Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

En u brengen waar gij niet wilt (I)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

En u brengen waar gij niet wilt (I)

(Uw aandacht gevraagd voor het verpleeghuis)

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Natuurlijk zullen onze bijbelvaste lezers weten dat het opschrift boven dit artikel het slotgedeelte vormt van de woorden die de Heiland na Zijn opstanding tot Simon Petrus sprak, toen die door Hem in ere hersteld was aan de zee van Tiberias.
Toen had Jezus tegen hem gezegd; „toen gij jonger waart omgorddet gij u zelf en gij gingt waar ge wilde, maar wanneer gij eenmaal oud wordt zult gij uw handen uitstrekken en een ander zal u omgorden en u brengen waar gij niet wilt" (Joh. 21:18).
Welnu: een bepaalde groep mensen die, als ze oud geworden zijn gebracht worden waar ze niet heen willen zou ik graag eens onder uw aandacht willen brengen. En dan heb ik die oude mensen op het oog, die hun laatste levensjaren in een verpleeghuis doorbrengen. Er zijn in zo'n verpleeghuis in de regel ook wel zogenaamde jongeren-afdelingen, maar verreweg de meeste bewoners zijn oud: erg oud vaak.
Wat zijn dat nu eigenlijk: verpleeghuizen? Laat ik beginnen met te zeggen, dat het niet te hopen is, dat u en ik er ook ooit nog eens terecht moeten komen, maar dat het evenmin te hopen is, dat we er ons dan ook maar niet mee bezig houden. Maar daarover verderop meer.
Dus: wat is een verpleeghuis?
Een goede omschrijving luidt: „een verpleeghuis is een instelling van gezondheidszorg voor mensen die een voortdurende en een meestal langdurige verzorging nodig hebben; met de bedoeling om hun lichamelijke of geestelijke ziekten of functie-stoornissen op te heffen of te verminderen en de bewoners in ieder opzicht zo goed mogelijk te begeleiden."
Nu kun je, althans op papier, drie soorten verpleeghuizen onderscheiden.
Allereerst zijn er tehuizen voor de somatische zieken; dat zijn mensen die uitsluitend lichamelijk ziek zijn of gehandicapt zijn.
Verder zijn er verpleeghuizen waarin uitsluitend psycho-geriatrische patiënten verpleegd worden; dat zijn mensen, die geestelijk zo gestoord geraakt zijn dat ze onmogelijk in hun eigen huis of in een bejaarden-tehuis kunnen blijven wonen.
En dan zijn er ook verpleeghuizen waarin deze beide groepen allebei te vinden zijn. Uiteraard zijn ze dan natuurlijk wel in aparte afdelingen ondergebracht. Tenminste zoveel mogelijk want het gebeurt wel eens, dat mensen, die aanvankelijk om lichamelijke ziekten of afwijkingen opgenomen waren op de duur ook in mindere of meerdere mate gaan dementeren, maar dan toch zo lang mogelijk op de hun op de duur zo eigen en zo vertrouwd geworden afdeling gehandhaafd blijven.
Nu schreef ik al dat zo'n verpleeghuis voor verreweg de meeste bewoners hun laatste station op deze aarde is, omdat ze nu eenmaal lijden aan een kwaal (lichamelijk of geestelijk of beide) die ongeneeslijk is en waardoor ze steeds meer behoefte aan verzorging en aan verpleging gaan krijgen. Verreweg de meesten sterven dan ook na kortere of langere tijd in het verpleeghuis.
Ik zal u maar niet gaan vermoeien met het vele en het veelsoortige personeel, dat er in zo'n verpleeghuis werkzaam is, allemaal mensen die ieder op hun eigen terrein direct of indirect bij de verzorging en verpleging betrokken zijn. Ik ben zelf werkzaam als pastor, als geestelijk verzorger in twee grotere en één klein verpleeghuis, die alle drie ressorteren onder één stichting.
Maar het is ook niet mijn bedoeling om u in dit artikel nu eens haarfijn te gaan vertellen wat ik daar nu zoal doe (al is de verleiding om dat te gaan doen sterk, maar dat lijkt me beter geschikt voor gemeente-avonden).
Wat ik wel op het oog heb is om de gemeente van Christus die iedere zondagmiddag belijdt, ik geloof de gemeenschap der heiligen te gaan confronteren met de vraag of er op dit terrein misschien werk voor u braak ligt, waar u eigenlijk nog nooit bij stil gestaan hebt.
Onder die gemeenschap der heiligen verstaan we volgens de catechismus immers, dat elk gemeente-lid zichzelf schuldig moet weten en zijn gaven ten nutte en ter zaligheid van de andere gemeente-leden gewillig en met vreugde aan te wenden.
En ook als er uit uw eigen gemeente niemand in zo'n verpleeghuis opgenomen mocht zijn of als zij, die er in opgenomen zijn al voldoende aandacht en bezoek ontvangen zou er toch wel eens een taak en een opdracht op u kunnen liggen wachten namens Hem van Wie ik in Psalm 72 lees: voorwaar Hij zal de arme redden, die om hulp roept, de ellendige en wie geen helper heeft.
Laat ik dan beginnen met de kerkdiensten. Die worden namelijk elke zondag gehouden (In één van mijn eigen verpleeghuizen 's morgens een „gewone" dienst en 's middags om de veertien dagen ook nog een aparte aangepaste dienst voor de demente bejaarden). In die diensten gaat meestal de verpleeghuisdominee voor, maar met opzet worden daarvoor ook enkele keren per jaar predikanten uit andere kerken uitgenodigd, omdat de bewoners zelf ook uit allerlei kerken afkomstig zijn. Nu zijn er voor die kerkdiensten altijd hulpkrachten van buitenaf nodig om alle bewoners, die die kerkdienst willen bezoeken eerst naar de kerkzaal toe te brengen (meestal in hun rolstoel) en hen na afloop van de dienst weer naar hun eigen huiskamer terug te brengen.
Gelukkig is daarvoor in de regel een vaste groep van vrijwilligsters en vrijwilligers uit de kerken in de directe omgeving aanwezig, maar omdat de afstanden die soms afgelegd moeten worden en ook het behoorlijk aankleden en het verdere klaarmaken van de kerkgangers en -gangsters nog al wat tijd in beslag nemen is extra hulp altijd welkom, temeer omdat het verplegend personeel dat 's zondags toch al in een zo minimaal mogelijke bezetting aanwezig is daar nu eenmaal geen of bijna geen tijd voor vrij kan maken. Is dat misschien zo nu en dan iets voor u? En nog even afgedacht daarvan: wat vinden die mensen die vaak jaren temidden van andere patiënten verblijven het fijn, als er in hun kerkdienst ook eens kerkgangers aanwezig zijn die nu eens niets mankeren en die hen bovendien ook nog helpen met het opzoeken van het te lezen bijbelgedeelte en van de te zingen liederen.
En zou het nu werkelijk zo'n groot offer zijn: als er in uw gemeente (bijvoorbeeld door de vrouwenvereniging) eens een rooster opgesteld zou worden van die gezinnen uit de gemeente die bij toerbeurt met het hele gezin (de kinderen, als die er zijn vooral ook) de zondag-morgen-dienst in het verpleeghuis bij u in de buurt eens zouden bijwonen? U hebt er geen idee van hoe goed het de mensen daar doet, als ze 's zondags merken: dit is hier maar niet een of ander onder-onsje, maar dit is net zo goed een officiële kerkdienst als ik ze vroeger meemaakte in mijn kerk van herkomst.
Want laten we het niet vergeten: dat zijn nu eenmaal de kerkdiensten waar deze mensen (van wie er maar een enkeling zo nu en dan de dienst in eigen gemeente kan beleven) het voor de rest van hun leven nu eenmaal moeten hebben.
Ik hoop daarom maar, dat ik bij de lezers van dit artikel een gevoelige snaar geraakt heb.
En als u dan toevallig een Avondmaals-dienst mee zou maken dan zou u na afloop zeggen: wat was dat indrukwekkend, zo beleef ik het in mijn eigen gemeente eigenlijk nooit. Maar laat ik daar niet over uit gaan weiden, want dan zou ik de redactie van „de Wekker" om veel meer dan om twee artikelen moeten vragen.
U zou natuurlijk ook nog meer of u zou ook iets anders kunnen doen.
Maar daarover de volgende week in het tweede en laatste artikel.

D. Coppoolse

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 december 1983

De Wekker | 12 Pagina's

En u brengen waar gij niet wilt (I)

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 december 1983

De Wekker | 12 Pagina's