Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wat is naar het evangelie echt vakantie houden?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wat is naar het evangelie echt vakantie houden?

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Komt gij in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig. Marc. 6:31a. Christus ging alleen de berg op om te bidden. Marc. 6 46a. Maar Hij zeide tot hen: ik ben het, vreest niet. Zij hebben Hem dan gewilliglijk in het schip genomen. Joh. 6: 21a.

Het Woord van God geeft ruimte voor ontspanning, rust en vakantie, maar dat moet u op evangelische wijze aandurven.
Jezus zegt tot zijn discipelen: Rust een weinig. Ze hebben twee maanden aaneen het land doorkruist met het evangelie van het Koninkrijk. Mensen opgeroepen tot bekering. De prediking van het Rijk Gods werd bevestigd door wonderen, zieken genezen, boze geesten uitgeworpen. Nu komen ze, na al die arbeid, bij Jezus terug, moe en uitgeput.
Christus weet wat zijn leerlingen nodig hebben om weer verder te kunnen. De boog kan niet altijd gespannen staan. Om horizontaal verder te kunnen, moet je je verticaal laten laden.
„Rust een weinig" betekent in evangelische zin: even pauze houden. Rust een weinig bestaat helemaal niet in lange en vele vakanties per jaar; dat maakt nog meer moe en het is ontzaglijk duur. Wel even je helemaal echt ontspannen.

U zult weten dat van dit laatste gedeelte van de tekst heel veel spreuken zijn afgeleid. Bijvoorbeeld: rust zacht op een peluw waarop je slaapt. De naam van een huis: „Eindelijk rust". Of „tijdelijke rust". Of de naam van een herberg: „Rust wat". Deze spreuk wordt ook vaak negatief gehanteerd, bijvoorbeeld: De rust is elders; zelden rust; nergens rust. Of op de graven: Hier rust.
Met al de goede en verkeerde bedoelingen zijn wij bezig om Gods Woord te laten buikspreken, dit is Gods Woord laten zeggen wat ik er van maak. We moeten dat Woord van Jezus niet uit zijn verband rukken. Christus zegt dit tot zijn discipelen, de toekomstige apostelen. Ze zullen op de zee der volkeren het sleepnet van het evangelie uitwerpen, dit is geen sportvisserij, maar zwaar werk en zal veel kracht vergen, zodat de visserman vaak uitgeput aan kracht ter neer zit en dan een ogenblik pauze nodig heeft, waarin hij zich kan verkwikken.
Gods Woord zegt zelfs: „Geeft versterkende middelen aan hen die dreigen af te knappen".
Nu waren de discipelen geweldig blij, dat ze in twee maanden tijds meer mensen gevangen hadden dan de drie jaar lang aan Jezus' voeten. Christus heeft een wijle zijn ambtelijk werk gelegd op hun schouders en nu gaat het van glorie tot victorie. Het zuurdeeg werkt.
In die woeste plaats moeten ze heel veel afleren. Voor Christus is het het uur van de grote verzoeking. Ze willen Hem op het Paasfeest uitroepen tot Koning. Die als Messias hen zal bevrijden van het knellende juk van de bezettende Romein. Daarbij kwam de vroegtijdige dood van Johannes de Doper, de eerste martelaar. Het bloed der martelaren brengt vrucht voort. Herodes, die vos, denkt dat in Jezus Johannes weer is opgestaan, die moet dus ook uit de weg geruimd worden. Christus voelt verder de verzoeking van satan in de woestijn, na de vermenigvuldiging van de broden. Hij moet Brood-Koning worden. Het gaat de schare die Hem volgt om materieel van Jezus beter te worden.
Ook nu wil men de heilskracht van Christus alleen of te veel alleen leggen in een sociale hulpverlening. Jezus en de derde wereld. Inderdaad, maar heeft die derde wereld niet meer en anders nodig dan ons brood?

Christus wil Zijn jongeren in de woeste plaats leren dat Hij niet de glorie kiest van een aards rijk, maar dat Hij van de Vader gezonden is met het heil van het Koninkrijk Gods, dat niet is van deze wereld, en dat het heil primair bestaat uit heils schatten, namelijk de vergeving der zonden, wederopstanding der doden en het eeuwige leven.

De discipelen willen niet de weg van lijden en dood en het leven verliezen. Hun ogen zijn nog dicht voor de Messiaanse Christus als de Zoon van God. Ook nu is Jezus „in", maar dat Hij is de van God gezonden Vloekdrager, Die wegdraagt de toorn Gods, Die door zijn offer aan het kruis aan het wrekende recht voldeed, negeren velen en men houdt in de zogenaamde bevrijdingstheologie alleen een sociale Jezus over. Niet een Middelaar die God met de mens verzoent. Deze misleiding en verleiding brengt Christus in gebed alleen bij de Vader. Hij is de grote Voorbidder, ook als de zijnen de wind op het water tegen hebben. Hij heeft hen moeten dwingen om scheep te gaan. De orkaan barst los, ze komen in de nood der baren. Niet voor het eerst. Al eerder had Jezus in de stormnacht hen op de zee moeten bestraffen. Denk eens terug aan de eerste mislukte visnacht. Als de discipelen gaan roepen, want ze zien een spook, zegt Jezus als zij in een woeste plaats alleen tot God schreien (Psalm 42): Zijt goedsmoeds. Ik ben het. Vrees niet . . . Ik ondersteun u en draag u . . .
Toen hebben ze Jezus gewillig in het schip genomen.

Die zeggen dat ze 't zonder Hem kunnen, zinken. Echte zielerust, die uitmondt in de eeuwige rust (sabbat), blijft er over voor allen die de Heere Jezus echt liefhebben.
Een arts kan rust voorschrijven, medicamenten verstrekken, maar Jezus Christus is de grote Rustverwerver en Rustgever. Hij is voor ons de eeuwige onrust ingegaan in een hof, ook op een berg alleen. Door zijn Godverlatenheid heeft Hij de oorzaak van onze onrust weggenomen, namelijk de verwoestende werking van ons eigen IK en eigen-liefde.

Hij roept tot allen: „Komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven".
Ons onrustig hart is niet eerder rustig totdat het in God rust vindt. Laat u niet langer weerhouden door al die wettische schemata. Laat u niet langer knellen door het farizeïstisch juk van eigengerechtigheid. Het humanisme van nu is „doodop" en „bekaf" van al dat specerijen dragen.

Tot de ware rust komt u alleen in de armen van de Heiland. Dan zingt u in de stormnacht op de kokende golven van de levenszee: „Rust mijn ziel, uw God is Koning". „Veilig in Jezus' armen, veilig aan Jezus hart".

Het is één van beide: aan het eind van de reis hier op aarde: of in de eeuwige onrust van je eigen ik of ingaan in de eeuwige sabbatsrust die er overblijft als alles ons ontvalt en wij aan onszelf ontvallen. In het graf rusten we niet zacht, maar keren tot het stof weder. „Ruhe in Gott", zoals je het leest op de graven in Duitsland, is echte rust.
Dat heeft Christus zijn discipelen geleerd in die woeste stormnacht.

Huizen, C.v.d.W.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 november 1980

De Wekker | 8 Pagina's

Wat is naar het evangelie echt vakantie houden?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 november 1980

De Wekker | 8 Pagina's