De verzegeling met de Heilige Geest (I)

Waar lezen we ervan?
Paulus spreekt over de verzegeling met de Heilige Geest in een heel bijzonder verband. We lezen de uitdrukking op verschillende plaatsen, die we hier eerst noemen. In het gedeelte dat ons reeds eerder toesprak, Ef. 1:1-14 wordt over de verzegeling met de Heilige Geest gesproken in vs. 13: „In Welke ook gij zijt, nadat gij het woord der waarheid, namelijk het evangelie uwer zaligheid, gehoord hebt; in Welke gij ook, nadat gij geloofd hebt, zijt verzegeld geworden met de Heilige Geest der belofte, die het onderpand is van onze erfenis tot de verkregen verlossing, tot prijs zijner heerlijkheid".
We treffen dezelfde zegswijze nog eenmaal aan in de brief aan Efeze, nl. in hoofdstuk 4:30: „En bedroeft de Heilige Geest Gods niet, door welke gij verzegeld zijt tot de dag der verlossing".
Ook in de tweede brief aan de Corinthiërs uit Paulus zich over de verzegeling door de Geest. Te noemen valt 2 Cor. 1:20 v.v. Paulus spreekt daar over de vastheid van Gods beloften: „Want hoevele beloften Gods er ook zijn, in Hem is het: Ja. Daarom is ook door Hem het: Amen, tot eer van God door ons. Hij nu die ons met u bevestigt in de Gezalfde en ons heeft gezalfd, is God, die ook zijn zegel op ons gedrukt en de Geest tot onderpand in onze harten gegeven heeft". Ook in 2 Cor. 5:5 treft ons een gelijksoortige uitdrukking in de volgende woorden: „God is het die ons juist daartoe bereid heeft en die ons de Geest tot onderpand gegeven heeft"

Welke klanken komen mee?
Wanneer we de bovengenoemde teksten trachten te verstaan, valt het ons allereerst op, dat er allerlei gedachten worden opgeroepen. De eerste is wel deze, dat het werk van de Geest met deze uitdrukking trinitarisch wordt aangeduid. Immers in de voorafgaande verzen is er sprake van het werk van de Vader en ook in het bijzonder van wat Christus voor de gelovigen betekent. Over de Vader wordt in het bijzonder gesproken in verband met de verkiezing van de gemeente. We zeggen: de Vader. Maar de apostel spreekt speciaal over de Vader van onze Here Jezus Christus. Daarmee wordt de verkiezing geplaatst in het raam van de verlossing en niet omgekeerd. Dat heeft nog al wat gevolgen. Men kan blijkbaar over de verkiezing slechts spreken als verkiezing in Christus.
Het werk van de Zoon wordt centraal getekend in het geheim van de verzoening, de verlossing door zijn bloed. Paulus spreekt geenszins over een leer der verzoening op een abstracte manier. Hij vermeldt de rijkdom van het werk van Christus. Dit werk is de grondslag van een openbaring van wijsheid en inzicht. Het kruis van Christus maakt wijs. Bij het kruis leren we wat precies de vreze des Heren inhoudt, die verstand en inzicht geeft in het heilsplan van God. Luther bedoelde dit met zijn opmerking: in het kruis ligt onze theologie.
Naast deze twee aspecten van de geestelijke zegeningen die wij uit de hemelse gewesten ontvangen, is er het derde, dat ons nu voornamelijk zal bezig houden. Het werk van de Geest. We kunnen over Gods werken niet spreken, wanneer het werk van de Geest niet uitdrukkelijk er bij vermeld wordt. Niet alsof we zouden menen, dat het over een soort sluitstuk van onze overwegingen zou gaan. Integendeel: in zekere zin geldt ook van de Geest, dat Hij het einde is van al Gods wegen. De algehele vervulling met de Geest zal de heerlijkheid vormen der komende bedeling. God alles en in allen. Dat is heel wat anders dan een sluitstuk. Het is de climax, het hoogtepunt, waar de geschiedenis heenstuwt, naar Gods Raad en door zijn kracht die alles werkt. Er is niet alleen een werk van de Vader en van de Zoon. Er is ook een werk van de Geest. En het betreft hetzelfde heil als hetgeen in de verkiezing werd beoogd en in de verzoening werd verworven. Het betreft het volle heil, dat niet slechts bij wijze van deelaspect, maar naar zijn meest karakteristieke wezen en bedoeling wordt aangeduid als de verzegeling met de Heilige Geest. En daarom spreken wij over de verzegeling met de Heilige Geest als zijnde een aanduiding van het volle heil, maar nu getekend naar de rijkdom van het werk van de Geest.

Het volle heil van de Geest
Nog eens: niet slechts een onderdeel, een interessant bijverschijnsel is het, waarover de apostel nu gaat spreken. Het is immers evenmin een toevallige bijkomstigheid, als we het heil Gods het liefst als verkiezende genade omschrijven, wanneer we denken aan de Vader? En wanneer we trachten om het werk van de Christus Gods te omschrijven, treffen we dan een van de vele aspecten van dit werk, wanneer we over verlossing, verzoening spreken? Is dit niet het eigene van het werk van de Zoon, dat Hij ons verlost door zijn bloed? Welnu, wanneer we de rijkdom van het werk van de Geest onder woorden trachten te brengen, in nauwe aansluiting aan de Schriftgedeelten, die we hierboven genoemd hebben, dan hebben we daarbij te denken aan de verzegeling. Het is niet maar een tweede daad, een bijkomende acte van de Geest, die Hij aan ons doet door ons te verzegelen. Maar het is juist datgene waarin zijn arbeid aan ons het best getypeerd kan worden.
We zouden op twee manieren tekort kunnen doen aan het werk van de Geest. De eerste manier is, dat we die arbeid zouden losmaken van het volle trinitarische heil. Een verzelfstandigde aandacht voor het werk van de Geest leidt onherroepelijk tot vereenzijdiging. En daardoor worden alle accenten verkeerd geplaatst. Wanneer we dit in de taal doen, in onze uitspraak, dan kunnen we elkaar niet helder verstaan. Wanneer we dit in de theologie doen, dan ontstaat er een niet minder grote onhelderheid.
Een tweede manier die tekort doet aan de volle rijkdom van het werk van de Geest is, dat we de verzegeling zouden versmallen tot een onderdeel, dat we zojuist een bijkomend onderdeel noemden. Hét eigenlijke werk van de Geest is dan b.v. de wedergeboorte, de bekering, het geloof, de heiliging, etc. En voor sommigen zou er dan nog iets bij kunnen komen, nl. de verzegeling. Wij menen, dat we zo geen recht doen aan wat de Schrift leert. En we menen, dat we daardoor het werk van de Geest laten uiteenvallen in allerlei onderdelen. En daartegenover stellen we nu, dat gelijk het werk van de Vader de verkiezende genade is, en het werk van de Zoon de verzoenende, verlossende genade, zó en niet anders het werk van de Geest, volgens het Schriftgedeelte dat wij hierbij gelezen willen hebben, verzegelende genade moet heten.

Verzegeling en geestelijk leven
Het mag zonder meer duidelijk zijn, dat wij met dit onderwerp door de Schrift zelf geleid worden in de binnenkamer van het geestelijke leven. Het gaat over het werk van de Geest, die Christus verheerlijkt. Of: het gaat over het werk van de Geest, die ons van Gods eeuwige liefde verzekert, zoals deze in Christus is geopenbaard. En daarbij kunnen we slechts denken aan datgene wat iedere christen nodig heeft.
Twee opmerkingen voor dit keer ten slotte: de vragen van de heilszekerheid komen hier aan de orde. Het zoeken van geestelijk licht, het streven naar een ander leven wordt dikwijls doorkruist door de vraag omtrent de zekerheid van het heil. De Schrift leert, dat dit een zaak van het geloof is. Maar hoe komen wij, die van nature geen christelijke ziel hebben, tot dit geloof, dat hoop is op God, en dat tevens zekerheid inhoudt? Hoe kunnen sommige mensen geteisterd worden door de vragen omtrent de verkiezing. Of ook: hoe lang kan het soms duren voor we ons aan de gekruisigde Christus werkelijk durven toe te vertrouwen. Hoe staat het dan met de zekerheid? En wat is dan de verzegeling? Hoe werkt de Geest deze? Waaraan kunnen wij dit weten? Het zijn deze vragen, die om klaarheid roepen. En klaarheid kan slechts gevonden worden in de Schriften, die wijs maken tot zaligheid.
Hoezeer een ootmoedig luisteren naar de Schriften van betekenis is, juist in onze dagen, kan blijken, wanneer we kennis nemen, wat in de kringen van de charismatische beweging wordt geleerd omtrent de verzegeling met de Heilige Geest. Zij wordt hier opgevat, precies zoals dit gebeurt in sommige kringen waar het rechte gezicht op de bevinding des geloofs wordt gemist, als een soort tweede genade, die niet iedereen ontvangt, en die van de eerste genade, nl. die van het geloof is onderscheiden. Ook op dit punt kan een onderzoek van de Schrift ons leren, wat de Geest zelf zegt. Hij moet onze Leermeester zijn. Hij wil dit ook zijn, wanneer we de Schriften openen. Slechts zo kan voor ons een licht opgaan temidden van allerlei vragen, die ook in sommige gemeenten bij ons de mensen in onzekerheid brengen.
Niet over bijkomstigheden gaat het wanneer we de betekenis van de verzegeling met de Heilige Geest trachten te verstaan. Voor dit keer is het genoeg, dat we hebben aangewezen, hoezeer het gaat over het trinitarische heil, het heil van de Vader én van de Zoon én van de Heilige Geest. De verzegeling met de Heilige Geest: aanduiding van het heil dat uit de eeuwigheid van verkiezende liefde, óver het Golgotha van verzoenende liefde heen, vandaag, hier en nu in ons eigen leven zich een plaats zoekt, als een ervaren liefde Gods. Zo verzegelen wij, dat God waarachtig is, wanneer wij verzegeld worden tot het volle heil van de drieënige God. Zékerheid, onwankelbare zékerheid dat een erfenis wacht in heerlijkheid.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen