Leer mij leven

Vindt u ook niet dat het leven hoe langer hoe ingewikkelder wordt? Het wordt daarmee ook steeds moeilijker. Je mag vandaag wel met de hoogste wijsheid begiftigd zijn om te leven. Je moet het echt leren om te leven. Of niet? Er zijn tallozen om ons heen die er helemaal niet over nadenken. Ze leven zo maar een eind weg en ze zullen wel zien waar ze uitkomen en wat er van komt. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Meerderen worden meer geleefd dan dat ze leven. Arme mensen.
Er zijn echter ook anderen. Zij weten het. Zij zullen het wel eens even vertellen. Ze hebben overal verstand van. Alleen word je er niet jaloers op. Ze vragen nooit wat aan een ander en als ze wel eens een vraag stellen weten ze het antwoord al. Ze weten precies hoe het moet» 't Zijn trotse, eigenwijze mensen, die het zo goed doen. Je kunt hen niets leren en ze leren ook niets.
Wat is er veel schakering onder de mensen. Je hebt immers ook mensen, die op het eerste gezicht de bescheidenheid zelf zijn. Ze zeggen dat ze het niet weten, maar 't is niet anders dan één grote show. In wezen willen zij ook niets leren.
Neem daartegenover de dichter van psalm 119. Hij schrijft de langste psalm, maar meent niet dat hij de wijsheid in pacht heeft. Het blijkt overduidelijk dat hij helemaal niet de pretentie heeft dat hij het wel weet. Hij is bescheiden en ootmoedig. In bijna elk vers van deze psalm blijkt dit. Dat leert een mens ook aan de voeten des HEREN, want als je tot bekering komt weet je niet hoe je leven moet. Je moet het nog leren. De vreze des HEREN maakt van hoogmoedige mensen ootmoedigen. Bescheidenheid is een vrucht van de Heilige Geest. Dan wil je leren, je pakt de bijbel, gaat naar de kerk, leert vragen.
Je ziet dat je nog zoveel leren moet en dat je steeds meer moet leren. Vooral vandaag. Het leven is zo ingewikkeld geworden. Wat moeten we doen? Wat is wijs en wat is goed?
Wij moeten het niet leren van mensen, al gebruikt God wel heel wat mensen om ons te leren. We hebben niet voor niets onze leraren! Maar ten diepste kan ons geen mens helpen als het om de echte vragen gaat. Dat maakt ons dan niet hopeloos, maar wel bescheiden. We vragen aan de HERE of we discipel mogen zijn, of we het van Hem mogen leren. Bidt u en bid jij zo mee? Omdat we er samen van overtuigd zijn dat we het helemaal van de HERE moeten ontvangen?
Wanneer we werkelijk discipelen van de HERE willen zijn en het metterdaad zijn, is er niet alleen ootmoed in ons leven, maar ook een vrijmoedig tot de HERE gaan om alles van Hem te vragen wat we nodig hebben. Typerend is dat Paulus direct na z'n bekering gaat bidden: Here, wat wilt U dat ik doen zal? Zo wil de Here het graag. Hij roept er ons toe op om Zijn aangezicht te zoeken. Heeft de Here Jezus niet gezegd: zoekt en gij zult vinden, bidt en gij zult ontvangen? Dan bidden we om alle geestelijke en lichamelijke nooddruft.
Zo mogen we tot de HERE komen juist voor de gewone dingen van het leven. Niet alleen voor deze dingen. Wie de HERE kan missen voor zijn zaligheid, voor de vergeving van z'n zonden, voor het eeuwige leven, zit niet goed. Maar wie de HERE hiervoor leert nodig krijgen, weet dat hij ook met de andere dingen mag komen. Zal Hij, Die zelfs zijn eigen Zoon niet gespaard heeft voor ons, ons niet met Hem alle dingen geven?
We worden er uitdrukkelijk toe opgeroepen om, wanneer ons wijsheid ontbreekt, deze van de Here te begeren. Hij wil ons graag verstand geven om op een Hem behagelijke wijze door het leven te gaan. De dichter van psalm 119 heeft dit goed begrepen. Hij weet niet hoe hij moet leven in zijn relatie tot God en tot de mensen. Hij weet niet hoe het moet in het leven van alle dag.
Dat maakt hem niet moedeloos, doet hem niet uitzichtloos neerzitten of lijdelijk afwachten of het hem nog eens een keer te beurt zal vallen. Hij is wel volstrekt afhankelijk. Dan krijgen we een aanhankelijk leven. Het leven van de dichter van psalm 119 is één groot gebed. Hij gaat aan één stuk naar de HERE om te zoeken, te vragen, te begeren. Indringend vraagt hij: geef mij verstand. Dat heb ik zo hard nodig.
Hij zegt niet: laat me sterven, neem de moeilijkheden weg, geef me een rustig plekje, een gevoelige aandoening, een woordje, een versje. Nee, geef me verstand! Is dat niet een kil gebed van een koude zakenman? Moet het niet een voet dieper zitten?
Wacht eens even. Hebt u de hele psalm al gelezen? Vooral wat de dichter bedoelt met verstand? Wij verstaan de taal van de bijbel vaak zo slecht. Wij denken bij weten aan intellectuele kennis, wij denken dat verstand in je hoofd zit, uitkomt in het goede cijfers halen en het slagen voor examens. Knappe koppen, zegt men dan.
Maar dat wordt niet allereerst en allermeest bedoeld in deze psalm. Verscheidene keren komt het woord verstand voor, maar dan heeft het de betekenis van inzicht, doorzicht, van verstaan en dóórhebben, van alles overzien, van het weten waar het ten diepste om gaat. Verstand is dan eigenlijk levenswijsheid, volwassenheid, rijp inzicht. Dat is er verbazend weinig in de wereld (en in de kerk). Wat zijn er weinig volwassen mensen. En we hebben er vandaag zoveel behoefte aan. Aan mensen die bidden: geef mij verstand om te leven. HERE, U alleen kunt het rechte inzicht geven. U weet wie ik ben, U weet hoe het moet, U kunt het me leren om te leven temidden van allerlei problemen, om te leven in een zo ingewikkelde wereld. U kunt me leren hoe het moet in de wereld en in de kerk, in vakantie en op het werk, ook als ik werkeloos ben en zelf geheel uitgeschakeld. Zonder U kan ik niet verder. Zonder Uw licht, zonder Uw Woord ben ik nergens, kan ik niet leven, durf ik niet te leven en wil ik ook niet leven. Geef mij verstand met goddelijk licht bestraald.
Bidden we zo? Ongeacht hoe oud of jong we zijn?
Dwaas is de mens die meent alles bij eigen licht aan te kunnen. Het gaat niet goed. We komen om. De dood wacht ons. Want we leven dan niet tot Gods eer.
Vandaag roept de HERE ons op om niet zonder Hem door het leven te gaan. Hij wil ons leren leven, echt léven.
Ontvangen we deze levenswijsheid wanneer wij er om vragen?
Hoor wat de Here zegt; indien iemand wijsheid ontbreekt, dat hij die van God begere, die mild schenkt en niet verwijt.
De Here zegt niet: had je maar eerder moeten komen. Ook niet: je meende het toch zelf te kunnen? Hij verwijt nooit. Schenkt integendeel mild en overvloedig. Zie maar naar Salomo. Toen hij wijsheid vroeg kreeg hij het. En hoe! Was het niet moeilijk met die twee vrouwen en het ene kindje? Hij kreeg verstand en het volk zag „dat de wijsheid Gods in hem was om recht te doen", 1 Kon. 3:28.
Wie het van de HERE verwacht wordt niet beschaamd. In 1 Joh. 5:20 staat dat de Zoon van God is gekomen om ons verstand te geven. Verstand van God en van alles van God. Levenswijsheid om de wil van God te kennen en te volbrengen in het leven van elke dag. Wie verstand van de HERE begeert, ontvangt het. Die leert leven.
Leer mij, o HEER, de weg door U bepaald;
dan zal ik die ten einde toe bewaren;
geef mij verstand met godd'lijk licht bestraald.
Dan houd ik Uw wet, dan kan ik leven.
Want d'oop'ning van Uw woorden zal gewis,
gelijk een licht, het donker op doen klaren;
zij geeft verstand!
Daarom te meer wordt het gebeden en beleden: geef mij verstand, opdat ik leef!

Ede, J. van Amstel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen