Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Diakonie in huis (III)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Diakonie in huis (III)

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is meer dan het vaststellen van een feit, wanneer gesteld moet worden dat de werkelijkheid in en om ons leven vaak anders is dan het ideaal. Ideaal dan te vertalen door, beloften, normen en eisen die God ons heeft gegeven.
Hoe komt dat? Die vraag is reeds beantwoord door het vaststellen van deze werkelijkheid, dat we in een gebroken wereld leven.
Toch is er meer te noemen. We moeten niet bij deze globale vaststelling blijven staan. Die gebrokenheid van ons bestaan blijkt uit een aantal gebeurtenissen in ons leven en in de gemeente. Ze liegen er niet om.
Daarnaast zijn er ook een aantal invloeden (van buiten), die ons ook parten spelen. Met opzet heb ik de woorden „van buiten" tussen haakjes gezet. We moeten nl. oppassen dat we niet gaan denken dat allerlei zaken „over" ons komen zonder dat wij er iets aan kunnen doen of verhelpen. Dan komen we er te goedkoop vanaf. Waar doel ik op met dit „van buiten" af? Globaal zou ik het willen aanduiden met invloeden vanuit de samenleving. Een samenleving waarvan ook wij, individueel en als gemeente, een deel van zijn én mede verantwoordelijkheid voor dragen.
Nog nader aangeduid en toegespitst op ons onderwerp, wil ik stellen dat we leven in een tijd van „gemeenschapscrisis".
Ik kies juist hierin mijn uitgangspunt, omdat we in een eerder stadium juist zo hoog op hebben gegeven van dat begrip gemeenschap.
Het een en ander wat ik nu zeer globaal ga noemen is ontleend aan een boekje van dr. L.G. Wagenaar over „gemeente als gemeenschap".
In eerste instantie verwijst hij dan naar een rapport van het moderamen van de Hervormde Synode (1970), waarin er een relatie wordt gelegd tussen het feit dat we in een tijd van geloofscrises leven en daarom ook in een tijd van weinig gemeenschap.
Allerlei „verklarende" oorzaken zijn daarvoor aan te wijzen, zoals industrialisatie, en urbanisatie. Dat wil zeggen, het levenspatroon van velen is in enkele jaren voor wat woon- en werksituatie betreft, drastisch gewijzigd. Het is duidelijk dat dit zijn sporen na laat.
Daarna wordt gesproken van de toenemende „mobiliteit". We spreken van een open samenleving die mobiel is. Niets is meer ver weg. De recreatieterreinen liggen binnen ieders bereik. Wat dit betekent beleeft elke gemeente in een grote stad aan den lijve.
Een ander punt waar ik wat dieper op in wil gaan is de „verzelfstandiging van het gezin". Uiteraard is dit een belangrijk gegeven, omdat de diaken straks met zijn huisbezoek moet doordringen tot het gezin.
Enerzijds ontdek je, dat vooral in de werkweek er vele aktiviteiten plaatsvinden. De kinderen gaan naar school, niet allemaal precies op dezelfde tijd en komen ook onregelmatig thuis. Soms werken vader en moeder beiden. Dat vraagt een bepaalde discipline van elk lid van het gezin. Allen hebben dan zo hun taken. Ik zou ook willen zeggen: allen hebben zo hun eigen leven, wat zich meer buiten dan in het gezin afspeelt. Een terugkoppeling naar iets gemeenschappelijks is dan moeilijk te vinden. Door de mobiliteit verblijft het gezin vaak niet meer in de directe omgeving van de ouders/ grootouders. De kinderen gaan vaak vroeg op kamers en moeten dan ook hun eigen leven gaan leiden.
In deze maalstroom zitten we allemaal, misschien de een wat meer dan de andere, maar ik veronderstel dat u dit getekende beeld wel verstaat.
Omdat het wordt verstaan en daarmee toch als een manco wordt gezien, zie je daarnaast ook een ander beeld. Op de weinige ogenblikken in de verdeling van onze tijd, dat we dan nog eens als gezin kunnen functioneren, vooral in het weekend, zie je het dan ook gebeuren. Als het ware gaan de deuren en gordijnen dicht en geeft men voor de ander een „niet thuis".
Er vindt een afbakening plaats van de privésector. We gaan als gezin of met enkele familieleden of vrienden kernen vormen waar verder niemand meer bij kan.
Fout zult u zeggen. Dit is in strijd met het bijbelse begrip gastvrijheid om maar iets te noemen. Inderdaad, u hebt gelijk. Maar tracht u zich ook eens in te leven wat voor moeite het ouders soms kost om het gezin als gezin te laten functioneren. Een ander levenspatroon dan dat de samenleving aangeeft zou wel moeten, maar het is niet op je eentje uit te voeren. Wat blijft er dan over? Ruimte vragen voor de kleine ogenblikken als gezin.
Daarbij mogen we het andere, nl. de eis tot gemeenschap, zeker met de huisgenoten van het geloof, niet vergeten.
Past u echter op voor generaliseren. Wij moeten in eerste instantie over deze zaken gaan spreken om daarna een weg ter verbetering te kunnen inslaan. Het ontdekken van de manco's en de verbeteringen is een diakonale taak. Ik heb het een en ander vooral op het gezin toegespitst. Hetzelfde, voor wat betreft die „verzelfstandiging" kan ook voor de alleenwonenden worden gezegd. Naast hun dagelijkse arbeid, moeten zij nog alleen hun huishouden verzorgen. Soms vraagt dit nog meer tijd dan binnen een gezin. Daarentegen redeneert de buitenstaander vaak, je bent toch alleen, dus je hebt wel meer tijd en gelegenheid om iets meer in de gemeente te doen. Ook zo'n redenering gaat niet altijd op.
Te veel worden de invloeden vanaf de samenleving apatisch ontvangen. Je kunt er nu eenmaal niets aan doen dus . . .
Er zit echter beweging in de zaak. Jongeren en ouderen vinden geen vrede meer in dit soort leven. De alternatieven zijn derhalve niet van de lucht. Ook hierin zullen we mee moeten denken. De leefbaarheid van ons bestaan is in geding.
Vooral op dit vlak zal de diaken confronterend en leidinggevend mee moeten denken met jong en oud in de gemeente.
Met nadruk wil ik stellen dat dit meedenken naar aanleiding van allerlei ontwikkelingen, die zich op dit moment voordoen, gepaard moet gaan met de stelling: „wat zegt Gods Woord ervan?" Is de Bijbel hierin ons richtsnoer, of kunnen we het vinden met allerlei humane of onbijbelse oplossingen.
Ook het element van, wat verwacht ik als christen hier op aarde, speelt hier een grote rol. Verantwoordelijkheid en vreemdelingschap, in deze combinatie alleen, kunnen we wat betekenen voor elkaar in en buiten de gemeente.
Ik ben me ervan overtuigd, dat deze laatste opmerkingen zeer globale opmerkingen zijn. Mogelijk te weinig onderbouwd.
We zijn er echter in onze kerken wel mee bezig. In dit verband wil ik ook in deze bijdrage weer wijzen op enkele publikaties.
Te denken valt in dit opzicht aan het rapport „bijbelse lijnen voor kerk en samenleving" van deputaten kerk en samenleving. In de tweede plaats hebben deputaten adma een jaar geleden een brochure uit gegeven onder de titel „dienst vanuit Christus".
Beide publikaties hebben de nodige aandacht gehad. Ze zijn m.i. te vroeg in de ijskast gekomen, want nog steeds is het actueel.
Anderen hebben gereageerd van, akkoord met deze bijbelse theoretische lijnen. Een tweede versie is nodig, nl. hoe maak je dit nu hard. Een correcte vraag. Alleen, wanneer je de uitgangspunten niet hebt bestudeerd en deze uitgangspunten daarin gesteld niet als norm aanvaardt voor de werkelijkheid, kun je niet verder. In deze fase zitten we nog steeds. Op zichzelf niet zo erg en begrijpelijk, als we er maar mee bezig zijn.
Ik bedoel in feite, als we ze maar aan de orde stellen, o.a. tijdens het diakonaal huisbezoek.
Het zal u duidelijk zijn dat ook deze vragen daar thuis horen.

Dordrecht, W. Huizer

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 augustus 1979

De Wekker | 8 Pagina's

Diakonie in huis (III)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 augustus 1979

De Wekker | 8 Pagina's