Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Woonplaats van verwachting

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Woonplaats van verwachting

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

De gedichtenbundel „Woonplaats van verwachting" is het officiële debuut van Annemike F.R. van der Meiden. In eigen beheer had zij al wel het een en ander gepubliceerd. Voor de eerste bundel met-een-echte-uitgever hebben anderen uit dit eerdere werk een selectie gemaakt. Het werd aangevuld met nog niet eerder gepubliceerde gedichten.
Ik denk dat het een goede, zelfs sterke bundel is. De naam van God komt er expliciet slechts één keer in voor. Maar verhuld is Hij zeker op meer bladzijden aanwezig. Als degene die, hoe dan ook, wordt gezocht, en van wiens verhouding tot haar de dichteres zich rekenschap geeft: „twee elementen/die onweerstaanbaar naar elkaar/toe worden gezogen".
Misschien heb ik het mis. Het is tenslotte een vrij moeilijk toegankelijke bundel. De poëzie is wat men noemt gesloten. Met een verre herinnering aan de Vijftigers, de groep dichters die in de jaren vijftig stónd voor nieuwe woorden en schone leien, zoals werd gezegd, nieuwe vormen en beelden, nieuwe gedachten en vooral associaties.
Maar de geest, vanwaaruit Annemike van der Meiden schrijft, is vermoedelijk toch een andere. Het gaat over heel existentiële zaken. Het verbaast dan ook niet dat zij Kierkegaard citeert: „De waarheid meedelen, betekent dat je moet lijden". En dat is wat anders dan overwegend in halleluja-stemming versjes maken.
Annemike van der Meiden: „ik wil zingen, maar mijn adem bevriest/op ogen van geharde eenzaamheid". Haar zinnen hebben soms iets stamelends, geven soms een onaffe indruk. Bijvoorbeeld in het drieluik „Hij". Tezelfdertijd verleent het iets heel waarachtigs en authentieks aan deze verzen, waarin naast geluk en gemeenzaamheid veel verdriet en eenzaamheid schuilgaan. En dan is het moeizaam dichten: „alles valt te rijmen/alleen niet dit gevoel".
Tot de ontroerendste gedichten behoren de cyclus „Litteken" naar aanleiding van het sterven van haar moeder en ook de liefdespoëzie (o.m. „Tederheid").
Uitgave Kok-Kampen, ƒ 14,75.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 maart 1988

De Wekker | 8 Pagina's

Woonplaats van verwachting

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 maart 1988

De Wekker | 8 Pagina's