Bewaar het pand Bewaar de band (3)

Gezonde woorden en het goede pand
De derde tekst waarin het begrip pand ter sprake wordt gebracht is 1 Tim. 1:14. Zij luidt in de statenvertaling: bewaar het goede pand dat u toebetrouwd is, door de Heilige Geest die in ons woont. In de vertaling van het bijbelgenootschap lezen we: Bewaar door de Heilige Geest die in ons woont, het goede dat u is toevertrouwd.
Paulus schrijft deze woorden aan Timotheüs. Hij schrijft ze onder de ernst van het naderende afscheid. Maar tegelijk in de zekerheid dat de Here machtig is om in de lijn van de „overlevering," van de overgave van de zuivere leer van het ene geslacht op het andere, te zorgen dat de schat bewaard blijft. Paulus heeft daarin een sterk vertrouwen. Hij kent Hem, die Hij geloofd heeft.
Maar dit sterke vertrouwen brengt hem niet tot een werkeloos toezien, tot lijdelijkheid. Paulus weet, dat de Here in het volvoeren van zijn eigen werk de mensen inschakelt. Gods werk geschiedt door het mensenwerk heen. Vanuit het vertrouwen in Gods werk roept Paulus nu Timotheüs op om zijn werk goed te doen en hetgeen hem werd toevertrouwd te bewaren. God bewaart het pand. Maar Hij doet dit doordat mensen getrouw zijn en de oproep om het pand te bewaren ter harte nemen. Zo sluit het vertrouwen op de Here onze werkzaamheid niet uit, maar juist in.
De tekst dienen we te lezen in het verband. Dan zijn er een paar bijzondere opmerkingen te maken. Paulus heeft gezonde woorden gesproken. Zij vormen een goed geneesmiddel tegen allerlei ziekten en wel vooral tegen de ziekte die ontstaat door de ijdele woorden, waarvan sprake was in het eind van de eerste brief aan Timotheüs. Holle, lege klanken waren het die door de praalzieke zogenaamde wetenschap werden geproduceerd. Die lege woorden zijn muf van hoogmoed. Ze bergen een schimmel in zich van verwaandheid en zij verdoven de mens. Paulus echter spreekt gezonde woorden: woorden die krachtig zijn.
Ze zijn niet leeg en ijdel. Ze hebben werkelijk inhoud en waar die inhoud ter harte wordt genomen, daar komt het herstel, de volkomen gezondheid.
Woorden van geloof en van liefde tot Christus Jezus. Paulus heeft die woorden gesproken in geloof en liefde. En Timotheüs heeft die woorden ontvangen in geloof en liefde. Zo springt de vonk over en met de vonk ook het goede pand.
Niet alsof hetgeen de Here ons toevertrouwt ooit slecht zou kunnen zijn of lelijk. Neen. Paulus noemt dit het goede pand, omdat het niet alleen goed en schoon is, maar ook omdat het goed en edel maakt. Goed is dit pand, omdat de genade in Christus goed maakt wat eens goed was. Goed is hetgeen de Here aan Timotheüs toevertrouwde, omdat door de prediking van de gezonde woorden de mensen werkelijk goed worden, zoals Gods hen bedoeld heeft. Goed vooral wordt dit toevertrouwde genoemd, omdat het iets doet zien van wat in het Oude Testament genoemd wordt de schone dienst, de liefelijkheid van de Here onze God. Daarom is het pand goed en zal het goed blijven.

Het pand en de Geest
Hier moeten we wel goed lezen. Er is in het Nieuwe Testament op sommige plaatsen sprake van het onderpand van de Heilige Geest. In 2 Cor. 1:22 en 5:5 is sprake van het onderpand van de Heilige Geest. Dezelfde uitdrukking komen we tegen in Ef. 1:14. God heeft zijn zegel op ons gedrukt en de Geest tot onderpand in onze harten gegeven. God heeft ons bereid om met het eeuwige leven bekleed te worden en daarom heeft Hij ons ook de Geest tot onderpand gegeven. Deze Geest is de Geest der belofte, of de beloofde Geest. Hij is een onderpand van onze erfenis.
Al deze uitdrukkingen hebben zeker te maken met de dienst in Gods gemeente. Maar zij verschillen met de uitdrukking, die Paulus in zijn woorden tot Timotheüs gebruikt vooral hierin, dat in deze laatste die dienst zelf, in haar veelomvattende eis wordt bedoeld, zoals zij ook door de Here wordt gebruikt om de Geest te geven. Het zegel van de Geest, het onderpand van de Geest wordt ons verstrekt door de prediking van het evangelie. En deze getrouwe prediking van het evangelie is het middel waardoor mensen worden verzegeld, d.w.z. voor zichzelf en voor anderen herkenbaar worden als degenen aan wie het heil van de toekomende eeuw reeds is geschonken.
Daarom kunnen wij zeggen, dat we alleen dan van een doorgaand werk van de Geest kunnen spreken, wanneer het pand van de zuivere prediking van het evangelie goed wordt bewaard.
Wie het goede pand niet bewaart staat mede schuldig aan het verlies van de Geest als onderpand van het toekomende heil van de gemeente en van de gelovigen. Vandaar de ernst van de roeping voor Timotheüs en voor allen die in de dienst van de Here zijn gesteld: wees getrouw. Wees vooral getrouw in de ambtelijke dienst. En wees met name getrouw in het spreken van de gezonde en gezondmakende woorden van het evangelie. Want niets meer of minder dan stagnatie van het werk van de Geest in zijn verzegelende kracht is het gevolg van ontrouw in het bewaren van het pand. Het moet ons heel duidelijk zijn dat dit laatste directe gevolgen heeft voor de stand van het geestelijke leven binnen de gemeente. Maar veel meer nog voor de kwaliteit van dit geestelijke leven. Is het gezond? Is het werkelijk aanwezig, of is het er alleen in de lege en ijdele schijn van holle woorden? Is er betoning van Geest en kracht? Bewaar het pand Anders verziekt de zaak.
Door het bewaren van het pand blijft er dus een levende kracht en verzegeling dank zij het onderpand van de Geest, binnen de gemeente. En nu we dit gezegd hebben: dat het bewaren van het pand van de grootste betekenis is voor het niet-stremmen van zuiver Geesteswerk binnen de gemeente, nu zeggen we het omgekeerde: niemand kan het pand bewaren, dan door de Heilige Geest. Wij moeten door de Heilige Geest de wacht betrekken bij het pand, bij datgene wat de Here ons heeft toevertrouwd.
En dit wil zeggen in de eerste plaats, dat wij het pand niet bewaren in eigen kracht. Niet door kracht noch door geweld. Niet door uiterlijke of zelfs wereldlijke middelen kunnen wij bewaren wat God ons heeft toevertrouwd.
Het dient te geschieden door de Heilige Geest.

Pand, Geest en gemeente
Hoe leerzaam is wat Paulus hier schrijft. Bewaar het pand door de Heilige Geest. Dit wijst allereerst op het feit, dat alles hier inderdaad geestelijk dient toe te gaan. En geestelijk staat in de bijbel vooral en met name tegenover vleselijk. Indien men het erfgoed, dat de Here ons toevertrouwde op een vleselijke manier tracht te bewaren, zal het zich tegen ons keren.
De verwijzing naar het werk van de Heilige Geest is daarom zo belangrijk omdat Hij de levendmakende Geest is. Waar Hij niet aanwezig is kan men menen getrouw te zijn, maar intussen mist men alle vorm van werkelijkheid, eeuwig leven. Men bewaart dan wel iets, maar de kracht is er uit, en niet ten onrechte spreekt men in dit opzicht van een dode traditie.
Wat is traditie zonder Geest? Wat is een overlevering, waarin niets meer door te geven valt? Het is een uitgedroogde rivier temidden van een woest en eenzaam landschap, een herinnering aan vroegere vruchtbaarheid. Maar tevergeefs zoekt men er schoonheid of verkwikking. Daarom moet de relatie die Paulus legt tussen het bewaren van het pand en het werk van de Geest goed in het oog worden gehouden. Het gevaar is groot, dat anders de goede en heilige woorden in de plaats komen van de goede en schone záken.
We zijn, hoop ik, bevreesd voor de holle en lege woorden van een ijdele zogenaamde wetenschap. Maar wanneer de echte kennis Gods, de vreze des Heren verschraalt en verdroogt tot loze woorden, tot lege klanken, waarin geen Geest en geen betoon van kracht meer is - wat is er dan erger? De lege woordenpralerij van de zogenaamde wetenschap. Ja, maar we weten, dat deze niets voorstelt.
En een mens kan soms nog denken iets te horen van echtheid, maar het leven is er uit. De huls is voos. De larve is leeg. Het omhulsel bedriegt. Ja, wat is gevaarlijker, ijdel vertoont van ijdele wetenschap, of ijdel vertoon van de kennis Gods? Het nadert dicht de lastering der heilige dingen en zelfs de lastering van de Geest, wanneer het heilige zonder inhoud, zonder wezen is geworden. Daarom zegt de apostel, dat wij slechts door de Geest het pand kunnen bewaren.
Nog een tweede belangrijke zijde van de echte bewaring van het pand blijkt Paulus te zien in het gezamenlijke. Bewaar het pand: dat is een opdracht in het enkelvoud. Maar men kan het alleen door de Geest, die in ons woont: en dit is in het meervoud. Het pand bewaren doet men nooit alleen. Ieder is persoonlijk aansprakelijk en verantwoordelijk. Maar het kan slechts door de Geest die in ons woont. Hier is de kwestie van de individuele verantwoordelijkheid ondergebracht binnen het geheim van de gemeente, waarin de Geest woont. Het pand bewaren kan nooit geschieden zonderde gemeente te kennen, waarin de Heilige Geest als in een tempel wil wonen. Maar dit moet dan ook een levende gemeente zijn. De inwoning van de Geest in de gemeente geeft de kracht om getrouw te zijn in het bewaren van hetgeen de Here aan zijn knechten heeft toevertrouwd.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen