Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Onze kinderen en hun toekomst

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Onze kinderen en hun toekomst

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

In deze tijd van het jaar is de aandacht heel sterk op onze jonge mensen gericht. Kerkelijk was dat in de voorbije weken het geval rond de openbare belijdenis van het geloof door jongeren. Wat is aan dat gebeuren door de plaatselijke gemeenten en vooral ook door ouders en familie grote vreugde beleefd.
Maar ook maatschappelijk volgen we onze kinderen in deze weken met aandacht op hun weg naar de volwassenheid. De examens zijn achter de rug; de uitslagen zijn bekend of voor dit moment misschien nog onzeker als nog een herkansing werd gegund. Sommigen bereiden zich voor op een universitaire studie. In veel bedrijven hebben zich tussen de vaste krachten weer vakantiewerkers gemengd.
Intussen wordt gezweet op een goede sollicitatie-brief en bij de uitzendbureaus is er weer een grote toeloop van jonge mensen, die voorshands geen vaste plaats kunnen vinden of nog geen vaste binding willen aangaan.

Grote zorg voelbaar
Meer uitgesproken bij ouderen en misschien wat bedekter bij jongeren, is grote zorg voelbaar als het gaat om de toekomst. Waar stevenen we met onze wereld op af? Wat staat onze kinderen te wachten? Ontnemen de ontwikkelingen in de wereld veel jongeren niet de motivatie om met inzet van alle krachten te werken aan eigen maatschappelijke ontwikkeling en om met toewijding dienstbaar aan de samenleving te zijn? En als die inzet er wel is, knaagt bij veel jongeren dan toch niet de twijfel over het „rendement" op langere termijn?

Beroepskeuze
Hoe moeilijk ligt het vandaag met de beroepskeuze. De wereldeconomie vertoont opnieuw aarzeling. Ook in ons land buigt de curve van de welvaart weer enigszins naar omlaag. Bepaalde beroepen hebben geringere aantrekkelijkheid gekregen vanwege de slechte vooruitzichten. Een duidelijk voorbeeld daarvan is de agrarische sector, waarin overproduktie en milieu-problemen de ontplooiingsmogelijkheden van ondernemers beperken. Bij sommige jongeren bespeurt men een zekere huiver om te kiezen voor een beroep waarbij men te maken heeft met de verzieking en de vergiftiging van ons leefmilieu. Een goede toekomst lijkt de computertechniek te hebben en de belangstelling voor functies daarin is groot, maar ook op dat terrein zal een punt van verzadiging worden bereikt.
En wordt voor christenjongeren de keuze voor een beroep in sommige sectoren van het bedrijfsleven niet bemoeilijkt door de omstandigheid dat het arbeidsproces in onze geïndustrialiseerde samenleving de zondag steeds minder ongemoeid laat? Gesproken is dan nog niet over beroepen op de wat hogere niveaus waarbij het een eis is dat jongeren allerlei moderne trainingen voor betere persoonlijkheidsvorming en communicatieve vaardigheid zullen volgen en waarvan zich in het privé-leven soms zeer negatieve gevolgen laten zien (ontregelde huwelijksverhoudingen als gevolg van karakteromvorming b.v.).
De vraag is of de kerk ook op dit vlak van het leven haar jonge(re) leden in prediking, catechese en persoonlijk pastoraat niet méér zou moeten begeleiden.

Politieke toekomst
Ook die kan ouderen en jongeren benauwen. Oorlog tussen westerse landen op ons continent is niet meer te vrezen. Voor dit moment lijkt er in de verhouding tussen oost en west van een zekere ontspanning sprake te zijn, maar we zullen ons goed bewust moeten zijn dat deze verhouding door onverwachte voorvallen en ontwikkelingen zo maar weer onder sterkere druk kan komen staan. En waar niet voluit van directe oorlog sprake is, zijn er in onze wereld wel veel landen waar interne spanningen en externe wrijvingen in de vorm van terroristische activiteiten worden uitgevochten. Wie met de wereldkaart voor zich de politieke temperatuur hier en daar meet, kan niet anders dan concluderen dat er maar weinig plaatsen op onze planeet zijn waar het niet kookt en gist. Centraal daarbij staat het midden-oosten, waar de verdere ontwikkelingen van wereldbeslissende betekenis zullen blijken te zijn.
En hoe groot is niet de dreiging die uitgaat van de alleen maar groter wordende kloof tussen arme en rijke landen. Wat zullen onze kinderen niet moeten ondergaan wanneer zij het zullen meemaken dat arm op rijk in deze wereld verhaal zal nemen.
Een pinkstervoorganger- en vóór hem hebben andere voorgangers het ook wel eens gezegd - maakte onlangs de in de krant vermelde opmerking dat het Evangelie het antwoord op alle wereldvragen bevat. Als dat ook geldt voor de verhouding arm en rijk, zullen we als kerken moeten erkennen dat we dat antwoord in al zijn consequenties, naar die ander en naar onszelf toe, bij lange na nog niet doordacht, laat staan toegepast hebben.

Natuurlijk leefklimaat
Verstikkend is de gedachte aan ons natuurlijk leefklimaat. Wie ligt daarvan niet wakker? Omdat de problematiek gedoseerd op ons toekomt, zijn sommigen misschien nog niet al te erg gealarmeerd, maar wie de totaliteit wat probeert te overzien, kan alleen maar heel erg ongerust zijn.
Hebben de wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen de kwaliteit van ons leven geweldig omhoog gebracht, we zitten nu hoogst bezorgd aan te kijken tegen allerlei negatieve neven-effecten van die kwaliteitsverbetering.
We lijken ermee in een onomkeerbare situatie terecht te komen. Bodemverontreiniging door het dumpen van afval, verontreiniging van zeeën en rivieren, gaten in de ozonlaag, mede als gevolg van de vuiligheid die wij dagelijks vanuit onze auto's de lucht inblazen, ontbossing ten dienste van de gigantische hout- en papierindustrie of voor andere doeleinden, met alle klimatologische gevolgen van dien.
Gevoegd bij de nucleaire verontreiniging, lijkt het dat wij - en zeker onze kinderen - wel eens het moment zouden kunnen naderen, waarop de natuur niet meer in staat zal zijn zichzelf te reconditioneren. Wat legt dit alles een psychische last op ons en wat drukt - als het goed is - de verantwoordelijkheid op ons ouderen zwaar als we ons realiseren met welke erfenis we onze lieve kinderen hun leven laten beginnen. En hoe zij daarin zullen eindigen. ..
Vanuit ons christelijk geloof denken en spreken we vrijwel alleen over dingen die onze persoonlijke verhouding tot de Here God raken. Dat is wel het eerste, maar niet het enige.
Ook de verantwoordelijkheid voor, het zorgvuldig omgaan met de schepping van God, met alle levende ziel ook waarmee God blijkens het zondvloedverhaal een verbond sloot, behoort ertoe. Het zou voor veel jongeren misschien een bemoediging kunnen zijn wanneer in prediking en catechese duidelijker en overtuigender zou worden gewaarschuwd tegen de arrogantie van de mens, ook van christenen, waarmee op Gods schepping roofbouw wordt gepleegd.

Ziekte en gezondheid
Wat ziekte en gezondheid betreft kijken onze jonge mensen naar een toekomst met enerzijds de gegronde verwachting van een voortgaande ontwikkeling in het medisch kennen en kunnen. Anderzijds knaagt de bange vraag of een nieuwe ziekte als aids wel onder controle te krijgen zal zijn. En hoe zal - bij het ouder worden van de mens - de toename van kanker in te dammen zijn? Allerlei ziekten, waaraan vroeger voor de zwakkeren een groot sterfterisico verbonden was, zijn onder beheersing gebracht. Ook zwakkeren is gelukkig een langer leven gegund, maar voor sommigen is het de vraag of dit tegelijk niet het risico inhoudt van een zekere degeneratie van het menselijk geslacht.
Voor onze kinderen zal het de gewoonste zaak van de wereld zijn om te leven met mechanische en chemische regulatie van onze voortplanting. Wat daartoe aan middelen ten dienste staat is door de medici recentelijk nog weer eens (eigenlijk voor het eerst) volkomen onschuldig verklaard en in bepaald opzicht zelfs als heilzaam aangemerkt. Dat zal zo zijn, maar zijn ook in het verleden stellige uitspraken op medisch gebied op termijn niet door de feiten weersproken? Bij dit alles blijft het voor de christen, zeker gezien vanuit het geloof in de sturende hand van God in ons leven - nog altijd de vraag of men met moderne methoden van geboorteregeling niet bezig is zich tegenover God volkomen autonoom op te stellen en zich te verwijderen van de natuurlijke orde waarmee de mensheid vóór ons heeft geleefd.

Geestelijk klimaat
Het meest kan de vraag benauwen in welk geestelijk klimaat onze kinderen in de toekomst zullen moeten leven. Méér nog dan op ons zal op hen de vraag toekomen hoe zij tegen de achtergrond van wat wetenschap, techniek en menselijke intelligentie in het algemeen, aan gegevens over deze aardse werkelijkheid aan het licht brengen, nog langer op de overgeleverde manier met de bijbelse waarheden en de God van die bijbel menen te kunnen omgaan. In de voorbije periode is veel gesproken en geschreven over de kerkverlating door jongeren en over de oorzaken daarvan.
Een heel belangrijke oorzaak was en zal ook in de toekomst zijn dat veel jongeren de aansluiting missen tussen het christelijk geloof en hun dagelijkse werkelijkheidservaring. Wie nadenkt en eerlijk is, zal erkennen dat het met deze dingen ook niet gemakkelijk ligt. Wordt het met het oog op onze jonge mensen niet hoog tijd dat we ons naast de nogal abstracte discussies over de actualiteit van de gereformeerde belijdenis en de tijdbetrokkenheid van Schrift, belijdenis en theologie, eens gaan bezinnen op de vraag hoe wij, geleid door Gods Geest, op geloofwaardige en overtuigende wijze aan onze jongeren en aan de wereld om ons heen, duidelijk kunnen maken dat het Woord van God in al zijn facetten ook voor onze tijd voluit geldigheid en kracht heeft? Oude antwoorden die het zogenaamd niet meer doen en nieuwe zienswijzen die niet acceptabel zouden zijn, kunnen misschien worden vervangen door een nieuwe verfrissende aanduiding van de actualiteit van Gods Woord, in termen die de eeuwige waarheden van Gods Woord geen geweld aandoen en waarin jonge mensen, die geestelijk in een zee van twijfel rondspartelen, weer iets van hoop en licht voor de toekomst vermogen te ontdekken. In termen die de Geest in onze mond legt, komend uit een hart waarin die waarheden echt zijn doorleefd. Dat hebben onze jonge mensen nodig.
Dat hebben we trouwens ook als ouderen hard nodig. Want een stukje van de toekomst mag misschien ook nog onze toekomst zijn.
Wat onze kinderen aangaat: nergens in Gods Woord is te vinden dat wij ons in tijden van dreiging en zorg aan onze aardse roeping mogen onttrekken. Ieder op eigen plaats en wijze mogen we dienstbaar zijn aan de voltooiing van deze aardse bedeling. Misschien mogen onze kinderen nog bij hun leven hier de terugkomst van Jezus Christus meemaken. Dan zal het goed zijn wanneer Jezus hen aantreft, geestelijk bereid om Hem te ontmoeten en serieus bezig met de vervulling van hun aardse roeping.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 19 juni 1987

De Wekker | 12 Pagina's

Onze kinderen en hun toekomst

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 19 juni 1987

De Wekker | 12 Pagina's