Boekbespreking

A. Klaster: „Spastisch zijn en toch leven!" Uitgeverij T. Wever, Franeker. Prijs ƒ 19,90.
Dit boek neemt men met piëteit ter hand. Ondertitel is: hoe ik mijn handicap te boven kwam. Het tekent de levensgang van een man, die op zesjarige leeftijd spastisch bleek te zijn en die zijn leven in een rolstoel moet doorbrengen. Hij heeft het bepaald niet gemakkelijk gehad. Het is een goede zaak voor allen, die met zieken omgaan, kennis te nemen van dit boek. Wat beoordelen we zieken vaak verkeerd en wat begrijpen we vaak weinig van het leed van een ander.
De schrijver van dit boek laat zien dat hij door de hulp van anderen, die hem soms hard aanpakken en hem zijn egocentrische instelling laten zien, zich een plaats kon verwerven in de maatschappij, zodat hij geaccepteerd werd.
Het is knap om al die gevoelens van zoveel jaren terug nog zo nauwkeurig weer te kunnen geven.
De schrijver mag wel een dagboek hebben bijgehouden.
Het boek laat zich vlot lezen. Dat is geen geringe verdienste.
Het nadeel van dit boek is m.i. dat de auteur de aandacht op zichzelf richt - begrijpelijk vanuit de opzet.
Het lijkt me toe dat hij in allerlei gesprekken veel inlegt dat zo niet gezegd is. Daarvoor zijn die gesprekken te gepolijst.
Geestelijk stelde dit boek me wel wat teleur.
Is de auteur werkelijk met God in reine gekomen? En wanneer dan en hoe dan? Hij ziet wel Gods leiding, maar wat Gods genade en Christus' kruis betekenen voor een kruisdrager - dat komt niet uit de verf.
Maar overigens een boek om stil van te worden vanwege de moeilijke weg, die deze auteur moest gaan.

J.H.V.

H. Bade, Homofilie, status stigma. Een onaanvaardbaar dilemma voor de Wonende Mens. Uitgeverij T. Wever B.V. - Franeker, 98 blz., prijs ƒ 12,50
Dit boekje wil het probleem van de homofilie plaatsen in de context van de „ethiek van het wonen", daarbij aansluitend aan de etymologische betekenis van het begrip cohabitatie: samenwonen. Blz. 23: „Uiteraard kan men als homofielen ook samen gaan wonen, net als andere mensen; in hoeverre er dan echter van een waarachtig samenwonen sprake is, staat nog te bezien. Maar van een elkaar bewonen kan geen sprake zijn." De ethiek van het wonen verbiedt dat. Dit begrip is een onderdeel van een „volledige theologie van de wonende mens", die de schrijver echter in deze 98 blz. niet kan geven. Wél is duidelijk dat het ethos van het ware wonen een opzettelijk verkeer van homofielen in bars en cafe's verbiedt. Men kan het met verschillende conclusies van de schrijver wel eens zijn. Maar dat dit allemaal moet geschieden via de ingewikkelde constructie van de „woon-ethiek", eigenlijk liefst met behulp van een „theologie van het wonen" lijkt me te indirect.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen