Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Stichting redt een kind

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Stichting redt een kind

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Soms gaat er ineens een schok door je heen doordat je iets ziet, dat je eigenlijk wel wist, maar waarvan je je niet had gerealiseerd hoe erg het wel was. Deze ervaring hadden wij toen we enige tijd geleden op de EO-televisie de indrukwekkende documentaire „De kinderen van Amin" zagen. De beelden lieten de mensonterende situatie zien in Uganda onder het schrikbewind van president Amin. Er werd verteld waarom men met achterlating van alles de grens over vluchtte om het leven te redden.
Er waren twee kinderen, een meisje en een jongen, die vertelden dat hun ouders waren vermoord en dat ze nu in een kindertehuis in Kenia waren ondergebracht. Het was een sober maar indrukwekkend verslag van veel ellende. Het huis waar de kinderen waren ondergebracht was „ons" kindertehuis in Mukaa, Men liet ook beelden zien van de andere kinderen daar.
De grote schok voor ons kwam toen we de slaapzaal zagen van de kinderen. Deze stond propvol met bedden. We hebben al vaak geschreven: onze kindertehuizen zijn te vol, we hebben geld nodig voor uitbreiding. Het „adopteren" van kinderen loopt vlot, maar het geld voor uitbreiding van de kindertehuizen moet gelijke tred houden met het aantal „adopties". Dat schreven we, maar de televisiebeelden deden ons eerst goed beseffen wat dit voor de kinderen betekent: te veel bedden in een te kleine ruimte. Maar hoe kan dit ook anders als er te veel kinderen in een te korte tijd geholpen moeten worden. Ook nu weer in Kenia. Daar komen de vele vluchtelingen. Zij krijgen van een comité voor hulp aan deze vluchtelingen een bedrag van ca. ƒ 60,— per maand tot er werk voor hen is gevonden, maar dit geld is na twee weken meestal al op en de film liet zien dat deze mensen onder de allerarmste omstandigheden in de sloppenwijken van Nairobi leven. Werk is er al niet genoeg voor de mensen uit Kenia zelf. De vluchtelingen zijn blij als hun kinderen in een kindertehuis of in een school worden ondergebracht. We hebben onze kindertehuizen in Kenia ook voor deze kinderen opengesteld, maar dit betekent dat er snel moet worden uitgebreid.
De volgende bedragen zijn hiervoor nodig:
ƒ 10.000,— voor nieuwe slaapzalen in het kindertehuis Mukaa.
ƒ 2.000,— voor het kindertehuis in Kangundo (wij stuurden al eerder geld voor nieuwe slaapzalen, maar dit kwam men nog tekort).
ƒ 5.000,— voor een tweede verdieping op het huis in Mulango.
Verder is er geld nodig voor meer bedden en beddegoed. Eén bed, compleet met beddegoed, kost ca. ƒ 175,—.
Wij hopen dat u ons hiermee wilt helpen.
Dit betekent echter niet, dat er geen kinderen ter „adoptie" meer zouden zijn. Er zijn nog verschillende kinderen uit Uganda, uit Kenia en uit India die op uw hulp wachten. Wie bijvoorbeeld wil Selvan Sundaram helpen? Voor ƒ 55,— per maand kan hij worden „geadopteerd". Selvan is een Indiase jongen van 5 jaar oud. Hij heeft al drie jaar alleen geleefd. Stelt u zich dat eens voor. Een kind van twee jaar zonder ouders. Zijn vader was een arme pottenbakker, hij stierf nog voordat Selvan werd geboren. Zijn moeder stierf twee jaar later aan ondervoeding. Enkele mensen uit het dorp gaven hem zo nu en dan wat te eten en hij mocht slapen in de dorpsschool. De onderwijzer van die school bracht hem kortgeleden naar het kindertehuis. Selvan is een klein, mager, ondervoed jongetje, dat nu een veilige haven heeft bereikt door zijn opname in het kindertehuis. Hij is nu niet meer eenzaam, hij heeft geen honger meer en hij ervaart de grote liefde, die de Here Jezus heeft voor kinderen als Selvan. Hij had honger en kreeg te eten, hij had dorst en kreeg te drinken, hij werd gehuisvest en gekleed en zegt de Here Jezus dan niet: „Voorwaar ik zeg u, in zoverre gij dit aan een van mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij het Mij gedaan!" Het kindertehuis kan alleen maar helpen als wij het geld sturen.

Daarom hopen wij ook nu weer op uw hulp, voor uitbreiding van de huizen en voor de „adoptie" van een kind.
Stichting redt een kind

Secretariaat: Dr. Guépinlaan 23, 4032 NH Ommeren (Betuwe). Tel. (03443) 2079 of b.g.g. (03449) 1659.
Postgiro: 1599333 t.n.v. St. Redt Een Kind te Zwolle.
Bank: Raffeisenbank Zwolle, nr. 37.73.32.860.
Kledingadres: Hortensiastraat 79, Zwolle. Geen winterkleding en geen schoenen.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1977

De Wekker | 16 Pagina's

Stichting redt een kind

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1977

De Wekker | 16 Pagina's