Vakantie

De sfeer
Het is volop vakantie in deze weken.
Het spreidingsbeleid met betrekking tot de vakanties mag een klein beetje meer effect hebben dan vorige jaren - het betekent in feite dat de vakantieperiode zich uitstrekt van juni tot augustus - zeker drie maanden lang. En als er even gewerkt is kondigt de herfstvakantie zich al weer aan.
Men zou met recht de vraag kunnen stellen: werken we nu om vakantie te houden of houden we vakantie om beter te kunnen werken?
Dat laatste is nog altijd de bedoeling en om die reden is aan ieder mens een goede, verfrissende vakantie van harte gegund.
Maar het is ook onmiskenbaar dat voor een deel van ons volk de vakantie het een en al blijkt te zijn. Ze kunnen over niets anders meer praten. Ze jagen er naar om zoveel mogelijk vakantiebelevenissen bij elkaar te garen. Vooral is het de bedoeling zo ver mogelijk weg te gaan om buren, kennissen en collega's met vele kilometers te slaan.
Wie er over nadenkt en dit verschijnsel probeert te verklaren komt terecht bij de werk- en leefsfeer van deze tijd.
Naarmate het werk minder bevredigt en de mensen meer opeist en hoger op jaagt is er meer behoefte om met vakantie te gaan, alles in de steek te laten en zich in andere landen te verplaatsen of in een heel andere leefsfeer compensatie te vinden voor zenuwslopende en frustrerende arbeid. Intussen heeft de vakantie ook invloed op de thuisblijvers, die nog geen of reeds vakantie hebben gehad en de honneurs waarnemen voor de recreanten. De straten in verschillende dorpen en steden zijn verstild, want de buren rechts en links en tegenover zijn met hun gezinnen op vakantie. Dat betekent minder drukte, minder auto's, minder lawaai.
Thuisblijvers, die zich van de vakantie niets aantrekken, stoten nogal eens hun neus: de kruidenier is dicht, de bakker is gesloten; de groentenhal heeft ook gestopt.
Denkend dat men een achterstallig bezoek nu wel eens kan inhalen komt men voor een dichte deur.
Zij, die niet met vakantie zijn, vragen zich af: hadden we ook niet beter kunnen gaan, want leven en werken is in deze weken toch niet normaal en je doet niet wat je anders kunt doen.
De vakantiesfeer lijkt het werktempo van de achterblijvenden te beïnvloeden. In vakantiecentra is het leven ook van slag. De bevolking is verdubbeld. De vertrouwde dorpsstraat en het bekende stadsplein zijn bevolkt met horden vakantiegangers, die door hun gewilde zomerkleding - weer of geen weer - opvallen en die door hun slenterende gang laten weten dat zij alle tijd hebben en zich aan deze invasie vanuit hun hoge flats in deze strand- of bosplaats te goed doen.
De aktiviteiten die voor de vakantiegangers worden georganiseerd in de vorm van winkelweken, oude markten of braderiën brengen vakantieplaatsen in rep en roer en zetten het leven ondersteboven.
Lunaparken - nette naam voor ordinaire kermissen - trekken de luidruchtige vakantiegangers, die de vakantietijd gebruiken om de bloemetjes buiten te zetten. Orgelconcerten en avondstiltes, in vakantietijd georganiseerd, proberen een veel kleiner percentage vakantiegangers, die de stilte zoeken en geestelijk verrijkt willen worden, te bevredigen.
De vakantiesfeer laat zich voelen in het wegvallen van bekende radiorubrieken, in de vulling van de krant, ook in de samenstelling van de kerkelijke bladen.
Sommige bladen verschijnen enkele weken achter elkaar niet; anderen nemen een of twee keer vakantie. Maar uit de inhoud van de nog verschijnende bladen blijkt dat het vakantietijd is.

Ook het kerkelijk leven is verstild. Het nieuws wordt schaarser. Vaste scribenten laten het afweten. Toch moet het blad verschijnen. U zag het aan het nummer, dat u vorige week kreeg. Veel boekbesprekingen werden opgenomen, die eindelijk eens opgeruimd konden worden. In die vakantiesfeer ook dit artikel over de vakantie.

De kerk
De kerk ondervindt ook al de voor- en nadelen van de vakantietijd, waarbij velen geneigd zijn te zeggen dat de nadelen groter zijn dan de voordelen. De nadelen zijn ongetwijfeld verminderd kerkbezoek inzonderheid in die dorpen en steden, die niet in rekreatiegebied liggen; niet minder: verlaagde belangstelling voor kerkelijke arbeid.
Het vereningingsleven ligt so wie so stil. Het catechisatieseizoen was voor velen met Pasen, maar toch zeker met Pinksteren reeds gesloten. De pastorale bezoeken van ouderlingen en predikanten zijn in de meeste gemeenten kleiner in aantal. De kerk houdt haar zomerslaap.
Voordelen van de vakantietijd kunnen zijn: kennismaking met het kerkelijke leven in andere plaatsen van ons land; ook met het kerkelijke leven in het buitenland, hetgeen in vele gevallen brengt tot de erkentenis dat we nog veel reden tot dankbaarheid hebben in eigen land en misschien ook brengt tot waakzaamheid: wie als kerk meent te staan zie toe dat zij niet vervalle.
Er zit iets moois in om in vakantietijd kerkdiensten in andere plaatsen mee te maken voor gemeenteleden en predikanten.
Wat de laatsten betreft naar twee kanten - het kan een vreugde zijn andere gemeenten te dienen.
Het kan ook een verkwikking zijn broeders en zusters uit andere gemeenten in eigen gemeente te ontmoeten en dankbare reacties in ontvangst te nemen, die kunnen stimuleren om te werken zolang het dag is.
Overigens wordt in grote steden de uittocht van vele kerkleden, niet alleen in vakantietijd maar ook in de weekenden een steeds groter probleem. Het eigen gemeentelijk leven komt op een laag pitje te staan. En de vele maanden lang elders vertoevende leden dreigen tussen wal en schip te vallen en in vrijheid eigen wegen te gaan. Een zaak, die de aandacht van onze synode heeft gehad door de instelling van het deputaatschap „Kerk en Recreatie". De broeders hebben goede richtlijnen gegeven. Als ieder zich daar aan hield en het alles in praktijk werd gebracht, zou men gerust kunnen zijn. Maar er is nu eenmaal afstand tussen theorie en praktijk; tussen zoals het wezen moet en zoals het is. Te vrezen valt dat door dit veranderende leefpatroon de band van diverse leden met de kerk losser wordt en zo de ontkerkelijking geruisloos toeneemt.
Een heel ander facet van de vakantie voor de kerk is het beroepingswerk, dat voor zover het dienstdoende predikanten betreft, praktisch in ruste is. Wel worden beroepen uitgebracht op de in half juni beroepbaar gestelde kandidaten. Maar ook dat beroepingswerk ondervindt de nadelen van de vakantietijd.
Het is begrijpelijk dat de opmerking steeds luider klinkt: kunnen kandidaten niet in een andere tijd klaar komen en beroepbaar worden gesteld?
Ten dele wordt aan deze opmerking reeds voldaan doordat er ook half september kandidaatsexamens zijn en de beroepingstijd voor verschillende gemeenten dan gunstiger ligt en meer aandacht kan krijgen.

Het feit dat in september begonnen wordt met het semestersysteem in Apeldoorn en de kandidaatsstudie een half jaar wordt bekort zou enig soulaas kunnen bieden. We zullen nog moeten zien hoe dit in de praktijk gaat werken, Misschien wordt natuurlijker wijze door gewijzigde studieopzet het genoemde bezwaar ondervangen.
Intussen zijn er voldoende beroepen uitgebracht, de vakanties ten spijt, om de kandidaten een plaats te geven en gemeenten van een predikant te voorzien.

Het leven
Het leven gaat intussen door.
Er zijn nog velen die wegens langdurige ziekte geen vakantie kunnen krijgen of nemen.
Er zijn bedroefden en beproefden die het woord vakantie niet kunnen horen. Laten we daar begrip voor opbrengen.
Ziekte neemt geen vakantie, al zal in menig ziekenhuis het aantal opnamen lager liggen omdat niet-acute „gevallen" wachten tot na de vakantie van doktoren en verpleegsters.

De dood neemt ook geen vakantie zoals elke dag blijkt uit de lange kolommen rouwadvertenties in de dagbladen.
Zelfs in vakantietijd kan men met de dood worden geconfronteerd zoals op de Spaanse camping aan de Costa Brava is gebleken. Golven van leed zijn over vakantiegangers en hun familieleden heengegaan. Onvoorstelbare ellende; hartverscheurende tonelen; wreed uit elkaar gerukte gezinnen; voor altijd verstoorde vakantievreugde was het gevolg van deze grote ramp, die ons er opnieuw bij bepaalde dat met het voortschrijden van de techniek het leven des te kwestbaarder wordt.
Men zocht een onbezorgd leven in de Spaanse zon en men vond de harde dood en het vreemde graf in het buitenland.
Worden we er niet allen aan herinnerd dat we midden in het leven van de dood omvangen zijn en dat we steeds bereid moeten zijn de Here te ontmoeten?
Als het gevaar ons allen bedreigt van de vakantie doel te maken worden we met onze neus gedrukt op Gods werkelijkheid: bij Hem alleen is het eeuwige leven en de echte recreatie in alle omstandigheden.
In eigen land neemt de polio-epidemie ook nog geen vakantie. Telkens worden weer nieuwe gevallen gemeld uit plaatsen, waar men „om religieuze redenen" zich zelf niet heeft laten inenten, zoals met nadruk door de nieuwsdienst telkens weer wordt vermeld.
Nu al onze kerkeraden een brief van de staatssecretaris voor Volksgezondheid hebben gekregen klemt temeer de noodzaak te wijzen op de plicht zich te laten inenten. Er is in ons blad over deze zaak reeds geschreven. We doen het daarom niet uitvoerig. Graag willen we onderstrepen dat we onze verantwoordelijkheid hebben tegenover de gemeenschap. En dat het in het licht van de Schrift niet te handhaven is de polio-inenting af te wijzen.
Als God de middelen geeft om ziekten te voorkomen dienen we die te gebruiken zoals de meeste tegenstanders die middelen ook gebruiken om ziekten te bestrijden. Mits men van de middelen geen doel maakt en die middelen gebruikt onder inwachting en inroeping van Gods zegen. We mogen ons leven en dat van onze kinderen vertrouwend in Zijn handen leggen. Dat sluit het gebruik van middelen niet uit, maar in.
De politiek neemt ook geen vakantie.
Juist in de laatste week werden twee belangrijke conferenties gehouden in Bonn en in Leeds. De wereldeconomie en Israël zijn twee nijpende problemen, die om een oplossing roepen.
En in ons eigen land riep Bestek '81 vele reacties op.

We vermelden dit alles alleen om er op te wijzen dat vakantie een betrekkelijk begrip is.
Als de vakantietijd weer voorbij is komen wereldproblemen en persoonlijke zorgen en kerkelijke vragen in verhevigde mate op ons af.
Daarom is het goed om eens te meer te leven bij het geloof dat God de Here regeert en Hij geen vakantie neemt van Zijn regering en zorg. Zijn liefde en genade.
Bij Hem zijn wij geborgen in alle omstandigheden, ook in vakantietijd.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen