Het einde is nabij: Nu gaat het om de liefde

Christus' werk op aarde heeft de grote beslissing gebracht. Daarom is zijn komst aanstaande.
Dat heeft voor het leven van de gemeente verschillende consequenties, zoals Petrus in het voorgaande vers heeft laten zien. Zij zal zich gedurig rekenschap geven van de situatie die door het werk van Christus is ingetreden. Zij zal nuchter in deze wereld staan. Zij zal volharden in het gebed.
Maar het werk en de komst van Christus heeft nóg een consequentie, die we vooral niet mogen vergeten. En dat is de liefde. De liefde jegens elkander. De onderlinge liefde dus in de gemeente des Heren. De liefde die geeft, die zichzelf niet zoekt, die offers weet te brengen.
Over die liefde spreekt Petrus nogal vaak in zijn brief. Geen wonder. Zonder deze liefde is de gemeente immers geen gemeente. Zonder deze liefde kan de gemeente niet bestaan.
De gemeente leeft ván de liefde. Namelijk van de liefde van Gód. Dat is de liefde van de Vader die het diepste van zijn hart doet kennen in dat ondoorgrondelijke woord „Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde" en die deze liefde heeft geopenbaard door zijn eniggeboren Zoon te zenden in de wereld opdat wij zouden leven door Hem. En het is de liefde van de Zoon die, toen alles op Hem alleen neerkwam en de liefde tenslotte van één kant moést komen, de zijnen heeft liefgehad tot het einde. Het is niet minder de liefde van de Heilige Geest die allen die zich aan de Here Jezus kwijtraken troost en leidt en eeuwig bij hen blijft.
Van deze liefde leeft de gemeente. Maar omdat zij van de liefde leeft, leeft zij ook in de liefde. In de liefde tot God. En daarom ook in de liefde tot elkander.
Ons avondmaalsformulier zegt zo prachtig: „Daarom zullen wij, die door het waarachtige geloof Christus ingelijfd zijn, om de wil van Christus onze geliefde Zaligmaker, Die ons eerst zo uitnemend heeft liefgehad, samen in broederlijke liefde één lichaam zijn, en dit niet alleen met woorden maar ook met de daad jegens elkaar betonen." Dat is meer dan een wens. Het is ook meer dan een opdracht, al ligt het element van de roeping er zeer zeker in, net als in boven genoemde tekst. Het is bovenal belofte en daarom beleefde werkelijkheid wanneer wij, in Christus ingelijfd, als ranken uit deze wijnstok leven. De liefde is hét kenmerk van de gemeente van Christus. Niet kennis of kracht of allerlei opzienbarende gaven maar de liefde is de meeste. Want God Zelf is liefde. En Hij gééft zich een gestalte in zijn gemeente. Dat mag dan door onze zonde onvolkomen openbaar komen, dat mag dan slechts ten dele gekend worden - allemaal toegegeven. Maar het komt openbaar en het wórdt gekend als we werkelijk gemeente van de Here Jezus Christus zijn en zijn komst en werk echt beslissend voor ons zijn geworden. Want al ons lek en gebrek doet de echtheid, de realiteit van het werk Gods in ons niet teniet.
En zo is de liefde, de onderlinge liefde een geweldige toetssteen. Voor elke plaatselijke gemeente. En voor de kerken tezamen. Er zijn in deze tijd verschrikkelijk veel dingen belangrijk. En er zijn in het plaatselijke gemeentelijke leven en in het bredere kerkelijke leven ongetwijfeld heel wat zaken waarvoor het de moeite waard is om als wachters op Sions muren te staan. Maar laten we oppassen dat we elkaar niet verdringen en samen van de muur storten in een heilloze diepte. Want zonder de liefde baat al onze kennis en al onze ijver en zelfs al onze rechtzinnigheid ons niets. Alleen de liefde is de lucht waarin wij kunnen ademen totdat Jezus komt.
Van deze liefde zegt de apostel, dat ze bestendig zal zijn. Niet afhankelijk dus van stemming, niet op en neer gaande met de gevoelens van een bepaald moment, niet wisselvallig maar duurzaam.
Hoe is dat mogelijk? Bestendige liefde jegens elkander. Als we de werkelijkheid nu toch onder ogen zien! Er zijn in de gemeente toch ook leden - ook gelovige leden! - met een moeilijk karakter, -mensen waar je een gebruiksaanwijzing bij nodig hebt, mensen met zonden die nu eenmaal niet altijd verborgen kunnen blijven. Hoe kunnen we dan bestendig liefhebben?
Als we zelf leven van de bestendige liefde van Christus. Anders kan het niet. Absoluut niet. Maar ook hier geldt: ik vermag alle dingen in Hem die mij kracht geeft.
Dan voltrekt zich het wonder: dat de liefde jegens elkander tal van zonden bedekt. Dat wil zeggen: zoals Christus ónze zonden bedekt en verzoend heeft voor God, zo gaan wij, die uit zijn verzoening leven, vergevend en verzoenend met elkaar om. Dat kan niet anders. Het ingelijfd zijn in Christus en het leven uit Christus is zo'n realiteit dat we nu reeds zijn beeld gelijkvormig worden. Dan kunnen we vergeven. En zelfs vergeten. We rakelen niet altijd alles weer op. We lanceren geen onbewezen beschuldigingen. We maken elkaar, noch als gemeenteleden noch als ambtsdragers, direct of indirect verdacht. We zullen liever ten onrechte het goede dan ten onrechte het kwade van elkaar vertellen. We verblijden ons in de royaliteit der vergeving. En tónen dat elkaar.
En zo leven wij heen naar het einde aller dingen. Naar de dag van Christus. In nuchterheid, in gebed, in de liefde.
Kent u dat? Want hier loopt inderdaad de scheidingslijn. Op déze wijze vieren zij die van Christus zijn het heilsfeit van de nabije dag. In nuchterheid, in gebed en bovenal in bestendige liefde.
Als we echt uit de Here Jezus leven, leven we ook naar Hem tóe. In het geloof dat door de liefde werkt, verwachten wij zijn dag met groot verlangen. Om, na onze dienst hier volbracht te hebben, in vrede heen te gaan en met vreugde Hem te ontmoeten die in het dodelijkst tijdsgewricht onze ziel gered en onze tranen gedroogd heeft.
En daarom: Maranatha blijve ons wachtwoord. Amen, ja. Here Jezus, kom!

Enschede, G. Bijkerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen