De tijd uitkopen

De jonge gemeente in Efeze wordt bedreigd door heidense en joodse invloeden. De gemeente van Efeze heeft daar geen oog voor. Zij waakt niet meer. En zoals het levensgevaarlijk is, wanneer een chauffeur achter het stuur in slaap dommelt, zo is het ook met de christenen in Efeze. Daarom is er een reveil nodig. Paulus schudt de mensen daar in Efeze wakker en zegt: „Ontwaakt gij die slaapt en staat op uit de dood en Christus zal over u lichten". En daarop volgt de vermaning van onze tekst. „Ziet dan, hoe gij voorzichtiglijk wandelt, niet als onwijzen, maar als wijzen, de tijd uitkopende, dewijl de dagen boos zijn".
„Tijd" wordt terecht een van de kostbaarste weldaden in dit leven genoemd. Onze tijd is kostbaar. Wat onze tijd zo kostbaar maakt is, dat het ons de gelegenheid geeft om de Heere te zoeken. Men zegt wel: levenstijd is genadetijd. Er zijn er duizenden in de hel, die nog een stukje tijd zouden willen ontvangen om zich te bekeren. Al kregen ze nog maar één ogenblik de gelegenheid om de Heere te zoeken, wat zouden zij die tijd benutten, maar het kan niet meer. Het is voorbij, voorgoed voorbij. Wij zijn nog in het heden der genade. De apostel kent de waarde van de tijd zeer goed, omdat hij weet en ziet, hoe de meesten hun kostbare tijd vermorsen en verkwisten met onbenullige en waardeloze zaken. En daarom dringt hij erop aan de tijd die ons gegeven wordt met de uiterste zorg uit te kopen en te gebruiken.
Het woord „uitkopen" doet ons denken aan de markt. De kooplieden komen met hun waar naar de markt te Efeze en stallen daar hun goederen uit. Anderen komen om te kopen. Maar wie voordeel wil behalen van de markt, moet voor alles opletten, behoedzaam acht geven op geschikte ogenblikken, waarop men zijn slag kan slaan. Als je zo'n gelegenheid voorbij laat gaan, dan mis je een kans. Om van de markt voordeel te trekken, moet je de juiste momenten te baat nemen.
Dat vraagt het Evangelie van het koninkrijk van Christus nu ook van haar kinderen, zolang zij zich op de weg door dit bonte, aardse leven bevinden. Hun weg door dit leven is ook vol van momenten, die benut moeten worden voor de Heere en Zijn dienst. Doelloos over de markt slenteren is een betrekkelijk onschuldige bezigheid. Maar ons doelloos laten meeslepen door de dingen van dit leven is een christen onwaardig; is de wandel van het Evangelie onwaardig.
Daarom moet op onze gang door dit leven nauwlettend acht gegeven worden, op wat we moeten doen en laten.
En dat des temeer, omdat de dagen boos zijn. Hiermee wordt niet gedoeld op vervolgingen, want die waren op dat moment in Efeze niet zo hevig. Maar hiermee wordt gedoeld op de verdorvenheid in Efeze, temidden waarvan de gelovigen hun hemelse roeping door hun wandel aan het licht moesten brengen. De inwoners van Efeze leidden een zelfvoldaan en vrolijk bestaan. Zij hadden het goed in natuurlijk opzicht en zij waren ook wel godsdienstig.
Maar de apostel Paulus spoort de gemeente van Efeze aan de tijd uit te kopen, omdat de dagen boos zijn. Nu is Paulus heus niet iemand die alles door een donkere bril ziet. Paulus behoort niet tot dat slag mensen, dat altijd maar klaagt, dat de tijden zo slecht zijn en dat het zo donker is in deze wereld. Hij is niet iemand die het verleden verheerlijkt en zegt, dat het nu niets meer is. Nee, Paulus is een man, die met zijn beide benen op de grond staat en ook zijn tijd kent. Het is geen somber pessimisme van Paulus, maar het getuigt van realiteitszin.
Als hij zegt, dat de dagen boos zijn, dan bedoelt hij, dat het dagen van de boze zijn. Het zijn de dagen, die vooraf gaan aan de wederkomst van Christus. En heeft Christus het Zelf niet voorzegd, dat die dagen boos zijn. De overste van de macht der lucht zal al het mogelijke doen om de volken te verleiden. Hij gaat rond als een briesende leeuw, zoekende wie hij zou kunnen verslinden. En als dat al geldt van de dagen, waarin Paulus leeft, hoeveel te meer geldt het dan niet van onze dagen. We leven in een ontkerstende samenleving, waarin steeds minder rekening gehouden wordt met God en Zijn Woord. De normloosheid en de zedeloosheid dringen steeds verder op.
In zo'n wereld groeien onze kinderen op en in zo'n wereld staat Gods kerk in onze dagen.
We zien, dat de wereld steeds verder de kerk binnendringt. De wereldgelijkvormigheid wordt ook in onze gezinnen gevonden en velen leven naar het schema van deze wereld.
En daarom is het appèl van de apostel Paulus in onze dagen ook zozeer van kracht om de tijd uit te kopen, dewijl de dagen boos zijn. We kunnen vandaag aan de dag niet vrijblijvend in de wereld staan met geen ander doel dan toeschouwer te zijn en zich door de stroom te laten meesleuren. De echte marktganger weet, waarom hij zich in dat bonte gewoel bevindt en hij benut de gelegenheden, want hij wil er profijt van hebben.
Paulus raadt ons aan onze tijd niet langer te verkopen aan de boze. Hij dringt ons aan onze levensagenda aan de Heere te geven, zodat Hij deze invult. Dan is het niet meer: „ik wil dit en ik doe dat!" Maar dan wordt de vraag in ons leven geboren: „Heere, wat wilt Gij, dat ik doen zal?" Onze tijd is niet van onszelf, maar van God. De tijd, die we krijgen, is een genadegeschenk van God. Eenmaal zullen we die tijd aan de Heere moeten teruggeven en dan moeten we verantwoording afleggen, wat we met onze tijd gedaan hebben. En hebt u dan uw kostelijke levensdagen geworpen over de balk van eigen genoegens en pleziertjes? Moet u dan zeggen voor uzelf geleefd, gewerkt en gewandeld te hebben? Dan heeft de Heere u levenstijd gegeven, maar u hebt die misbruikt. U hebt uw leven verknoeid en dan zult u ook in uw zonde sterven.
Koop de tijd uit, zegt de apostel Paulus. Dat vraagt bekering, waarachtige bekering. Er is er Eén geweest, die Zijn tijd heeft uitgekocht. Het is de Heere Jezus Christus. Hij heeft die tijd zelfs losgekocht van de boze. Hij betaalde er de dure prijs van Zijn bloed voor. Hij deed dat op Golgotha. Wie dat nooit gezien heeft, komt aan het uitkopen van zijn eigen tijd nooit toe. Maar wie door het geloof gezien heeft, dat Christus met Zijn leven betaalde om onze levenstijd los te kopen, zouden wij dan nog die tijd verspillen en verbeuzelen? Dat kan alleen door het werk van de H. Geest.
Een leven zonder God en buiten Christus is een verknoeid leven. Dan is ons leven niet tot verheerlijking van Zijn Naam. Maar een leven besteed in de dienst des Heeren is een gezegend leven. Dan wordt Hij heel ons leven en al onze tijd waardig. Dan heeft Hij er recht op, dat we al onze krachten besteden zouden tot Zijn eer. De Heere is het zo waard. Dan leren we de tijd onzes levens kost'lijk achten, opdat ons hart de wijsheid moog' betrachten.

Noordeloos, B. de Romph

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen