Afvaardiging naar de Generale Synode

In de ambtsdragersconferentie van 26 april 1986 zijn enkele vragen gesteld die niet het thema van die dag raakten en die dus niet uitvoerig in de beantwoording en de discussie konden worden betrokken. Zo uitte één van de conferentiegangers zijn misnoegdheid over de afvaardiging van ambtsdragers door de particuliere synoden naar de komende generale synode. Beter gezegd: hij toonde zich ontstemd over het feit dat hij in enkele particuliere synoden bij de primi-afgevaardigden namen miste van ambtsdragers, die er in zijn visie op grond van de kerkelijke reputatie en ervaring alleszins voor in aanmerking hadden kunnen komen.
In de vraag hierover lag een beetje besloten dat wel eens sprake zou kunnen zijn geweest van bewuste voorkeur voor volstrekt gelijk gerichte broeders en van bewuste uitsluiting van broeders, aan wier geestelijke instelling en kerkelijke opstelling men zich minder of in het geheel niet verwant voelt. Heel in het kort werd ter conferentie op deze vraag in algemene termen ingegaan. Omdat het best eens zou kunnen zijn dat meerderen in de kerken met soortgelijke gevoelens rondlopen, kan het wellicht nuttig zijn op de zaak in deze rubriek wat dieper in te gaan.

Weloverwogen en eerlijk
De procedures bij de afvaardiging van ambtsdragers naar de bredere vergaderingen zijn onder ons natuurlijk genoegzaam bekend. Kerkeraden vaardigen broeders af naar de classisvergadering. Een classisvergadering wijst broeders aan voor de vergadering van de particuliere synoden en de particuliere synoden kiezen ambtsdragers die de kerken op de generale synode zullen vertegenwoordigen. Bij de afvaardiging naar particuliere en generale synoden zijn de kerkelijke vergaderingen wat de keuzemogelijkheden betreft niet gebonden aan de namen van de broeders die op dat moment ter vergadering zijn. Men is volkomen vrij namen te noemen van andere ambtsdragers, al is de praktijk wel dat dikwijls broeders uit de verkiezende vergadering worden aangewezen. De verkiezing geschiedt altijd schriftelijk, een gebruikelijke en begrijpelijke regel als het om personen gaat. Omdat met dit gebeuren in de regel veel tijd is gemoeid, worden de verkiezingen veelal tussen de behandeling van andere agenda-punten door gehouden, met assistentie van een daartoe samengestelde verkiezingscommissie.
Dit betekent intussen niet dat dit stukje kerkewerk als een formaliteit even tussen de bedrijven door mag worden afgehandeld. De aanwijzing van ambtsdragers voor de bredere kerkelijke vergaderingen, zeker ook voor de breedste, dient op verantwoorde, dat is weloverwogen en eerlijke manier te gebeuren. En het woordje eerlijk heeft dan in dit verband een heel bijzondere betekenis. De aanwijzing van afgevaardigden is bepaald geen kwestie van even een paar namen op papier zetten van mensen die mij gezind zijn of omgekeerd, of die ergens voor of tegen zijn op de manier waarop ik dat ben, maar het is een zaak van zorgvuldige overweging bij wie binnen de bekende kring van ambtsdragers de geestelijke instelling, gaven en kwaliteiten afvaardiging naar de breedste kerkelijke vergadering rechtvaardigen. Zeker als het aankomt op de afvaardiging naar een generale synode dient een afvaardigende vergadering zich bewust te zijn dat op deze breedste vergadering zaken van uiteenlopende en ingrijpende aard zullen dienen die behalve oprechte verbondenheid aan de Dienst van de Here God, gevarieerde kennis, breed inzicht, voorzichtige wijsheid en kerkbestuurlijke ervaring vereisen.

Leiding van de Heilige Geest en menselijke verantwoordelijkheid
Over alle handelingen op kerkelijke vergaderingen pleegt de leiding van de Heilige Geest te worden ingeroepen. De verkiezing van afgevaardigden naar bredere vergaderingen valt daar niet buiten. Nu is het uitermate moeilijk om bij deze handeling het punt aan te wijzen waarop de leiding van de Heilige Geest en onze menselijke verantwoordelijkheid samenvloeien. Anders gezegd: het is een moeilijk te beantwoorden vraag wanneer ik mij bij de invulling van een stembriefje onder of buiten de disciplines van de Heilige Geest plaats. Toch zijn voor een gewetensvolle waarneming van deze taak wel enige criteria aan te geven.
Het eerste is dat de verkiezende ambtsdragers het heil en de belangen van Christus kerk in al haar facetten goed voor ogen hebben en besef hebben van de voorwaarden die nodig zijn om het werk in het breedste kerkelijke verband op verantwoorde wijze waar te nemen. Verder zal er besef moeten zijn van de wenselijkheid dat in de afvaardiging van ambtsdragers uit het ressort, dat men vertegenwoordigt, zich de kerkelijke verhoudingen zoveel mogelijk op evenwichtige wijze weerspiegelen. Onmiddellijk hiermee samen hangt de voorwaarde dat men ontkomt aan het al te gemakkelijk laten meespelen van sympathieën en antipathieën of aan miskennende gevoelens over anderer ligging, maar dat men eerlijk probeert te wegen of uit de geestelijke integriteit van mijn misschien wat anders gerichte broeder wellicht toch zoveel waarachtige liefde en verbondenheid aan de Dienst van de Here spreekt, dat hij mijn vertrouwen voor het werk op een bredere kerkelijke vergadering ten volle waard is.
Hoewel geen enkele ambtsdrager afvaardiging naar elke bredere vergadering als een historisch verkregen recht kan claimen, kan het uit het oogpunt van continuïteit in het kerkewerk goed en soms zeer nodig zijn niet voorbij te zien aan broeders, die zich op eerdere bredere vergaderingen in de waarneming van opdrachten en taken, die méér inhielden dan „één-recht-twee-averecht", op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt. Bovendien is er in dit opzicht ook nog zoiets als onderling eerbetoon en respect. Het is in de stijl van het Evangelie wanneer we in de kerk van Christus broeders vanwege hun eerdere verdiensten opnieuw vertrouwen schenken, zeker als zij op een leeftijd zijn gekomen waarop zich dat niet dikwijls meer zal herhalen.
Oprechtheid en vroomheid, eerlijkheid en fijngevoeligheid, deze vier christelijke deugden, en onderkenning van de voorwaarden waarop het voor het werk op een bredere kerkelijke vergadering aankomt, ziedaar de dingen waarin de garantie besloten ligt, dat we ons bij het hanteren van de verkiezingspen op kerkelijke vergaderingen binnen de werkingssfeer van de Heilige Geest bewegen. Dan heeft het niet ons in de Heilige Geest maar dan heeft het de Heilige Geest door ons behaagd die en die voor het verantwoordelijke werk op de bredere vergadering aan te wijzen.
Wie het resultaat van de verkiezing van afgevaardigden naar de komende generale synode in twee van de vier particuliere synoden evalueert, zou tot de conclusie kunnen komen dat niet aan alle hier voren geschetste criteria recht lijkt te zijn gedaan. De lezer oordele zelf.
In de schriftelijke vraag op de ambtsdragersconferentie werden ook namen genoemd. Die laten we hier achterwege. Ze vertegenwoordigen trouwens ook teveel één richting uit ons kerkelijk leven. Het gaat niet allereerst om de namen maar om onze verantwoordelijkheid tegenover de Here der Kerk, tegenover elkaar en om onze gezamenlijke verantwoordelijkheid voor het geheel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen