van het joodse volk een grote schuld op zich geladen hebben. Is het wonder dat er bij vele joden een wantrouwen is tegenover christenen? Wij zullen ons best moeten doen dit wantrouwen weg te nemen. Er zal bij de christenen moeten komen een luisteren naar het joodse volk. Het is van de allergrootste betekenis dat prof. Boertien in Amsterdam als niet-jood, ja wat meer zegt als christen zich met joden verdiept in de oude joodse geschriften. We zullen ons misschien eerst met de joden over hun geschriften moeten buigen alvorens we er toe kunnen komen samen met hen te buigen over de bijbel.

De dialoog
Uiteindelijk doel is met de joden tot een gesprek, een dialoog te komen.
De rechte dialoog begint echter met luisteren. En we hebben als christenen nog te weinig geluisterd. We hebben de neiging te praten, tegen het joodse volk aan te praten, hen proberen te overtuigen, te bekeren, tot het christelijk geloof over te halen. Maar we zullen eerst zelf bekeerd moeten worden. Het is mijn vaste overtuiging dat aan de bekering van het jodendom een bekering van het christendom zal moeten voorafgaan. Hoe kunnen wij met onze kerkelijke verdeeldheid, met onze geestelijk dodigheid, met ons oneindig getheologiseer en gekrakeel joden tot jaloersheid verwekken? Een jood wordt nooit overtuigd door een leer, maar door het leven. Hij wil in ons leven zien wie Christus is. Als we ons dat voor gezegd houden hebben we voorlopig de handen vol aan ons zelf.
Intussen gaat Nes Ammim door met haar presentie onder joden. De daad van aanwezigheid en solidariteit is voorlopig een voldoende prediking. En dat doet reeds wonderen. Tot een gesprek komt het misschien voorlopig nog niet. Dat moet het jodendom ook niet worden opgedrongen. Het moet er zelf om vragen gaan. Maar de aanwezigheid van christenen, die door hun opoffering en solidariteit bewijzen met het joodse volk één te willen zijn, kan reeds wonderen doen.

Toen Nes Ammim gesticht werd was een van de felste tegenstanders de opper-rabbijn van het nabij gelegen Nahariya, Aharon Keller. Hij heeft alles gedaan om Nes Ammim te verhinderen. Hij verzette er zich tegen om christenen zo dicht in zijn buurt te hebben. Nu na jaren is deze zelfde opper-rabbijn op Nes Ammim geweest om daar met de gemeenschap kennis te maken en hij beloofde terug te komen om met de christenen in Nes Ammim te praten over vragen van geloof en theologie. De joden willen zien wie wij als christenen zijn.
Toen de joodse schrijver Sholem Asch eens een kerk bezocht, hoorde hij de predikant bidden tot de „God van Abraham, Izak en lakob". Dat ontroerde hem zo, dat hij schreiend de kerk uitkwam en aldoor in zichzelf zei: „ze bidden tot dezelfde God, Hoe kan het dan toch, dat ze ons aldoor vervolgen?"
Dat is het wat ons met het joodse volk samenbindt. Hun God is onze God. We lezen van Abraham, de stamvader van het joodse volk, dat hij God geloofde. En dat is het geloof waar het ook nu nog om gaat. Jezus wijst er op dat joden en niet-joden dat geloof van Abraham moeten leren beoefenen. De God van Abraham is dezelfde als de God en Vader van onze Here Jezus Christus. We zullen meer oog moeten krijgen voor het joodse volk. We leven er nog te ver vandaan. Elke ontmoeting met het joodse volk is een kostbare zaak. Daarom mogen we voor Nes Ammim zo dankbaar zijn.
Gelukkig krijgen we de jood steeds meer in het vizier. Joodse geschriften worden door christenen al meer bestudeerd. De joodse achtergronden van het N.T. gaan we al meer ontdekken. Het zal een nieuwe theologische bezinning met zich mee brengen, maar dat kan ons alleen maar verrijken.
Men kan over de staat Israël theologisch verschillend denken, maar een feit is het, dat daardoor het joodse volk opnieuw in de aandacht gekomen is. En we vragen ons af; welke bedoeling heeft God er mee?

Er liggen Gode zij dank nog beloften voor joden en niet-joden. En dat staat vast: het wordt een grote schare, die niemand tellen kan onder de ene banier van onze Heiland Jezus Christus. En daar zijn joden en niet-joden onder. Hij is onze vrede. Hij breekt de muur, die scheiding maakt, af. Er is nog toekomst. Nes Ammim. Banier der volken. Wonder der volken. Wonder van Gods liefde alleen.

Oosterhoff

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 mei 1976

De Wekker | 8 Pagina's

Een christelijke presentie in Israël

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 mei 1976

De Wekker | 8 Pagina's