Langs een omweg

In deze tekst is er sprake van dat God Zijn volk langs een omweg heeft geleid. Die woorden zijn spoedig uitgesproken: langs een omweg. Maar wanneer we zelf een omweg moeten gaan, valt dit niet mee. Je hebt je plannen prachtig klaar, maar er komt iets tussen, zodat van de uitwerking van die plannen op dit moment niet veel terecht komt. Misschien waren er wel trouwplannen, maar door ziekte is een streep door die plannen gehaald. De trouwdatum moest uitgesteld worden. Waarom die ziekte van maanden?
„Maar God leidde het volk om." De HEERE had Zijn volk uit Egypte geleid. Aan de slavernij is een einde gekomen. Het volk mocht naar Kanaän. Nu was de snelste weg de karavaanweg, die rechtstreeks naar het Noorden, naar Gaza, leidde en verder zoveel mogelijk de kust van de Middellandse Zee volgde. Die wens heeft Israël zeker gehad: zo spoedig mogelijk in Kanaän, dáár een eigen huis, dáár een nieuwe toekomst.
Maar Gods weg is anders. God laat het volk een zwenking maken, leidt het volk langs een omweg, dus men komt verder van het begeerde doel af. Wat een teleurstelling na een hoopvol begin. Waarom toch zó?
Toch heeft de HEERE Zijn wijze bedoelingen met dit alles. De snelste weg ging door het land der Filistijnen. Maar tegen de strijd met de Filistijnen zou Israël zeker nog niet opgewassen zijn. En nu wil God niet dat Israël door de strijd de moed zou verliezen.
Bovendien heeft de HEERE deze bedoeling. Israël moet op de woestijnreis gelouterd worden. De HEERE wil aan Zijn volk nog vele lessen geven. Het volk moet de HEERE leren kennen in Zijn recht, Zijn genade, Zijn trouw, Zijn goedertierenheid. Het volk moet zichzelf leren kennen in eigen boosheid, dwaasheid, ontrouw, ongerechtigheid. Daartoe gebruikt de HEERE de omweg.
U denkt nu misschien aan de omweg die u in het verleden moest gaan, of die u nu moet gaan. Hoe groot, als we dan mogen ervaren:
Hij is nabij de ziel die tot Hem zucht.
Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht.
Mensen hebben in dagen van ziekte geprobeerd woorden van troost tot u te spreken. Maar vele woorden gaven geen troost. Als ze zeggen: houd er de moed maar in, helpt dan een dergelijk woord? Waar moet ik de moed vandaan halen, als ik moedeloos ben?
Wanneer ze je wijzen op de nòg moeilijker weg die een ander moet gaan, zeker, we zullen dit toestemmen, maar waarachtige troost krijgen we niet, als we letten op het leed van anderen.
Ware troost ontvang ik, als ik door genade mag zien op het Kruis van Jezus Christus. Heel Zijn leven was één omweg, één weg van moeite en smart. Hij Die nooit zondigde, leed en stierf om zondaren te redden van het verderf en te brengen op de goede weg naar het Kanaän van eeuwige rust.
Als u hier oog voor krijgt, gaat u de HEERE prijzen vanwege Zijn genade, Zijn trouw, Zijn goedertierenheden.
Dan zult u ook zeggen: HEERE, ik, grote dwaas, ik, grote zondaar, had deze omweg in mijn leven nodig. HEERE, houd me maar dicht bij U.
Wat wil de HEERE ons leren op de omweg? We kunnen verschillende dingen noemen. Maar we moeten ons tot enkele zaken beperken.
Ootmoed. Van nature zijn we hoogmoedig. Ons eigen „ik" zit op de troon. We kunnen hoogmoedig zijn op ons geld, op onze stand, op onze kennis. We kunnen zó hoogmoedig zijn dat we met de Farizeeër zeggen: „O God, ik dank U dat ik niet ben gelijk de andere mensen." Zo lopen we te paraderen in zelfvoldaanheid. Maar God heeft een afkeer van die hoogmoed. In Jacobus 4:6 lezen we: „God wederstaat de hovaardigen, maar de nederigen geeft Hij genade. "Ootmoed leren we op de School van Jezus. Hij heeft gezegd: „Ik ben zachtmoedig en nederig van hart."
Meeleven. Uit onszelf hebben we alleen belangstelling voor eigen weg, eigen idealen, eigen zorgen. Dat een ander ziek is of in rouw verkeert, gaat veelal aan ons voorbij. Maar als we een omweg moeten gaan, en we denken na over de zin van de omweg, dan krijgen we ook oog voor het leed van anderen. Dan willen we blij zijn met de blijden en wenen met de wenenden.
Waakzaamheid. Juist in onze tijd is waakzaamheid geboden. Zien we de gevaren die ons en onze kinderen bedreigen, wel? We leven nu in de eindtijd. Jezus komt weer. Maranatha. Verwacht u de Heere Jezus in Zijn wederkomst? De Heere zegt: „Waakt in de gebeden." Opdat wij het waken in de gebeden zouden beoefenen, geeft de HEERE de omweg.
Eerbied. Door onze val in Adam hebben we de rechte eerbied voor God verloren. We kunnen zo gedachteloos Gods Woord lezen. Dat getuigt niet van eerbied. We zouden ons met verschuldigde eerbied gedragen bij onze koningin en goed letten op haar woorden, Hoe vreselijk, wanneer we geen eerbied kennen bij het luisteren naar het Woord van de Koning der koningen. Op de omweg wil de HEERE ons eerbied leren. „Heilig toch en te eren is de HEER der heren."
Geloof. Geloven is amen zeggen. Amen zeggen op Gods woorden. Amen zeggen op Gods paden. Amen, ook in tegenspoed. Amen, schoon met zorg beladen, amen, alles, wat Gij doet.
Hebt u de les van de omweg begrepen? Het is vreselijk, als we na de omweg net doen, alsof er niets gebeurd is. Het is ontzettend, als we het hemels Kanaän niet zullen ingaan vanwege ons ongeloof. Beproevingen ervaren, maar er niets uit geleerd. De goedertierenheden van de HEERE ondervonden, en niet tot bekering gekomen.
Buig uw knieën en vraag: HEERE, leer me, bekeer me, leid me.
Israël werd langs een omweg geleid en kwam daarna voor de Rode Zee te staan.
Maar:
God baande door de woeste baren
en brede stromen ons een pad.
Onze onmogelijkheden zijn Gods mogelijkheden. Wanneer Gods kinderen voor eeuwig Thuis mogen komen, zullen zij de HEERE danken, ook voor de omweg.

Heerde, B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen