Maar ik kàn niet van God houden

Het gebeurt niet zo vaak, dat jonge mensen tegenover ouderen het achterste van hun tong laten zien. En als dat toch voorkomt, vind ik dat een heel kostbaar moment, vooral als je weet dat een aantal andere jongeren kritisch meeluistert. We hadden het op catechisatie over het kerkgaan. Al heel gauw kwam de preek ter sprake en binnen de kortste keren ging het gesprek over de kern van de prediking. Over de genade, de vergeving en de liefde van God. En - dat kon niet uitblijven - over de wederliefde van ons mensen tot God. En toen kwam daar plotseling die reactie: maar ik kàn helemaal niet van God houden! Hoe moet dat eigenlijk?
Het is een vraag, die bij de meesten van jullie wel eens is opgekomen. Misschien niet zo duidelijk onder woorden gebracht, als dat meisje op catechisatie deed, maar meer als een vaag gevoel. Een gevoel van onzekerheid, van onmacht en het zou me niet verbazen als je je er ook schuldig bij voelde. Want, zeg maar eerlijk, geloven is al moeilijk genoeg. En dan nog niet eens dat geloof, waarmee je aanvaardt, dat de Here God in de bijbel allerlei dingen heeft laten gebeuren en laten zeggen. Maar het geloof waardoor je je verbonden mag weten met diezelfde God, die ook nu nog tot ons mensen spreekt. Dat is niet zo eenvoudig als je misschien als kind hebt gedacht, zoveel levenservaring hebben de meesten van jullie nu toch wel. Je kunt je in je geloof gesterkt voelen, maar heel vaak ook aangevallen en soms lijkt het helemaal weg.
God liefhebben, dat is toch nog meer dan geloven. En als geloven al zo moeilijk is, dan liefhebben zeker. Je kunt je goed voorstellen, dat je de Here God leert vrezen, dat je eerbied voor Hem hebt. God laat zich in de bijbel vaak kennen als de machtige Heer, die het altijd en overal voor het zeggen heeft. God is een koning, voor wie je moet buigen. Als er in je leven iets is met betrekking tot de Here God, dan is dat dikwijls het besef dat Hij die grote verre God is, majesteitelijk en heilig. Het is niet onmogelijk, dat je, denkend aan God, nog andere gevoelens voelt bovenkomen dan ontzag en eerbied. Ik bedoel: angst. Hoeveel kinderen zijn niet groot geworden met het beeld van een God, die alles ziet en alles hoort en dus ook al hun streken en gebreken ziet en hoort. Een God voor wie je moet oppassen. Er schieten je allerlei woorden uit de Schrift te binnen over toorn, straf en oordeel.
Nee, ik denk als we een lijstje zouden maken van woorden die met de Here God te maken hebben, dat het woord liefde er misschien niet, of helemaal onderaan zou voorkomen. God liefhebben, hoe moet dat dan?
Want dat komt er nog bovenop: „Gij zult de Here uw God liefhebben." Je kunt het elke zondag in de kerk horen. Het eerste en grote gebod. God liefhebben met huid en haar, met lichaam en ziel. Van God houden met heel je bestaan! Gij zult! Zo, en niet anders!
Heb je er zo wel eens tegen aangekeken? Alsof de Here liefde van ons eiste? Liefde laat zich toch niet dwingen? Liefhebben is toch vrijwillig en van harte liefhebben?
Ik wil even terugkomen op het begin. We hadden het op catechisatie over kerkgaan en over preken. Je kunt je afvragen waarom mensen dan toch naar de kerk gaan; waarom ze hun kinderen meenemen; waarom op deze wereld ontelbaar veel mannen en vrouwen preekstoelen beklimmen of achter katheders plaatsnemen; waarom er radio- en televisiediensten worden uitgezonden. Ik denk, dat je het antwoord zelf wel invult: elke preek is een nadere kennismaking met de Here God. Zo heeft Hij het immers altijd gedaan? Hij heeft gesproken door profeten en apostelen, opdat de mensen Hem steeds beter zouden leren kennen. Dat woord kennen is een heel mooi bijbels woord. Wij gebruiken het nog in die betekenis als we zeggen, dat een jongen en een meisje kennis aan elkaar hebben gekregen. Ze zien wat in elkaar. In de verkeringsperiode is het de bedoeling, dat ze elkaar steeds beter leren kennen. En - dat gaat eigenlijk vanzelf - dan groeit ook de liefde tussen die twee. Dat houdt trouwens met de bruiloft niet op, dat groeien van de liefde. Integendeel, als het goed is groeien mensen steeds meer naar elkaar toe. We zeggen zelfs wel van oudere mensen, dat ze aan elkaar verknocht zijn, vast-gegroeid.
Zó zou ik over de liefde tot de Here God willen spreken. Met God leven is niet „geloven", punt, uit! Het is de bedoeling dat je Hem steeds beter leert kennen, in die diepe bijbelse zin. Om die reden is kerkgang en prediking belangrijk. Om die reden lees je de bijbel.
Ik hoop dat je op die manier ontdekt of ontdekt hebt, dat Christus Zelf het geheim van Gods liefde is. Aan Hem kun je zien hoeveel God van jou en alle mensen houdt.
Maar ik kàn helemaal niet van God houden!
Komt jou dat ook bekend voor? Denk dan niet dat je een uitzondering bent, een eenling of een hopeloos geval. Vóór jou hebben talloos veel andere mensen het gezegd of gedacht. Mogelijk uit een diep besef van onmacht: het lukt me niet. Misschien wel met een groot verdriet: ik zou graag, maar. . .
Eén ding is in elk geval heel belangrijk, dat is: zeg het tegen de Here God. Om liefde mag je bidden. Het is een gave van de Heilige Geest.
Ergens in ons land staat op het graf van een dominee: „God heb ik lief". Hij had over die liefde veertig jaar gepreekt. Hij zegt het nog, nadat hij gestorven is.
Zeg het hem na.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen