De bron van vreugde (4)

Er is blijdschap in de hemel over één zondaar die zich bekeert. (Luk. 15).
Immers, en het blijve oorzaak van onze verwondering - God, de Heilige, die Zich vertoornt over alle zonde, heeft geen lust in de dood van de zondaar, maar daarin dat hij zich bekeert en leeft!
Vreugde is er in de hemel!
Alzo is er, zeg Ik u - zegt Jezus - blijdschap bij de engelen Gods over één zondaar die zich bekeert.
„Wanneer de engelen elkaar in de hemel gelukwensen, als zij het afgedwaalde tot hun vergadering teruggebracht zien, dan betaamt het ook ons, die één en hetzelfde belang met hen hebben, in die vreugde te delen". (Calvijn in zijn Commentaar).
En als engelen zich verheugen en er vreugde is bij God in de hemel als Hij een zondaar ontmoet, die voor Hem buigt aan Zijn troon en bidt: wees mij zondaar genadig is er dan in die ontmoeting ook vreugde voor die mens, die zondaar die daar knielt?
Is er niet veel eer een traan in het oog en vrees in het hart als het Woord van God persoonlijk geadresseerde waarheid voor ons wordt en God levende werkelijkheid?
De erkenning van schuld, het door Gods Geest en Woord tot de ontdekking komen van zichzelf in de verbroken relatie met de levende God, die ons oordelen zal naar recht, is geen oorzaak van vreugde!
Als het maar niet een formeel uitgesproken en nageprate schuldbelijdenis is, niet maar een schijn-bevindelijk nazeggen van grote woorden als „melaats van de hoofdschedel tot de voetzool toe" terwijl we onszelf nog veel beter voelen dan anderen, maar oprechte schuldbelijdenis, dan zit daar iets in van de pijn van de teleurstelling over jezelf.
Dan is het element van vrees, mogelijk wel van een zekere angst er niet uit weg te denken. Trachten de toekomende toorn te ontvlieden, doe je niet met een glimlach op je gezicht en een lofzang op je lippen!
Ja maar, je staat toch met de Here die als eerste naar je vroeg in een verbondsrelatie? Je draagt toch het teken dat je een eeuwig verbond met God hebt? Je bent er mogelijk bij opgevoed dat je een schaapje bent - of mag worden - van de grote kudde van de Goede Herder? Dan hoeft er toch geen gevoel van vrees of angst te zijn?
Dan mag je toch blij zijn dat je in die voorrechten deelt en ...
En als de Here mogelijk al vroeg in je leven of op latere leeftijd je hart opent door Zijn Geest, als het zwaard van Zijn Woord jou treft, onafwendbaar en niet meer tegen te spreken - dan doet het toch pijn! Dan zijn er de tranen die je niet graag anderen zou laten zien, maar die je in de stille ogenblikken van de ontmoeting in de gebedsomgang met de Here schreit voor Hem, over jezelf en om Hem.
Als de verloren zoon in de gelijkenis zover is dat hij in de honger en de diepe hem vernederende ellende, als jood bij de varkenstrog!, tot zichzelf komt en opstaat om tot zijn vader te gaan, gaat hij niet zingend op pad!
Er mag een stil vertrouwen zijn dat Vader toch nog wel Vader is, die zijn kind niet zal verstoten, hij weet van zichzelf het niet waard te zijn dat hij nog als kind zijn plaats mag innemen in het Vaderhuis. Maak mij als een van uw huurlingen!

Hij heeft het er immers niet naar gemaakt! Integendeel. Laat staan dan, dat hij zou durven hopen dat voor hem het gemeste kalf zou worden geslacht en Vader de knechts en bedienden bijeen zou roepen: Laten we feestvieren, een feestmaal hebben en vrolijk zijn!
Zeker het dienen van de Here die graag vergeeft geeft vreugde!
En als de Heilige Geest de aanvangen van het nieuwe leven in een jong of ouder hart werkt en die levensband der liefde ondanks alle schuldgevoelens ons aan de Here, de Heilige en genadige God verbindt, dan gaat Hij ons vreugde, eeuwige vreugde bewerken! Maar het hart dat zich schuldbewust buigt kent zijn vrees! De zonde brengt altijd scheiding en duisternis en gemis.
Nu is het niet zó, dat na jaren van zoeken en bidden en hopen en vrezen er wel eens een zonnestraaltje van vreugde door de wolken komt!
Er is ongetwijfeld vreugde in als het schuchter geloof dat de Here leert geloven op de veroordelende waarheid die hem doet buigen, ook midden in die zelfbeschuldiging mag pleiten op en inzicht krijgt in de beloften van de Here. Als hij iets gaat verstaan van de rijkdom en volkomenheid van het offer der verzoening in het bloed van de Here Jezus Christus, dan, al durft hij of zij het voor zichzelf nog zo weinig te beamen, is er vreugde in zodat je er van zingen kunt en anderen van die rijkdom vertellen wilt!
Het zijn adempauzen in de geloofsworsteling als de duivel moet zwijgen in zijn vreesaanjagende beschuldiging en dreiging en de Here in de rijkdom van Zijn trouw je verzekert dat Zijn beloften waar zijn - maar ...
Het zijn fijne kerkdiensten als je iets van de rijkdom van de Here Jezus mag zien en de deur der hoop zo wijd open gaat. Het kan je blij maken. Lichte uren waarin je in kinderlijke en toch eerlijke overmoed de Here je beloften doet dat je Hem zult liefhebben en nu altijd Hem volgen!
Zoals het kind in een vertrouwelijk ogenblik zich tegen moeder vleit en zegt: ik hou zoveel van je. En het kind meent het heel oprecht, maar opgaand in zijn spel doet het straks toch weer wat moeder verbiedt en wat haar verdriet!
Het is dat blijvend niet op jezelf aan kunnen, dat zondig zijn en steeds toch weer bij alle teleurstelling over jezelf naar de Here je toevlucht nemen, die strijd, die in veler, leven de vreugde zo heel veel en zo heel lang kan roven!
En de oorzaak?
We zoeken de grond voor de zekerheid van de vergeving en de blijdschap van het geloof maar al te veel in onszelf en niet buiten ons alleen in de volkomenheid van het Borgwerk van onze Heiland, die ons om niet geschonken is en waarvan we de goddelijk zekere beloften dragen: Zijn bloed reinigt van alle zonden.
God wil dat Zijn kinderen delen in de vreugde van de herstelde gemeenschap met Hem en in het geloof iets smaken midden in de strijd van beneden van de vreugde die wacht voor hen die Hem liefhebben, als geen schaduwen meer vallen, geen zonden meer scheiding kunnen maken en geen enkele beschuldiging het hart nog kan doen vrezen.
Het zijn blijde feesturen als het hart een voorsmaak van de eeuwige vreugde mag smaken, daar waar de verlossing volkomen zal zijn en geen vijand meer dreigt. Eens wordt de vreugde vol!
Maar dat wil niet zeggen dat het geloof van Gods kinderen híer geen vreugde zou kennen en ook hier daarvan niet zou mogen en kunnen getuigen.
Het sterven aan zichzelf is er niet opdat, maar omdat ze levendgemaakt zijn en door de Geest vernieuwd naar Zijn beeld. Hem zullen loven.
God zet zijn kinderen niet op een begrafenisgang door deze wereld maar roept ze tot de bruiloft des Lams. En zalig zo het u een onuitsprekelijke vreugde is daartoe geroepen te zijn.
Dan is het leven aan onze kant, ziende op wat wij er van maken en wat de Here die ons zo uitnemend heeft liefgehad ons schenkt en belooft, alleen maar beschamend arm.
Maar het is het geheim dat we ontdekken moeten en waar de Geest ons almeer oog voor doet krijgen en de les die we steeds weer leren moeten, dat de bron van vreugde niet ligt in wat wij presteren of zijn, maar alleen en dan ook volkomen in Hem die naar de liefde van Zijn goddelijk hart Zijn verloren zonen en dochters bij thuiskomst in schuldverslagenheid, het feestmaal der vreugde bereidt!

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen