Wie in Mij blijft . . .

Er is geen andere mogelijkheid dat de takken groeien, dat de bloem knoppen zet, dat de rank leeft en vrucht draagt!
Geen andere - zo heeft de Alwijze Schepper het leven laten functioneren - geen andere mogelijkheid, dan dat de levende verbinding met de wortel er is en blijft!
Van afgesneden bloemen kun je een prachtig boeket maken, kleurrijk en geurend, maar het sterft, het blijft niet duren.
Je kunt een rank afsnijden van de wingerd, maar je doet er niets mee, je zult er geen druif van plukken, tenzij je ze inent in de stam en dies verbindt met de wortel van een andere wijnstok.
En zo niet, gescheiden van de wortel zijn ze onnut. Verbrandt ze maar, daar ergens buiten tuin of hof.
Zo heeft de Landman - en dat is Mijn Vader zegt Christus - de levenswet gesteld om het levensdoel te bereiken. En dat is niet pronken met veel blad, maar vruchtdragen. Vruchten waarover de Landman zich verheugt en die Hem eer aandoen.
Zo is het met het herboren leven, het nieuwe leven dat de Here in het hart werkt. Het komt weer tot zijn doel: vruchten dragen, waarover God, de Vader zich verheugt en waarin Christus, door Zijn Geest zich heerlijk maakt.
Maar dan moet die levende verbondenheid met de wortel er zijn!
Ik ben de ware wijnstok - die in Mij blijft, zegt Christus, die leeft, die draagt vrucht, komt tot het hoogste levensdoel: die wordt zalig!
Dat geldt u, dat geldt mij, onze kinderen, het geslacht van vroeger en het moderne geslacht van nu en wat er komt aan geslachten in de toekomst; heel de mensheid!
Dat gold de hele schare verlosten voor de troon, die het levensfeest vieren (witte kleren, palmtakken) en het levenslied zingen in een volmaakt en heerlijk herschapen leven.
We eindigden de vorige keer met de vraag naar het geloof.
Wat is nu een waar geloof? Hoe weet ik dat mijn geloof echt is? Hoe weet ik dat ik mag zeggen: Mijn Here Jezus Christus is mij gegeven van God tot wijsheid, rechtvaardigheid en een volkomen verlossing. Ik leef door Hem en als hier in deze wereld van afbraak en sterven het einde komt, dan begint het pas goed: dan ga ik werkelijk op tot Gods altaren, tot God mijn God de bron van eeuwige vreugd. Dan zal ik juichend stem en snaren tot roem van Zijne goedheid paren, die na kortstondig ongeneugt (wat betekenen 60-80 jaren op Gods eeuwigheid?) mij eindeloos verheugt!
Je zingt het hier beneden in de kerk wel eens met een hart vol verlangen mee, maar. . . er zijn ook zoveel uren dat je je afvraagt: zou het wel waar zijn? Waar, voor mij . . . ?
We kunnen het moeilijk hebben, vooral als de duivel zo gemakkelijk zijn voet tussen de deur zet, - met de vraag: is het niet allemaal krachtens mijn opvoeding in een christelijk gezin, door biddende en in eenvoud getuigende ouders? Ik weet het allemaal zo goed, heel dat schema „wat er allemaal moet gebeuren met een mens", maar leeft het in mij, omdat ik uit de Levenswortel leef?
Is Christus mijn leven tot behoud, of zou ik straks, als het wel noodzakelijk maar niet wezenlijk bij het gebouw behorende steigerwerk, nog weggedaan worden?
We moeten, om die vragen te kunnen beantwoorden in feite nergens anders zijn dan op onze knieën onder vier ogen bij de Here!
We lopen toch met alle confessionele gangen, met alle zeer juiste ontledingen van het geloofsleven, met alle schema's waarin we precies menen te kunnen vangen het geheim van het levenswerk Gods, gewerkt door de Heilige Geest, het gevaar van ons leven een puzzel te maken. Als alle stukjes nu maar passen - dan zit het goed? Maar als we er wat in menen te missen. . . ? Dan klopt het ineens ergens niet.
De chirurg kan, vooral bij de stand van de wetenschap op heden, tot de fijnste levensfuncties trachten te cureren, maar het leven kan hij er niet inbrengen. Zijn ontleedmes kan het er alleen maar, als hij te ver gaat, uit snijden!
Het is waar wat de Schrift zegt: Niemand weet wat in de mens is, dan het hart van de mens, dat in hem is!
In het eerlijk en ootmoedig buigen voor de Here wil Gods Geest ons Hem en onszelf doen kennen!
Maar Hij gebruikt daarvoor wel het alles ontdekkende licht van Zijn Woord!
Want daarin komt Christus tot ons als het Leven en de Waarheid! Daarin wijst Gods Geest ons niet alleen de weg, maar, roept ons op en trekt ons naar die enige weg ten leven en zegt: IK ben de weg!
Om tot wat duidelijkheid in en met het Woord te komen, hebben we onze belijdenis.
En nu moet u, als we de rijkdom en zekerheid van Gods verbond beleden hebben, eerlijk overtuigd dat het waar is, dat Zijn beloften en het aanbod van Zijn genade persoonlijk aan mij geadresseerd zijn, eens op de gang van de belijdenis letten!
Voor het antwoord, - rijk met bijbelteksten gestaafd in Zondag 7 van de Catechismus - gegeven wordt op de vraag: wat is nu een waar geloof, wordt eerst die wortelnoodzaak aangegeven. Daar ligt en klopt het geheim! Dat is het geheim van het geloof, want dat is het geheim van onze God, die de eerste was en wil zijn in ons leven.
Wie worden er - als de Here Jezus in Zijn grote liefde de genade-weg volkomen baant en God ons in de Middelaar - onze Here Jezus Christus - àlles geeft - wie worden er dan zalig?
Alle Adamskinderen? Alle mensen? Neen!
Alleen zij, die uit het geheim van het goddelijk leven leren leven: die de Here Christus door een waar geloof worden ingelijfd en al zijn weldaden aannemen!
Niet: zij die door hun geloof zich in Christus inlijven!
Dat kan en doet de rank nooit uit zichzelf.
Hier is de passiviteit van het geloof, ze wòrden ingelijfd, één lichaam, één levende eenheid met Christus gemaakt.
Hier moet de Landman aan te pas komen. Dit is Gods werk!
Voorts wanneer God dit zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert en de ware bekering in hen werkt . . . zo dringt Hij door tot in de binnenste delen van de mens met de wederbarende Geest; Hij opent het hart dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is . . . (leest u maar eens verder in de Dortse Leerregels 3, 4/11!). Dat is het wondere levendmakende werk van Gods Geest.
De rank vraagt niet om geënt te worden, de Landman kiest de rank, groot of klein, sterk of teer, maar buiten de wijnstok dood en onvruchtbaar, uit om geënt te worden.
Maar wanneer God dat wonder, naar Zijn trouw in Zijn Verbond werkt, komt - en daar kijkt de Landman na de enting dagelijks naar uit - de levensfunctionering, de activiteit van het geloof!
Blijft die rank slap neerhangen, of gaat er iets in leven?
Die levensverbondenheid met Christus, dat leven uit de wortel, komt openbaar!
De wortel stuwt door de stam de levenssappen naar de rank, maar waar de rank leeft trekt de rank, zuigt de rank de levenssappen tot zich en zet ze in uitbottend leven om. Dat uitbottende leven is natuurlijk. Het is niet in een dag groot. Er hangen morgen en ook volgende week niet direct heerlijk rijke druiventrossen aan. Die pas geënte rank zou het niet kunnen dragen!
Dat het echt is, dat het leeft komt openbaar. Het geloof neemt al Zijn weldaden aan, twijfelt aan geen een en begeert ze alle. Het komt als levend geloof openbaar in dat luisteren naar Zijn Woord, in het begerig worden naar, in het betrokken zijn op, in het hongeren en dorsten naar, in het missen en nodig hebben van. . . HEM in al Zijn liefde. Zijn vergeving. Zijn leiding en kracht!
Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt gij niets doen (Joh. 15:5).

I. de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen