Een gedachtenis tot zegen

Op 18 oktober overleed in de slaap onze broeder Klaas Geleynse. Een leven in dienst van de Here en van zijn kerk werd daarmee afgesloten. Br. Geleynse heeft jaren aaneen de kerken gediend als ambtsdrager in de gemeente van Den Haag-C. en na zijn vertrek op 1 april 1958 naar Wildervank in de kerk aldaar. Zijn ouderlijk huis heeft hem de liefde tot de dienst des Heren meegegeven. Zo werkt de Here zijn eigen werk. Daarom was het geen last voor hem om ambtsdrager te zijn en aan dit bijzondere werk de totaal inzet van zijn persoon te geven.
Het ambt - hoe heeft hij het hoog gehouden. Hoe voelde hij ook de noodzaak om daarin gevormd te worden. Het is het begin van een lange periode geweest, waarin hij de noodzaak van toerusting en vorming bepleitte. In verband daarmee is te zien wat hij heeft mogen doen voor de ambtsdragersconferenties, gestimuleerd vanuit het voorlichtingsblad voor ambtsdragers in de kerk „Ambtelijk Contact", en in later tijd breder opgezet nog in een toerusting van gemeenteleden, door middel van de vormingscursussen. Hij gaf zich aan dit werk met geheel zijn hart.
Niet onduidelijk was daarbij dat zijn belangstelling niet alleen bijzonder breed was, maar dat zij ook altijd weer opnieuw een inspiratiebron vond in wat voor hem centraal stond: de kerk, in haar zondagse samenkomst, in haar bredere werkzaamheid van classis, en synoden, en vooral in het genormeerde leven van de kerken. Br. Geleynse was, zeldzaam verschijnsel, liefhebber van het kerkrecht, neen niet uit formalisme, nog minder uit wetticisme, maar vanuit het besef dat het eis van broedertrouw is om zich aan de samen aangenomen regels te houden voor het kerkelijke leven. En hij proefde daarachter de orde van de Geest. Praktisch inzicht ging bij hem gepaard met theoretische kennis, ja wijsheid in deze dingen. Aan het jeugdwerk wist hij zich van meetaf verbonden. Jarenlang diende hij de jeugddeputaten als penningmeester. In later jaren was het hem een bijzondere vreugde actief mee te kunnen doen in het werk van de deputaten voor de eenheid der gereformeerde belijders. Toen zijn leeftijd meebracht, dat hij dit werk los moest laten, viel het hem niet gemakkelijk. Hij vond vergoeding, zo lijkt het, in een nog verstrekkender veld van belangstelling: Zuid- Afrika. Het boeide hem niet maar als toerist, als reisleider, maar vooral vanwege verwantschap met dit volk en zijn problemen.
Onmogelijk had br. Geleynse zich voor dit werk in zijn totaal zich zo kunnen inzetten, ware het niet, dat hij daarin door zijn vrouw gesteund en door zijn gezin verstaan werd. Daar vond hij niet alleen begrip, maar hulp en in ieder geval een plaats, waar alles wat hem bewoog, in de eenvoud van Schriftlezing, gebed en ook gezang, haar kracht ontving. Een ambtsdrager? Zijn vrouw en zijn gezin vormt hem misschien nog het meest. Dat was hier het geval.
Maar in het meest centrale punt stond het geheim van een leven in ootmoed met de Here, het geheim van een leven, dat Christus is.
Ds. M.W. Vrijhof leidde de dienst die voorafging aan de begrafenis: „Hem die op de troon gezeten is, en het Lam zij de lof en de eer en de heerlijkheid en de kracht tot in alle eeuwigheden." De tekst was van een toespraak, de laatste die br. Geleynse uitsprak in het bejaardenhuis, waarvan hij jaren lang bestuurder was geweest. Zo kwam zijn leven en zijn sterven onder de eeuwen omspannende boog van Gods trouw, straks eenmaal in volmaaktheid bezongen voor de Troon.
De gedachtenis van de rechtvaardigen is tot zegen, Spr. 10:7.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen