Diakonie in huis (II)

Enkele gedachten over het diakonaal huisbezoek
We zijn tot de conclusie gekomen, dat het diakonaat er via de verzoening met Jezus Christus is voor de dienst der barmhartigheid. Dat moet de diaken, en door hem de gemeente, bewerkstellingen.
Dit werkwoord impliceert derhalve, dat het er niet altijd is. Het moet worden opgewekt en worden onderhouden.
Toch zegt dit alles nog al wat. Het geeft iets aan van „de" of liever gezegd „onze" gebrokenheid in geloof en leven. Al mag dan het begrip eenheid veelzeggend zijn in de christelijke gemeente, ook dat is helaas nog maar een teken van dat koninkrijk. We zijn er dus nog niet. Nu vertel ik u daar niets nieuws mee. We herkennen het in eigen leven en zien die gebrokenheid en de gevolgen daarvan veelvuldig om ons heen. Het is mijn bedoeling u daarvan iets te illustreren om daarna aan te kunnen geven hoe de diaken in samenwerking met u er iets aan kan doen. Om u vast een richting te laten uitdenken, adviseer ik u om uw krant op deze punten er maar eens op na te slaan.
Het „hoe nu verder" klinkt op in elke levensfase. In de puberteit komt soms het volle leven al op onze jonge mensen af. De vraag is dan, hoe vind ik hier een zinvol bestaan. Later komt die vraag opnieuw. Werkloosheid en het (opnieuw) alleen verder te moeten is niet zo maar gerealiseerd. Daar hebben we als het goed is God voor nodig én onze naaste. Voor deze illustratie uit wil ik echter nog iets met u doornemen. Je zou kunnen zeggen, enkele elementen aan de orde stellen, die voorwaarden-scheppend zijn om goed diakonaat te kunnen bedrijven binnen de gemeente. Ik denk hierbij aan het volgende

Gezindheid
Dit woord wijst ons op Philp. 2:5 vv. Het gaat er hier om, in het geloof de voetsporen van onze Heiland te drukken. Hij is ons in de zaken voor gegaan. Geloven betekent dus o.a. liefdebetoon en geen zelfzucht. Het is een kenmerk van het ware geloof. Daarnaast is het ook een opdracht. Alles waaraan we moeten voldoen binnen het lichaam van Jezus Christus, dat is zijn gemeente, kan slechts goed functioneren, indien het door deze bedding vloeit.
Deze gezindheid is niets anders dan een practiserend geloof, want het slaat helemaal op het borgwerk van Jezus (vs. 27 e.v. van hfd. I). Wat hierop lijkt, is niet uit het geloof en kan de toets der kritiek niet doorstaan. Het is alles of niets binnen het koninkrijk van God

Verantwoordelijkheid
Zowel in het oude als in het nieuwe testament blijkt, dat verbond en nieuw leven mensen vanuit dit gezindheid ook een andere verantwoordelijkheid geeft.
Dat geldt voor hen zelf persoonlijk. Niet minder voor hun omgeving, te beginnen bij de gemeente waartoe hij of zij behoort. Er is ook een verantwoordelijkheid naar allen die op de een of andere manier op onze weg worden geplaatst.
Hoe is die verantwoordelijkheid het beste te omschrijven?
Wanneer ik dan het Oude Testament opsla, zie ik twee zaken functioneren binnen de vrome uit die tijd.
In de eerste plaats is de persoonlijke ontmoeting met de Here gekaderd binnen de gemeenschap. De enkeling is deel van de gemeenschap.
Let u daarnaast nog eens op de unieke functie van de wet. Ook daar weer de persoonlijke verhouding tot God en de naaste. Die naaste moet met de nodige eerbied worden behandeld.
Voor wat het Nieuwe Testament betreft verwijs ik u slechts naar de Colossenzenbrief. Wanneer de dwaasheid van de menselijke inzettingen zijn genoemd, worden de vruchten van het nieuwe leven uitgestald. U moet dat eens opnieuw lezen, maar dan speciaal met het oog op de ander, dat is uw broeder en uw zuster in de Here. Ingelijfd in het lichaam van Jezus Christus. Daarin kan de hand tot de voet niet zeggen: ik heb u niet nodig.
Nog steeds ben ik bezig met de voorwaarden om tot een goede diakonale gemeente te kunnen komen.
Ik heb nl. zo veel woorden nodig om aan te tonen dat ook het practisch handelen, wat we nog gaan behandelen, is gekoppeld aan het geloof.
Vroomheid houdt heel wat in. Voor diegenen die hier nog wat meer bijbelse gegevens over willen vernemen, verwijs ik gaarne naar de Apeldoornse studie nr. 7. Daarin wordt dit alles nader uitgewerkt.

Veiligheid
Kijkt u uw gemeente nu eens rond. U bemerkt natuurlijk ook dat niet alle leden van dat lichaam optimaal functioneren. Niet altijd omdat zij in nood zitten. Er is mogelijk ook nog een ander element wat hierbij een rol kan spelen. Die gemeente moet ook een veilige gemeenschap zijn. Het moet kunnen om aan een ander de noden van mijn leven bloot te leggen. Het woord vertrouwen zou hier ook kunnen vallen. In een kring van wat losse individuen, met weliswaar iets van een gezamenlijk doel, kom je zo maar niet voor de dag. Dat moet kunnen in de gemeente, want een chr. gemeente is wat anders dan een willekeurige groep van mensen. Kan dat in uw gemeente? Ja? Dan kan gezegd worden dat zij iets vertoont van wat de Here wil. Is die mogelijkheid er niet, dan is dit mogelijk ook aanwijsbaar. Dat betekent dan, dat het opruimen geblazen is van alle kwade stoffen, die er rondwaaien.
Preventief werken noemt men dat. Inderdaad. Misschien is die noodzaak van preventie nu reeds ontdekt bij het lezen van dit gedeelte. We zien, dat het „andere" diakonale zó maar niet gaat.
Vooral de ambtsdrager zal erop moeten wijzen en een veranderingsproces op gang moeten krijgen.

Ruimte
Niet iedereen kan alles. Niet alles is geschikt voor iedereen. Er zijn grenzen aan de ontplooiingsmogelijkheden van elk lid.
Ik kan het ook anders stellen. De Here heeft ieder mens gaven gegeven. Charismata noemt men ze. Gaven van de Geest op en na de pinksterdag uitgestort.
Echte bijbelse zelfkennis leert je zien wat je wel kunt en wat niet. Moet ik het nog verder uitwerken? U kent ze binnen de gemeente toch wel die uitstekend geschikt zijn om te luisteren. Anderen steken veel liever de handen uit de mouwen. Iedereen kan wat, naar zijn of haar kennen en kunnen.
Een andere vraag is, of iedereen daarop aangesproken wordt. Dat is wel nodig, ook in dit opzicht mogen we niemand vergeten.
We moeten hierover - wat betreft de menselijke mogelijkheden - niet gering denken. Er kan soms heel wat, als de ander zich maar aangesproken weet.
Het kan ook verkeerd worden getaxeerd. Als er geen onderscheid wordt gemaakt tussen de gaven in de gemeente, dan leggen we een zelfde meetlat op alle mensen, ongeacht hun kwaliteiten. Dat kan heel frustrerend werken. De uitkomst van wat we als gemeente voor ogen hebben valt dan totaal anders uit. Soms kan er iets voor jaren kapot zijn.
Ook in deze dingen zullen we omzichtig met elkaar om moeten gaan. Dat kan ook. De bijbel laat ons daarbij niet in de steek. Maar ook nu weer komt het op goed luisteren aan.
Dat is een gave. Daarom moet gebeden worden. De Here laat ons dan niet in de steek. Uw diaken zal deze dingen moeten uitwerken in eerste instantie.

Ideaal en werkelijkheid
Deze voorwaarden zijn niet gering. Wie niet goed leest zou kunnen denken dat we zoeken naar een ideale gemeente waarin alles harmonie is wat de klok slaat.
Inderdaad zoeken we die ook omdat de Here dit van ons eist. We sluiten daarbij echter ons oog niet voor de werkelijkheid. Alleen dat laatste mag geen norm worden, maar uitzondering.
Het wordt vallen en opstaan, dat begrijpt u wel. Intussen mag wel gezegd worden, dat een echte diakonale gemeente, in een gebroken wereld, toch wel iets unieks is, vindt u niet? Inderdaad. Ook daardoor kan er een prediking uitgaan naar de wereld die dit humane niet kent, maar het met surrogaat moet doen.

Dordrecht, W. Huizer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen